Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων, επιχειρώντας ταυτόχρονα τις προβλέψεις του και προτείνοντας εναλλακτικούς υποψηφίους. Σήμερα: διασκευασμένο σενάριο.

Τζον Ρίντλεϊ, «12 Χρόνια Σκλάβος»

Από τις πιο πολυσυζητημένες και δαφνοστολισμένες ταινίες της χρονιάς, ο «Σκλάβος» του Στιβ Μακ Κουίν είναι πιθανό να χάσει το αγαλματίδιο καλύτερης σκηνοθεσίας από τον Αλφόνσο Κουαρόν, αναμένεται, ωστόσο, να παρηγορηθεί με τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Το δεύτερο έπαθλο θα καταλήξει στα χέρια του Τζον Ρίντλεϊ, για την προσεγμένη και εγκρατή μεταχείριση που επιφύλαξε στα απομνημονεύματα του Σόλομον Νόρθαπ.

Στιβ Κούγκαν και Τζεφ Πόουπ, «Philomena»

Σενάριο συνταγής και προσεκτικά υπολογισμένων δόσεων συναισθηματισμού και σοβαρών κοινωνικών μηνυμάτων, η διασκευή που επιχείρησε ο ηθοποιός Στιβ Κούγκαν μαζί με τον Τζεφ Πόουπ στο χρονικό «The Lost Child of Philomena Lee» του Μάρτιν Σίξσμιθ έχει θεωρητικά τα φόντα για να κινήσει συγκινησιακά το ενδιαφέρον μιας πιο συντηρητικής μεριάς των ψηφοφόρων της Ακαδημίας.

Μπίλι Ρέι, «Captain Philips»

Με την αλάνθαστη ικανότητα του να εκμαιεύει την ένταση και την αγωνία μιας αληθινής ιστορίας μέσα από τους χαρακτήρες και τις ψυχολογικά φορτισμένες καταστάσεις στις οποίες τους υποβάλλει, το σενάριο του Μπίλι Ρέι παραμένει, παρά τις αδιαφιλονίκητες αρετές του, ο πιο αδύναμος υποψήφιος της συγκεκριμένης κατηγορίας.

Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, Ίθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί, «Πριν τα Μεσάνυχτα»

Θαυμάσια η συνεργασία σκηνοθέτη και πρωταγωνιστών σε μια ειλικρινέστατη δουλειά που κατόρθωσε να εμβαθύνει και να συνεχίσει επάξια την ιστορία που είχαν προηγουμένως αξιοποιήσει με τρόπο πανέμορφο το «Πριν το Ξημέρωμα» και το «Πριν το Ηλιοβασίλεμα», η παρούσα υποψηφιότητα αποτελεί τον υποδειγματικό καμβά πάνω στον οποίο στηρίχτηκε το χαμηλόφωνο και λεπτοδουλεμένο σινεμά χαρακτήρων που έφερε στην οθόνη ο Λινκλέιτερ.

Τέρενς Γουίντερ, «Ο Λύκος της Wall Street»

Εκτός του ότι κατόρθωσε να σπάσει κάθε προηγούμενο κινηματογραφικό ρεκόρ σε επίπεδο εκτενούς χρησιμοποίησης της λέξης «fuck» και συνέβαλε, θέλοντας και μη, στις ατέρμονες συζητήσεις που έγιναν πάνω στην συζητήσιμη ή όχι στάση που διάλεξε να τηρήσει η ταινία απέναντι στις ηθικά επιλήψιμες πράξεις που απεικόνισε, η διασκευή του Τέρενς Γουίντερ στα ομότιτλα και διόλου απολογητικά απομνημονεύματα του Τζόρνταν Μπέλφορτ αποτελεί την πιο πυκνογραμμένη και σύνθετη από τις πέντε υποψήφιες δημιουργίες για φέτος.

Θα κερδίσει: «12 Χρόνια Σκλάβος» του Τζον Ρίντλεϊ - η απήχηση της ταινίας σε συνδυασμό με μια ιστορία που βρίθει ουμανιστικών μηνυμάτων κι βασίζεται σε συγκλονιστικά πραγματικά συμβάντα είναι αδύνατο να μην ευαισθητοποιήσει τα μέλη της Ακαδημία.
Μπορεί να κάνει την έκπληξη:«Ο Λύκος της Wall Street» του Τέρενς Γουίντερ - αντικειμενικά ίσως να πρόκειται και για το πιο μαεστρικό σενάριο σε ολόκληρη την πεντάδα. Οπότε ενδεχομένως να αξίζει δικαιωματικά το βραβείο.
Θέλουμε να κερδίσει:«Πριν τα Μεσάνυχτα» των Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, Ίθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί - παρ' όλο που αποτελεί μια φαινομενικά απλή συγγραφική δουλειά, η ειλικρίνεια και η ωριμότητα με την οποία είναι δοσμένη αποτελεί ένα σεμνό μάθημα στο τι ακριβώς σημαίνει ενήλικο και σκεπτόμενο σινεμά.
Γιατί δεν είναι υποψήφιο; «Inside Lllewyn Davis» των Τζόελ και Ίθαν Κοέν - η καλύτερη αμερικανική ταινία για φέτος έμεινε εντελώς ανεξήγητα και άδικα εκτός των οσκαρικών υποψηφιοτήτων. Ας είχε, αν μη τι άλλο, παρηγορηθεί με μια υποψηφιότητα στην συγκεκριμένη κατηγορία