Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την 86η απονομή Όσκαρ στις 2 Μαρτίου έχει πια αρχίσει για τα καλά και το cinemagazine.gr σάς παρουσιάζει τους υποψηφίους για κάθε μια από τις κατηγορίες των βραβείων, επιχειρώντας ταυτόχρονα τις προβλέψεις του και προτείνοντας εναλλακτικούς υποψηφίους. Σήμερα: σκηνοθεσία.

Ντέιβιντ Ο.Ράσελ, «Οδηγός Διαπλοκής»

Ο Ντέιβιντ Ο.Ράσελ απολαμβάνει μια παραγωγικότατη και φοβερά πετυχημένη περίοδο της καριέρας της, κάτι που αποδεικνύει το γεγονός ότι κατάφερε να διεκδικεί με αξιώσεις βασικά Όσκαρ δύο συνεχόμενες χρονιές (με τον «Οδηγό Αισιοδοξίας» πέρσι) και βοήθησε, επίσης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το πρωταγωνιστικό του καρέ να κερδίσει υποψηφιότητες.

Έχει αμφιλεγόμενη φήμη (συγκρούστηκε με τον Τζορτζ Κλούνεϊ στο γύρισμα του «Three Kings» και το ξέσπασμά του προς την Λίλι Τόμλιν στο γύρισμα του «I Heart Huckabees») αλλά πλέον θεωρείται από τους πλέον αγαπημένους σκηνοθέτες των ηθοποιών, που λατρεύουν την ελευθερία που τους δίνει και τον αποθεώνουν όπου σταθούν και βρεθούν.

Αλφόνσο Κουαρόν, «Gravity»

Το τιτάνιο επίτευγμα του Κουαρόν, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας που στην πραγματικότητα εξέλιξε μια δική της τεχνολογία για να πετύχει το εκπληκτικό οπτικό αποτέλεσμα του «Gravity», θα είναι αυτό που θα κερδίσει στον Μεξικανό σκηνοθέτη το πρώτο του Όσκαρ, και όχι άδικα.

Μπορεί οι αντιρρήσεις για το σενάριο του «Gravity» να είναι έγκυρες και η ταινία να χάνει αρκετή από τη δύναμή της μακριά από την μεγάλη οθόνη και την τρισδιάστατη προβολή, αλλά ο Κουαρόν όχι μόνο κατάφερε να συντονίσει την διαδικασία κατασκευής αλλά και ένωσε εντυπωσιακά τα επιμέρους στοιχεία, καθοδηγώντας την πρωταγωνίστριά του, Σάντρα Μπούλοκ, σε μια αξιοπρεπέστατη ερμηνεία, παρά τις τεχνικές δυσκολίες. Είναι το μεγάλο φαβορί.

Αλεξάντερ Πέιν, «Nebraska»

Η δεδομένη αφηγηματική και σκηνοθετική μαεστρία του Πέιν για άλλη μια φορά θα μείνει στις υποψηφιότητες (έχει ελάχιστες ως μηδαμινές πιθανότητες να κερδίσει) αλλά είναι ακόμη μία απόδειξη της σταθερά εντυπωσιακής δουλειάς του Αμερικανού σκηνοθέτη, ο οποίος μάλιστα εδώ εκπλήρωσε το μεγάλο του όνειρο να γυρίσει ασπρόμαυρη ταινία. Ο Πέιν έχει ήσυχα χτίσει μια εξαιρετική καριέρα και μπορεί φέτος να μην είναι η σειρά του, αλλά σύντομα αυτή η ώρα θα έρθει.

Στιβ ΜακΚουίν, «12 Χρόνια Σκλάβος»

Τα «Hunger» και «Shame», πολύ πιο προκλητικές και περιπετειώδεις αισθητικά δουλειές, ήταν μάλλον δεδομένο ότι δεν θα έφταναν ως τα συντηρητικά Όσκαρ, όποτε έμελλε το «12 Χρόνια Σκλάβος» να είναι η ταινία που θα έδινε την ευκαιρία στην Ακαδημία να αναγνωρίσει το ανερχόμενο ταλέντο του Στιβ ΜακΚουίν. 

Πιο προσβάσιμη σαν ταινία, αν και φοβερά δύσκολη ως εμπειρία, ο «Σκλάβος» είναι η πιο συμβατική δουλειά του ΜακΚουίν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει κάνει εκπτώσεις στην αισθητική του. Φυσικά το κύρος της κεντρικής ιστορίας, το «μήνυμά» της (όσο κι αν αυτή η έννοια και λέξη έχει ευτελιστεί σε κάτι που χειραγωγεί συναισθηματικά), είναι αυτό που απαίτησε την προσοχή των ψηφοφόρων, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για μεγάλη ταινία, και ο ΜακΚουίν ένας άξιος υποψήφιος.

Μάρτιν Σκορσέζε, «Ο Λύκος της Wall Street»

Μπορεί να βρήκατε τον «Λύκο» φλύαρο και γεμάτο επαναλήψεις, να μισήσατε τον κόσμο που απεικονίζει και να αηδιάσατε με την υπερβολή του. Σίγουρα όμως θαυμάσατε την απίστευτη σκηνοθετική ενέργεια του βετεράνου Μάρτιν Σκορσέζε, που πλημμυρίζει με χιουμοριστικά σχόλια, οπτικές και αφηγηματικές ανατροπές, υστερία, ένταση και πάθος τις σκηνές της ταινίας του, δίνοντάς της μια χαρακτηριστική, απολαυστικότατη πανκ ενέργεια. Ό,τι πιο τολμηρό (και δεν μιλάμε για το σεξ και τα ναρκωτικά) έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.

Θα κερδίσει: ο Αλφόνσο Κουαρόν - η τετραετής του δοκιμασία είναι πια πασίγνωστη και το αποτέλεσμα αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακό, η πιο ρεαλιστική απεικόνιση σκηνών δράσης στο διάστημα. Μπορεί να μην είναι ακριβώς «παραδοσιακή» σκηνοθεσία, με την έννοια ότι τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τα ειδικά εφέ έπαιζαν τεράστιο ρόλο (ο διευθυντής φωτογραφίας και ο επικεφαλής των ειδικών εφέ μπορούν, κατά μία έννοια, να θεωρηθούν συν-σκηνοθέτες), αλλά είναι εντυπωσιακή όπως και να έχει. Και η Ακαδημία βράβευσε πέρσι τον Ανγκ Λι, που έκανε κάτι παρόμοιο στη «Ζωή του Πι».
Μπορεί να κάνει την έκπληξη: ο Στιβ ΜακΚουίν ή ο Ντέιβιντ Ο.Ράσελ - αλλά θα είναι πραγματικά έκπληξη.
Θέλουμε να κερδίσει: ο Μάρτιν Σκορσέζε, αν και δεν διαφωνούμε να αναγνωριστεί το θαυμάσιο επίτευγμα του Κουαρόν.
Γιατί δεν είναι υποψήφιος; Οι υπερβολικά παραγνωρισμένοι Κοέν για το υπέροχο «Inside Llewyn Davis».