Ποιός σκότωσε τη λαίδη Γουίνσλεϊ
Lady Winsley
Ιδιωματικό κράμα κωμικού whodunit και αισθηματικής, πατριωτικής ηθογραφίας που, εξίσου ιδιωματικά, φλερτάρει ταυτόχρονα με την φεστιβαλικότητα και το (κάπως) ευρύτερο κοινό.
Αναπόφευκτα η λέξη-κλειδί εδώ είναι το «ιδιωματικό» της ματιάς του Κούρδου (έχει σημασία) Χουνέρ Σαλέμ και της σεναριακής γραφής του μόνιμου σεναρίστα του Ζακ Οντιάρ, Τομά Μπιντγκέν. Ο δεύτερος θέλει να φτιάξει μια σκωπτική, αλλόκοτη κομεντί παντρέματος της Ανατολής (η ανθρωπογεωγραφία και ο τόπος) με την Δύση (θρίλερ τύπου Αγκάθα Κρίστι) κι ο πρώτος να συνδυάσει το κωμικό με το βαθύ, πατριωτικό ζήτημα του κατατρεγμένου λαού του.
Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες πινελιές, όπως το κοφτό μοντάζ που ξέρει τους χρόνους του κωμικού, οι «αγελοειδείς» τοποθετήσεις των χωρικών με προφανή διάθεση καλόψυχης κριτικής, τα παστέλ τριών τοίχων ταμπλώ που παραπέμπουν ευθέως στον Γουές Άντερσον, η σταθερή προτίμηση στο κοντρ πλονζέ που κινηματογραφώντας από χαμηλά προς τα πάνω μεγαλώνει (συχνά ειρωνικά) τους χαρακτήρες, η συχνή (ενίοτε κουραστική) χρήση ευρυγώνιων φακών.
Υπάρχει όμως κι ένα μπέρδεμα - άτιμο ψηφιακό! – ανάμεσα στο εικαστικό στυλιζάρισμα (του μεγάλου Ανδρέα Σινάνου!) και την αισθητική που μπορεί και να σου φέρει στο μυαλό τηλεοπτική τουρκική σαπουνόπερα. Υπάρχει και μια αγχωτική μείξη του κωμικού με το δραματικό (ιδιαίτερα στο τελευταίο τρίτο του έργου που ο πρωταγωνιστής μαθαίνει την καταγωγή του) που «μπερδεύει» το έργο βαραίνοντάς το. Οι στίξεις και ο οπτικός σχολιασμός της πρώτης ώρας ήταν αρκετός, ορθά αιχμηρός και «τσιωλικά» περιπαικτικός (αλλά ποτέ εμπαικτικός) ώστε να στηλιτεύσει ένα έθνος που στηρίζεται πάνω στην προπαγάνδα και την αμνησία της βαρβαρότητας ορισμένων πολιτικών του και τους υπηκόους του που τυφλά ακολουθούν. Η φιλοκουρδική άποψη του έργου, άλλωστε, θα είναι κόκκινο πανί για την τουρκική λογοκρισία.
Τελικά, το ιδίωμα όμως είναι αυτό που μένει. Μιας ταινίας που θέλει να χωρέσει πολλά κάτω από την ίδια – και μόλις ενενηντάλεπτη – σκέπη και αναπόφευκτα μόλις ισορροπεί πίσω από την χαμογελαστή μάσκα που κρύβει ένα σοβαρότατο πρόσωπο.