Minamata

O Γουίλιαμ Γιουτζίν Σμιθ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς φωτορεπόρτερ, διάσημος για την δουλειά του στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και θεμελιωτής της έννοιας του φωτογραφικού δοκιμίου. Σταθερός συνεργάτης του εμβληματικού περιοδικού «Life», μετά την κατάκτηση μιας άτυπης φωτογραφικής κορυφής, είδε στις αρχές των 70s την καριέρα του να παρακμάζει και την προσωπική του ζωή να καταποντίζεται.

Σε εκείνη την χρονική συγκυρία τον συναντάμε στο «Minamata» (τον υποδύεται ο Τζόνι Ντεπ), κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη και παραδομένο στην ευκαιριακή ανακούφιση του αλκοόλ και των καταχρήσεων. Αναζητώντας χρήματα για να επιβιώσει, συμφωνεί να πρωταγωνιστήσει σε ένα διαφημιστικό που προμοτάρει το έγχρωμο Φούτζι φιλμ (ο ίδιος σε ολόκληρη την καριέρα του χρησιμοποιούσε ασπρόμαυρο) όπου στα γυρίσματα γνωρίζει την Αϊλίν, μια νέα γυναίκα από την Ιαπωνία που ζητάει την βοήθειά του. Πίσω στην πόλη της, την Μιναμάτα του τίτλου, τα τοξικά απόβλητα ενός εργοστασίου μολύνουν με υδράργυρο τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής με αποτέλεσμα ο ντόπιος πληθυσμός να μαστίζεται από σοβαρά νευρολογικά συμπτώματα. Η Αϊλίν, γνωρίζοντας ότι μόνο ένας φωτογράφος του δικού του βεληνεκούς θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη, ζητάει από τον Σμιθ να την ακολουθήσει στην Ιαπωνία και αυτός μετά από επίμονη προσπάθεια καταφέρνει να πείσει τον αρχισυντάκτη του «Life» ότι αξίζει να τον εμπιστευτεί για να καλύψει το θέμα.

Με το δεύτερο φιλμ του, ο Άντριου Λέβιτας δεν παρεκκλίνει από την συνηθισμένη αφηγηματική δομή μιας βιογραφίας ή μιας συμβατικής αναπαράστασης πραγματικών γεγονότων, κινούμενος κινηματογραφικά σε ένα χώρο που δεν έχει να προσφέρει ιδιαίτερες εκπλήξεις, θετικές είτε αρνητικές. Η ιστορία του ακολουθεί ένα κλασικό μοτίβο: προβληματικός μεσήλικας δυτικός με εθισμό στο αλκοόλ αλλά και αδιαμφισβήτητο χάρισμα, αποτελεί την τελευταία ελπίδα των κατοίκων μιας μικρής πόλης στην Ιαπωνία πριν αυτοί αποδεκατιστούν εξαιτίας μιας οικολογικής καταστροφής.

Διαβάστε εδώ την συνέντευξη που παραχώρησε ο σκηνοθέτης, Άντριου Λέβιτας στο Cinemagazine.gr 

Το premise ακούγεται οριακά εκνευριστικό αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο. Αρχικά, το «Minamata» είναι αδιαμφισβήτητα ένα καλοφτιαγμένο και φροντισμένο φιλμ, από επαγγελματίες που γνωρίζουν άριστα την τέχνη του mainstream σινεμά. Από το εξαιρετικό σάουντρακ που υπογράφει ο Ριουίτσι Σακαμότο μέχρι τη νατουραλιστική φωτογραφία του Μπενουά Ντελόμ («Theory of Everything», «A Most Wanted Man») η ταινία αποτελείται από επιμέρους κινηματογραφικές ψηφίδες που προσδίδουν στην ταινία ειδικό βάρος. Σε σεναριακό επίπεδο το «Minamata» δεν αποφεύγει τα προαναφερθέντα κλισέ αλλά τουλάχιστον καταφέρνει να τα μπολιάσει με ευπρόσδεκτες κωμικές σεκάνς, οι οποίες λειτουργούν ανακουφιστικά μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο μιας αυθεντικά τραγικής ιστορίας. Στο υποκριτικό κομμάτι, ο Τζόνι Ντεπ βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, υποδυόμενος τον ταλαντούχο αλλά και βυθισμένο στην κατάθλιψη Σμιθ, διανύοντας με επιτυχία τη συναισθηματική διαδρομή του πρωταγωνιστή, σε μια ταινία που αν και προσφέρει ελάχιστες συγκινήσεις, παραμένει αξιοπρεπής.