Με μια μνημειώδη εκδήλωση ανυπολόγιστης συγκίνησης, που σηματοδοτεί ένα άδικο τέλος εποχής για την πιο αγαπημένη αίθουσα της Αθήνας: Έτσι έσβησε το ΙΝΤΕΑΛ ενώπιον περισσότερων από 800 θεατές, με δάκρυα στα μάτια, σαρωτικά χειροκροτήματα και την πεποίθηση όσων βρέθηκαν εκεί ότι συμμετείχαν σε μια ιστορική βραδιά. Το cinemagazine.gr σας μεταφέρει όσα συνέβησαν την Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια της τελευταίας προβολής που έγινε ποτέ στο (πλέον) αξέχαστο σινεμά της οδού Πανεπιστημίου 46.
Με μια κάρτα που εμφανίστηκε στην οθόνη γράφοντας «ΑΝΤΙΟ ΙΝΤΕΑΛ ΜΑΣ 1921-2023» και με συμβολική μουσική υπόκρουση το «My Way» του Φρανκ Σινάτρα, να ηχεί δυνατά στην αίθουσα εν μέσω σφοδρών χειροκροτημάτων, έπεσαν οι θλιβεροί τίτλοι τέλους για τον πιο ιστορικό κινηματογράφο της Αθήνας. Ένα μεγαλειώδες τοπόσημο, λατρεμένο από εκατομμύρια θεατές, το οποίο αναγκάζεται να διακόψει τις αθρόας προσέλευσης προβολές του για πάντα και να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Πρόκειται για το συμβάν που σφραγίζει πολιτιστικά με τον πιο πικρό τρόπο το 2023.
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήχτηκαν στη διάρκεια της αλησμόνητης Παρασκευής που πέρασε σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μεταφέρουν τη συναισθηματική φόρτιση, την αγανάκτηση και τη στεναχώρια τόσων θεατών, τον ηλεκτρισμό στην γεμάτη από άκρη σε άκρη αίθουσα (με άφθονο κόσμο να έχει καταλάβει ακόμη και τα πατώματα), το συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο χειροκρότημα που χάρισαν, σηκωμένοι από τις θέσεις τους, 800 και βάλε άνθρωποι, τα δάκρυα στα μάτια τόσων ατόμων που από νωρίς το απόγευμα επισκέπτονταν την αίθουσα φέρνοντας δώρα, γλυκά και μπουκάλια με κρασί-το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν, όπως μας δήλωσε μια ηλικιωμένη κυρία, «για έναν σχεδόν ιερό χώρο στον οποίο χρωστάμε τόσα πολλά».
Οι φωτογραφίες είναι το μόνο που μας απομένει, ωστόσο, αυτή την τελευταία μέρα του χρόνου, έχοντας πλέον χάσει οριστικά την πιο σημαντική κινηματογραφική αίθουσα της Αθήνας, που παρά τα 102 έτη λειτουργίας της δεν σταμάτησε να προσελκύει εκατοντάδες θεατές μέχρι την ύστατη ώρα της.
Στα στιγμιότυπα που ακολουθούν, εκτός από τον κόσμο που έκλεισε τον πεζόδρομο της Πανεπιστημίου και αργότερα γέμισε το σινεμά, θα δείτε:
-Τον Άγγελο Αντωνόπουλο, σχεδιαστή των επιβλητικών τοιχογραφιών του κινηματογράφου, να επιστρέφει 32 χρόνια μετά την ολοκλήρωση των έργων του και να τα υπογράφει για πρώτη και τελευταία φορά.
-Ολόκληρη την «οικογένεια» του ΙΝΤΕΑΛ να βρίσκεται επί σκηνής για μια τελευταία υπόκλιση.
-Τον καλλιτεχνικό διευθυντή των Νυχτών Πρεμιέρας, Λουκά Κατσίκα, να συστήνει ένα-ένα στο κοινό τα μέλη του προσωπικού που επί δεκαετίες εξυπηρέτησε με απαράμιλλη ευγένεια τους θαμώνες του σινεμά. Από την κυρία Φωτεινή στον καθαρισμό και την κυρία Όλγα του κυλικείου μέχρι τον επί 43 χρόνια ακούραστο υπεύθυνο της αίθουσας, κύριο Γιάννη Παπανικολάου, τη θρυλική ταμία του κινηματογράφου κυρία Αριστέα Χιώτη, τον 90χρονο μηχανικό προβολής κύριο Λάζαρο, τον άξιο διάδοχό του μέχρι σήμερα, κύριο Κώστα Σπανό, και βέβαια τους τρεις αδερφούς Σπέντζου με τα παιδιά τους.
-Το όρθιο χειροκρότημα 800 και κάτι θεατών.
-Δύο πλάνα από το «Pulp Fiction», αποχαιρετιστήρια προβολή που οργάνωσε το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ολοκληρώνοντας το sold out αφιέρωμα στην αγαπημένη του αίθουσα.
-Το φινάλε με την αποχαιρετιστήρια κάρτα, λίγο πριν η τεράστια οθόνη σβήσει για πάντα.
Το ΙΝΤΕΑΛ δεν θα ξεχαστεί. Θα ανήκει σταθερά στα αιώνια μνημεία πολιτισμού της πρωτεύουσας και της χώρας μας. Του χρωστάμε για πάντα ευγνωμοσύνη.
Οι φωτογραφίες είναι του Νεοκλή Καστρινού
