Νάταλι Πόρτμαν: Μια ζωή πρωταγωνίστρια - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
8:34
9/6

Νάταλι Πόρτμαν: Μια ζωή πρωταγωνίστρια

Νάταλι Πόρτμαν: Μια ζωή πρωταγωνίστρια

Η Νάταλι Πόρτμαν γίνεται 42 και μπορεί να υπερηφανεύεται για μία αξιοσημείωτη καριέρα τριών δεκαετιών που την φέρνει στο επίκεντρο της χολιγουντιανής διασημότητας.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

 

Αμερικανοϊσραηλινής καταγωγής, η Πόρτμαν γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 42 χρόνια στην Ιερουσαλήμ σε ευκατάστατη οικογένεια. Οι γονείς μετεγκαταστάθηκαν γρήγορα στην Αμερική και το 1990 η μικρή Νάταλι μεγάλωνε σε εβραϊκό σχολείο του Λονγκ Άιλαντ. Η φιλοδοξία και η σοβαρότητά της, διάχυτη σχεδόν σε κάθε φωτογραφία και ενσταντανέ ρόλων, την ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά και ήδη από τις αρχές του '90 απέκτησε ατζέντη.

Η μεγάλη ευκαιρία δεν άργησε να έλθει με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Λεόν», που την έβαλε στην καρδιά της γενιάς που μεγάλωνε μ΄αυτό, δίπλα στον Ζαν Ρενώ. Από εκεί και μετά η μικρή Νάταλι, με την έφεση στις ξένες γλώσσες, την επιμέλεια στην μάθηση και το άρτι ανακαλυφθέν ταλέντο άρχισε να ανεβαίνει στον στρωμένο με ροδοπέταλα Γολγοθά του «παιδιού θαύματος».

Η γνωριμία με τον Τζορτζ Λούκας, σε μια από τις αποθεώσεις του μάρκετινγκ εκείνης της εποχής, την εγκατέστησε Αμιντάλα στο 1ο επεισόδιο του «Πολέμου των Άστρων», μια γνωστά κάκιστη ταινία που όμως χωρίς κανένα πρόβλημα έγινε η 2η εμπορικότερη όλων των εποχών τότε. Η μακρά, επιτυχής σχέση της Πόρτμαν και με την εμπορικότητα λάμβανε χώρα. Η ίδια χρειάστηκε να εξοικειωθεί με το τι σήμαινε «Πόλεμος των Άστρων» - δεν είχε δει ποτέ της κι ας ήταν η χρονιά που τελείωνε το σχολείο.

Ο 21ος αιώνας είχε ταινίες, θέατρο και... Χάρβαρντ (ψυχολόγος) πράγμα που με κάποια διαλείμματα θα ελάττωνε τις παρουσίες για λίγο καιρό. Ωστόσο το 2004 έρχεται το «Closer», υπό την καθοδήγηση του Μάικ Νίκολς (με τον οποίον είχε συνεργαστεί στο Μπρόντγουεϊ στον «Γλάρο», το 2001, ανάμεσα σε Στριπ και Σίμουρ Χόφμαν!) και επανέρχεται για τα καλά στο Χόλιγουντ με την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Το 2005 ολοκληρώνεται η δεύτερη τριλογία του «Πολέμου των Άστρων» ωστόσο είναι το βροντερό (ή βαρύγδουπο) «V for Vendetta» του Τζέιμς ΜακΤίγκ που θα ολοκληρώσει την επαναφορά και θα προσθέσει έναν δεύτερο εμβληματικό τίτλο στην φιλμογραφία της. Για την επόμενη 5ετία δεν ξαποσταίνει καθόλου (διακρίνεις τα «Φαντάσματα του Γκόγια» του Φόρμαν, τις «Νύχτες μου Μακριά σου» του Καρ Γουάι) όμως είναι το 2010 που με τον Αρονόφσκι οδηγό προσθέτει τρίτο εμβληματικό τίτλο (και Όσκαρ) με τον «Μαύρο Κύκνο» που εν μέρει χρησιμοποιεί και την μπαλετική της παιδεία. Πριν τα 30 της είναι στην κορυφή.

Η επόμενη δεκαετία δεν είναι ακριβώς αντάξια καλλιτεχνικά, απλώνει όμως τα δίχτυα της σε ποικίλους ρόλους, κινηματογραφικούς, οικολογικούς, διαφημιστικούς, συμβολικούς. Είναι φυτοφάγος (από παιδάκι), υπέρμαχος των ζώων, προστάτιδα ενάντια στην παγκόσμια φτώχεια, μοντέλο του Dior, συνυπογράφει το Time's Up, στηρίζει την Ντίλαν Φάροου, αυτοκαταδικάζεται που συνεργάστηκε με τον Ρόμαν Πολάνσκι (και αιτήθηκε την αποφυλάκιση του πίσω στο 2009).

Ταυτόχρονα πάντως αποδεικνύει εκ νέου το άγγιγμα του Μίδα παίζοντας στο μαρβελικό «Θορ» (2011) και στα σίκουελ (ειδικά στο «Love & Thunder» είναι η Mighty Thor αυτοπροσώπως), δύο ταινίες του Τέρενς Μάλικ, την «Jackie» του Πάμπλο Λαραΐν που έχει τους θιασώτες της (και της απέφερε την τρίτη της υποψηφιότητα), τον συζητημένο «Αφανισμό» και το «Vox Lux», που επίσης έχει τους θαυμαστές του.

Φέτος ανυπομονούμε να την απολαύσουμε στο «May December» του Τοντ Χέινς, στο πλευρό της Τζούλιαν Μουρ (διαβάστε την ανταπόκρισή μας από Κάννες, όπου έκανε πρεμιέρα, εδώ). Χρόνια της πολλά και καλά!