Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι

Μια ομάδα εξωγήινων όντων αποφασίζει να κατοικήσει στη γη και να μεταφέρει τους ανθρώπους σε άλλες περιοχές. Οι νέοι πολύχρωμοι κάτοικοι θα πρέπει να ανακαλύψουν τρόπους για να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες και κάπου εκεί θα βρεθεί εκτός των νερών του, ένας αδέξιος εξωγήινος ονόματι Ουπς. Με αφορμή μια γκάφα, που έχει ως αποτέλεσμα να φέρει στη Γη τους εχθρούς τους, ο Ουπς θα γνωρίσει την Τιπ, ένα κορίτσι που ψάχνει την μητέρα του. Μαζί θα ανακαλύψουν τι εστί αληθινή φιλία, αγάπη και οικογένεια.

Το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι» είναι μια αμήχανη περίπτωση ταινίας κινουμένων σχεδίων που μοιάζει φιλόδοξη μα καταλήγει θολό είδωλο των προθέσεων της, αν και παραμένουν ευγενικές καθ΄όλη την διάρκεια της ταινίας. Με ασύλληπτη χρωματική παλέτα και με ιδιαίτερη έμφαση στο μωβ (χρώμα το οποίο ενδύονται τα εξωγήινα όντα), οι δημιουργοί παραμένουν πιστοί στους κανόνες των παραμυθιών που θέλουν αρχή –ανατροπή - (ευτυχισμένο)φινάλε και διογκώνουν μια ιστορία με απλή αφηγηματική δομή.

Μπολιασμένο με έντονα χαρούμενη διάθεση -ακόμα κι όταν τα αστεία μέρη μοιάζουν αμήχανα- και με ακόμα πιο έντονη τη διάθεση να «διδάξει» και να αφουγκραστεί τις πρόσκαιρες ανάγκες του προεφηβικού κοινού, το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι» απλώνεται σε 90 λεπτά δοκιμασμένων συνταγών, ενώ θα μπορούσε να αποτελεί μια ατόφια, πρωτότυπη ανάγνωση της υπάρχουσας φόρμας.

Η επιλογή των Ριάνα, Τζένιφερ Λόπεζ και Τζιμ Πάρσονς (ο πρωταγωνιστής του «Big Bang Theory») είναι μια καταφανής ένδειξη πως τα παραμύθια πρέπει να εκσυγχρονίζονται ακολουθώντας τους ρυθμούς (και) των κινηματογραφικών δεδομένων. Αυτοί είναι που θα προσελκύσουν το μάτι και το αυτί του θεατή, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την πλοκή. Και αυτή είναι η παγίδα, που η ταινία φτιάχνει για να πέσει μόνη της μέσα. Το περιτύλιγμα της ταινίας είναι πιο φανταχτερό από το περιεχόμενο.

Το «Επιτέλους Φτάσαμε Σπίτι» ικανοποιεί την καταναλωτική ανάγκη και μοιάζει με ένα παιχνίδι που κεντρίζει το μάτι, αλλά θα στριμωχτεί γρήγορα στο ράφι με τα υπόλοιπα, παρόλο που πέρασες καλά μαζί του.