Άγρια Φύση

Στην «Ξηρασία», το πιο καλό και καλά κρυμμένο μυστικό του είδους της αστυνομικής ταινίας εδώ και χρόνια, η Φύση απαντά στην ανθρώπινη αδικία με διακοπή της παροχής του ζωογόνου ύδατος, ώσπου να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη, να διαλευκανθούν εγκλήματα του τότε και του τώρα. Αντανακλά ταυτόχρονα την ψυχολογία του ήρωα, του ντετέκτιβ Πίτερ Φολκ που επιστρέφει στη γενέτειρά του για να λύσει ένα τρέχον μυστήριο κι ένα παλιότερο και μαζί τους να ξεφορτωθεί τα κρίματα του, σε έναν επίλογο όπου δεν μένει μάτι στεγνό. Μόνο τότε φαίνεται να έρχονται οι πρώτες στάλες βροχής.

Στην «Άγρια Φύση», τη συνέχεια της «Ξηρασίας», η ατμόσφαιρα είναι διαρκώς νοτισμένη, ενώ μια καταιγίδα πλησιάζει, μια καταιγίδα  εγκυμονούσα μεγάλες αποκαλύψεις. Η Φύση και πάλι έχει τον ρόλο του παρατηρητή, ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια οντότητα στην οποίο θα λογοδοτήσουν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου. Αυτή η οριακά αισθητή εισροή του πνευματικού στοιχείου, σε συνδυασμό με τους βραδυφλεγείς ρυθμούς και τον θρηνητικό τόνο αναβαθμίζουν την αστυνομική ίντριγκα, τόσο στην προηγούμενη ταινία, όσο και σε αυτή, που μόνο για επανάληψη μπορεί να κατηγορηθεί. Επανάληψη μοτίβων, μιας παλινδρομικής αφηγηματικής φόρμας,  που στην προηγούμενη ταινία εξυπηρετούσε την κινηματογραφική υποδήλωση ενός πανταχού παρόντος τραύματος, μιας σεναριακής δομής παρεμφερούς, δίχως εξίσου δυνατό περιεχόμενο.

Έχει αυτονομία πάντως, ενδεχομένως κι ένα στοιχείο έκπληξης για όσους θεατές δεν είχαν εκτεθεί προηγουμένως σε συνθήκες… «Ξηρασίας», καθώς κι έναν Έρικ Μπάνα ικανό να «γεμίσει» τον ρόλο του και να τον φορτίσει δραματικά, ακόμα κι αν αυτή τη φορά τον ευνοεί λιγότερο το σενάριο. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, αναμένουμε και δεύτερη συνέχεια, η Τζέιν Χάρπερ, σε βιβλία της οποίας βασίζονται αυτές οι ταινίες, την έχει γράψει.