Berlinale 2018: Η «Eva» του Μπενουά Ζακό με την Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν θα σας βάλει σε πειρασμό - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
4:47
23/2

Berlinale 2018: Η «Eva» του Μπενουά Ζακό με την Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν θα σας βάλει σε πειρασμό

Το ελκυστικό ζευγάρι των Ιζαμπέλ Ιπέρ και Γκασπάρ Ουλιέλ δεν προκαλεί τις αισθήσεις στο ριμεικ της «Eva» δια χειρός Μπενουά Ζακό.

Αποστολή στο Βερολίνο: Πάνος Γκένας

Ο Μπενουά Ζακό επιστρέφει φέτος στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ μετά τα «Αντίο, Βασίλισσά μου» (2012) και «Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας» (2015), με μία ακόμη ταινία θηλυκού γένους, το «Eva». Κι αν το όνομα σας προκαλεί συνειρμούς προπατορικού αμαρτήματος, καλύτερα να προσγειώσετε τις προσδοκίες σας. Η «Eva» του Μπενουά Ζακό μπορεί να δηλώνει έτοιμη να προσφέρει τους πειρασμούς της, αλλά έχει έναν σκηνοθέτη που δεν ενδιαφέρεται να σηκώσει κανένα κινηματογραφικό «φύλο συκής».

Όταν ένας επιτυχημένος, ηλικιωμένος συγγραφέας πεθαίνει αναπάντεχα, μόνο ένας άνθρωπος γνωρίζει τόσο τις συνθήκες του θανάτου του, όσο και το τι έχει γίνει το τελευταίο του έργο, ο γοητευτικός ζιγκολό Μπέρτραντ Βαλάντ (Γκασπάρ Ουλιέλ). Χρόνια μετά, ο νεαρός Βαλάντ έχει χτίσει τεράστια φήμη, κλέβοντας το έργο του νεκρού, και είναι ο πλέον περιζήτητος θεατρικός συγγραφέας της Γαλλίας. Ενώ το κοινό αδημονεί για το επόμενο βήμα του, πολλά υποσχόμενου, δημιουργού, ο Μπέρτραντ γνωρίζει μία ελκυστική πόρνη πολυτελείας με το όνομα Εύα (Ιζαμπέλ Ιπέρ). Μπορεί αυτή η συνάντηση να του δώσει αυθεντική έμπνευση;

Η «Eva» αναλώνεται σε ένα αισθητικό, και όχι αισθησιακό, παιχνίδι αυταρέσκειας και σταδιακά αφήνει αδιάφορο το κοινό της.

Στα χαρτιά η «Eva» φαντάζει ως ένα ερωτικό δράμα μυστηρίου που σε βάζει στον πειρασμό να το ανακαλύψεις. Τελικά ο Ζακό ενορχηστρώνει ένα σύγχρονο νουάρ με τους κατάλληλους σολίστ, μόνο και μόνο για να μην κορυφώσει ποτέ οποιαδήποτε σύνθεση σκηνής, χαρακτήρα και ιστορίας. Πενήντα έξι χρόνια μετά την πρώτη αριστουργηματική ταινία του Τζόζεφ Λόουζι («Eva» του 1962 με τους Ζαν Μορό και Στάνλεϊ Μπέικερ), ο άνισος Ζακό διασκευάζει εκ νέου το βιβλίο του Τζέιμς Χάντλεϊ Τσέις, εκσυγχρονίζοντας στοιχεία, αλλά διστάζοντας να υποστηρίξει τις βασικές του ιδέες.

Η ιστορία μεταφέρεται από το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας, στη θεατρική σκηνή του Παρισιού, και παρά τις προσπάθειες των Γκασπάρ Ουλιέλ και Ιζαμπέλ Ιπέρ (σε μία ακόμη απολαυστική ερμηνεία σαγηνευτικής απαξίωσης), η «Eva» μοιάζει με πρόχειρη συνάντηση της «Ωραίας της Ημέρας» και του «Ταλαντούχου κου Ρίπλεϊ». Οι δυο βασικοί χαρακτήρες ζουν μία πολύ πραγματική «φαντασίωση» και κάνουν τα πάντα για να την προστατεύσουν. Το σενάριο όμως αδιαφορεί για τις δυναμικές που θα μπορούσαν να προσδώσουν στιγμές γνήσιας ερωτικής επιθυμίας και πανούργα παιχνίδια εξουσίας των δύο φύλων. Η «Eva» αναλώνεται σε ένα αισθητικό, και όχι αισθησιακό, παιχνίδι αυταρέσκειας και σταδιακά αφήνει αδιάφορο το κοινό της. Ίσως μία πιο τολμηρή σκηνοθετική ματιά, θα πρόσφερε στην Εύα του τίτλου καλύτερο «μήλο». Κι αν το όνομα του Πολ Βερχόφεν έρχεται αναπόδραστα στο μυαλό σας εξαιτίας του θέματος, αλλά και του πρόσφατου «Elle» με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, δεν έχετε άδικο. Στη συγκεκριμένη ταινία ο σκηνοθέτης έπρεπε να έχει το ρόλο του δολοπλόκου φιδιού και όχι ενός άβουλου Αδάμ.

Το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 15-25 Φεβρουαρίου 2018 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2018: Ένα «Real Estate» που αναμένεται να μείνει ανοίκιαστο επ’ αόριστον

Berlinale 2018: Το «Madeline’s Madeline» της Τζόζεφιν Ντέκερ είναι το πειραματικό σινεμά που αξίζει να δεις
Berlinale 2018: Το «Unsane» του Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι ένα αποτυχημένο app​
Berlinale 2018: «Μακάρι να το είχα όταν ήμουν 15», o Στίβεν Σόντερμπεργκ παίζει με το iPhone

Berlinale 2018: Γκας Βαν Σαντ και Χοακίν Φοίνιξ στο συγκινητικό μονοπάτι του «Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot»
Berlinale 2018: Ο Γκας Βαν Σαντ ευχαριστεί για το «Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot» τον Ρόμπιν Γουίλιαμς
Berlinale 2018: Τι έκανες «Damsel» στην Άγρια Δύση;
Berlinale 2018: Το «U - July 22» αναβιώνει ανατριχιαστικά τη σφαγή στην Ουτόγια​
Berlinale 2018: Τα οικογενειακά (και κινηματογραφικά) αδιέξοδα του «Figlia Mia»

Berlinale 2018: Η Ιστορία επαναλαμβάνεται στο εξαιρετικό «Transit» του Κρίστιαν Πέτζολντ
Berlinale 2018: Ο Αλεξέι Γκέρμαν Τζ. επιστρέφει με τον «Ντοβλάτοφ» στα σοβιετικά του φαντάσματα
Berlinale 2018: Αντέχει η αγάπη στο χρόνο, τα χρέη και τους πειρασμούς;

Berlinale 2018: Το Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε αυλαία (κουνώντας την ουρά του)
Berlinale 2018: Who let the dogs out? Μα φυσικά ο Γουές Άντερσον!
Berlinale 2018: Το φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!