Cosmic Candy

Ένας διάδρομος σούπερ μάρκετ μετατρέπεται σε ρετρό sci-fi σκηνικό όπου μια γυναίκα μοιάζει να έχει βρει τον παράδεισό της. Στην πραγματικότητα βρίσκεται υπό την επήρεια του «σκασίματος» του Cosmic Candy, του ζαχαρωτού που συμβολίζει όλη την παιδική της ηλικία στην αγκαλιά της οποίας θα ήθελε να ξαναβρεθεί και να μη φύγει ποτέ. Εκεί άλλωστε δείχνει να οφείλεται η δυσκολία προσαρμογής της στο σήμερα, καθώς ζει μόνη της μαζί με ένα σύνολο από κλειστές κούτες και ένα δωμάτιο γεμάτο με φυλακισμένες αναμνήσεις που δεν ανοίγει ποτέ. 

Το πρόσωπο που ουσιαστικά εκκινεί την πλοκή είναι ένα μικρό κορίτσι, η Πέρσα (η ταλαντούχα Μάγια Πιπερά που λειτουργεί ανεξέλεγκτα όμως εδώ), η οποία μένει στο διπλανό διαμέρισμα μαζί με τον πατέρα της, με τον τελευταίο να εξαφανίζεται λόγω χρεών και να δημιουργεί άθελά του μια αταίριαστη συγκατοίκηση μιας γυναίκας που θα ήθελε να ξαναγίνει παιδί και ενός παιδιού που μοιάζει να έχει ενηλικιωθεί πρόωρα. Η σχέση που δημιουργείται είναι θεωρητικά το εργαλείο για την ανάπτυξη των χαρακτήρων, αν και το τελευταίο δε συμβαίνει ποτέ. 

Η Άννα (την υποδύεται η Μαρία Κίτσου) είναι ένας χαρακτήρας σε σύγχυση από την αρχή ως το τέλος. Σε στιγμές μοιάζει δέσμια του χαοτικού κόσμου στον οποίο αναγκάζεται να ζήσει, δείχνει κακομαθημένη, υποχόνδρια, ξαφνικά αποφασισμένη, ξανά χαμένη, διστακτική, επιθετική και τούμπαλιν, με μια ηθοποιό που μοιάζει να λειτουργεί χωρίς σκηνοθετική γραμμή στον τρόπο που την προσεγγίζει. Οι διασκορπισμένες πληροφορίες που παίρνουμε για την ίδια και τη σχέση με τον πατέρα της ξεδιαλύνουν κάποια πράγματα, χωρίς ωστόσο να δικαιολογούν την αμετροέπεια στις πράξεις της μέσα στο φιλμ. Επιπρόσθετα,  η διαστρέβλωση ήχων και εικόνας, οι ονειρικές στιγμές, τα ζωγραφισμένα γυαλιά, οι συμβολισμοί του γλυκίσματος και των αντικειμένων που μεγαλώσαμε χρησιμοποιούνται ως στοιχεία προς μια πολύ απλοϊκή επιστροφή περισσότερο στο παρελθόν παρά στην παιδικότητα, αγαπημένο πλέον θέμα στη χώρα μας από την σοσιαμιντιακή σφαίρα ως και τις ταινίες μας, όπως αποδεικνύεται.

Το τελευταίο θα μπορούσε να λειτουργεί μέσα από ταινίες που έριχναν το βλέμμα τους προς το μέλλον. Παρουσιασμένο ως μια pop τσιχλόφουσκα και μια διάθεση βιρτουόζικων επεμβάσεων χωρίς καμιά ουσιαστική προσφορά το περιεχόμενο, το «Cosmic Candy» κρατά ως ένα όπλο την είσοδο του fantasy στοιχείου που δεν συναντούμε συχνά στη χώρα μας, όμως στο σύνολό του υποφέρει από μια επαναλαμβανόμενη αφήγηση και την πλήρη απουσία ορίων στις δημιουργικές ιδέες του.