2:57
23/12

Ανασκόπηση 2015: οι απογοητεύσεις της χρονιάς

1. Πορφυρός Λόφος (Crimson Peak) του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο

«Pretty Vacant» είναι ο τίτλος ενός από τα πιο κλασικά τραγούδια των Sex Pistols και θα μπορούσε να ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που σέρβιρε φέτος ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στο κοινό του με την πρόφαση ότι επρόκειτο για μια γοτθική ταινία τρόμου στην καλύτερη παράδοση του είδους. Μπορεί τα εντυπωσιακά σκηνικά, η ατμόσφαιρα και η ρίζα της ιστορίας να πρόδιδαν κάτι τέτοιο, η ίδια η ταινία έμοιαζε, εντούτοις, με κινηματογραφική φωτοτυπία των δημιουργιών της Hammer και του Μάριο Μπάβα.

Ένας θρίαμβος της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, του σχεδιασμού παραγωγής και των κοστουμιών σε βάρος κάθε περιεχομένου, ο «Πορφυρός Λόφος» είναι ένα γοητευτικό στην όψη και μεγαλειώδες κατασκεύασμα το οποίο κατοικείται από φαντάσματα: το φάντασμα μιας αποτελεσματικής ιστορίας, το φάντασμα μιας λειτουργικής ατμόσφαιρας και το φάντασμα ενός καλογραμμένου σεναρίου.

Ο «Πορφυρός Λόφος» ωχριά σαφώς σε σύγκριση με τις επιρροές και τις εμπνεύσεις του, παίρνει εξαρχής τον εαυτό του περί πολλού και επαναπαύεται στην ιδέα ότι το κοινό, όπως και ο σκηνοθέτης, θα μαγευτεί από την κομψή εικονογράφηση και θα παραβλέψει τις σεναριακές αδυναμίες. Αυτό που καταλήγει (αναμφίβολα) καλόγουστο και ελκυστικό στην οθόνη είναι, παρ' όλα αυτά, μια απλοϊκή σε σύλληψη δημιουργία που μοιάζει λιγότερο με ταινία τρόμου (ή με γοτθικό ρομάντζο, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης) και περισσότερο με ένα αντίγραφο ταινίας τρόμου.