11:10
17/9

Τζέιν Πάουελ (1929-2021): Αποχαιρετισμός στην σταρ του κλασικού χολιγουντιανού μιούζικαλ

Ανέκαθεν το Χόλιγουντ «εξέτρεφε» παιδιά-θαύματα και στο πρόσωπο της Τζέιν Πάουελ (γεννήθηκε Σούζαν Λορέιν Μπερς) είχε βρει κάτι σαν την επόμενη Σίρλεϊ Τέμπλ, την ανταγωνίστρια της Ντιάνα Ντέρμπιν και άλλων σταρ μικρότερης εμβέλειας, που θα ήταν γνωστότερες εάν δεν είχε υπάρξει η Τζούντι Γκάρλαντ να λήξει την συζήτηση της υστεροφημίας. Ωστόσο και η Τζέιν Πάουελ άφησε το στίγμα της - και τουλάχιστον για όσους από εμάς έχουν μια αδυναμία στην κλασική εποχή υπάρχει μια έξτρα συγκίνηση.

Η Πάουελ με την σοπράνο φωνή της και το παιδιόθεν ξεκίνημα σε ωδεία, ραδιοφωνικά προγράμματα και ό,τι η εποχή επέτασσε στον δρόμο προς μια κάποια διασημότητα, έδωσε στην οικονομικά παιδεμένη οικογένειά της το κίνητρο να ταξιδέψει από το Όρεγκον στην Καλιφόρνια και την «Μέκκα» του σινεμά. Θα έπρεπε να φτάσει το 1943 όμως ώστε η μικρή να κερδίσει ένα ραδιοφωνικό σόου ταλέντων (αυτό της Τζάνετ Γκέινορ) και να βρεθεί ενώπιον του Λούι Μπ. Μάγιερ και του Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Αποτέλεσμα ήταν ένα 7ετές συμβόλαιο, δίχως καν να δοκιμαστεί σε screen test. Δύο μήνες αργότερα δανειζόταν στην United Artists και το ντεμπούτο της στο «Song of the Open Road», ταινία που ο υπογράφων μπορεί να αγνοεί, ωστόσο ήταν αυτή που της χάρισε το...όνομά της.

Αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν μια σειρά από μιούζικαλ, όχι πρώτης γραμμής, όχι δηλαδή κάτι που θα ενδιέφερε άλλον από τους λάτρεις του είδους, και μια διασημότητα αρκετή για να την φέρει στον Λευκό Οίκο να τραγουδά στην ορκωμοσία του Προέδρου Τρούμαν! Από όλα τους θα προτείνουμε τρία για τους θιασώτες. Το «Holiday in Mexico», μια πανδαισία που έχει και animation (!!) και τον Ξαβιέ Κούγκατ να υποδύεται τον εαυτό του, και ωραία τραγούδια και είναι θαύμα (το πρώτο της έγχρωμο έργο επίσης), το «A Date With Judy» που συναντά μια συνομήλική της ονόματι Ελίζαμπεθ Τέιλορ, και το «Two Weeks With Love» που οι λάτρεις της σειράς «That's Entertainment» της MGM, γνωρίσαμε από εκεί και, τι να κάνουμε, αγαπήσαμε.

Η μεγαλύτερη κινηματογραφική στιγμή της θα ερχόταν στις αρχές της δεκαετίας του '50, την συνάντησή της με τον Στάνλεϊ Ντόνεν και τον Φρεντ Αστέρ να χορεύει στα ταβάνια, που αλλού, στο «Royal Wedding», που έφτασε στην ποδιά της όταν η Τζουν Άλισον (ευτυχώς) έμεινε έγκυος και η Τζούντι Γκάρλαντ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει λόγω προσωπικών προβλημάτων.

To 1954 έρχεται μια έτερη μεγάλη στιγμή που είναι το «Εφτά Νύφες για Εφτά Αδέλφια», πάλι του Ντόνεν, κλασικό ζευγάρι με τον βαρύτονο Χάουαρντ Κιλ, για μια ταινία που, για τις ΗΠΑ τουλάχιστον, είναι μάλλον η πιο χαρακτηριστική της στιγμή.

Σιγά-σιγά όμως ερχόταν η δύση της κλασικής εποχής, το τέλος του μιούζικαλ, η λήξη και των ενζενί ρόλων, που η ίδια, το ήξερε καλά, την παγίδευσαν σε ένα αστραφτερό στερεότυπο, από το οποίο ελάχιστοι ξέφυγαν. Στα τέλη του '50 συναντά την Χέντι Λαμάρ στην επιστροφή της, σε ένα συμπαθές νουάρ («The Female Animal»), όμως στην πραγματικότητα η κινηματογραφική καριέρα δεν είχε μέλλον.

Έκτοτε η Πάουελ έκανε άλλοτε περιστασιακή, άλλοτε συστηματική τηλεόραση, πέρασε στο μουσικό θέατρο, έκανε πέντε γάμους και, μάλλον εκπληκτικά, επέστρεψε περιοδικά στην γενέτειρά της για να κάνει, συν τοις άλλοις, μια συνεργασία με τους ομογενείς της Pink Martini, που έφτασε μέχρι και το Hollywood Bowl το 2010!

Ελαφρύ το χώμα, υπήρξε και αυτή ένα καλλίφωνο λιθαράκι, ωραίων στιγμών, στον μεγάλο χολιγουντιανό ναό των glossy αναμνήσεων.