11:07
19/5

Με το «Wild Pear Tree» ο Νούρι Μπιλγκέ Τζεϊλάν εφαρμόζει υποδειγματικά ένα σινεμά των προσώπων και των λέξεων

Με το «Κάποτε στην Ανατολία» ο Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν επιχειρούσε το 2011 μια ριψοκίνδυνη στροφή προς ένα σινεμά αδιαπραγμάτευτα μεγάλο σε διάρκεια, αργό σε ρυθμούς και πλημμυρισμένο από εκτενή διαλογικά μέρη, το οποίο ήταν ζήτημα πόσους θεατές θα κατόρθωνε να κερδίσει. Όταν το πείραμα συνάντησε σεβαστή καλλιτεχνική ανταπόκριση, ο Τζεϊλάν παρέδωσε τρία χρόνια μετά τη «Χειμερία Νάρκη», αγγίζοντας τις κάτι παραπάνω από τρεις ώρες σε διάρκεια με ένα φιλμ θεατρικής δομής και απειροελάχιστης δράσης, το κέντρο βάρους του οποίου βρισκόταν στους χαρακτήρες και στις πολύπλοκες συνδιαλλαγές τους.  

Ένα Χρυσό Φοίνικα και τέσσερα χρόνια μετά, ο τουρκικής καταγωγής δημιουργός επιστρέφει στο διαγωνιστικό πρόγραμμα των Καννών και φτάνει τις τρεις ώρες και δέκα λεπτά παρακολουθώντας και πάλι ανθρώπους να μιλούν, με φόντο την επαρχία της χώρας του και βασικό προβληματισμό τον υπαρξιακό μετεωρισμό του σημερινού Τούρκου σε μια κοινωνία όπου το παρελθόν και το μέλλον συνυπάρχουν άβολα.

Οι ερμηνείες έχουν τον πρώτο λόγο, τα πρόσωπα μοιάζουν με ανεξερεύνητα τοπία και κάθε σκηνή μεταμορφώνεται σε ψυχολογική κατάδυση.

Ήρωας στο «Δέντρο με τα Άγρια Αχλάδια» είναι ένας νεαρός ο οποίος επιστρέφει απρόθυμα μετά τις σπουδές του στο χωριό που μεγάλωσε, και στο σπίτι των γονιών του, φιλοδοξώντας να αποφασίσει τι θα κάνει με το μέλλον του και να προσπαθήσει να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Καθώς οι μέρες περνούν, ο Σινάν (όπως είναι το όνομα του ήρωα) περιπλανιέται στον σχεδόν ασφυκτικό μικρόκοσμο του χωριού του, συναντά συγγενείς και φίλους και σιγά-σιγά συνειδητοποιεί τόσο την αντιπάθειά του για το μέρος που τον περιβάλλει όσο και για τον πατέρα του- έναν ανεύθυνο καθηγητή και οικογενειάρχη, πνιγμένο στα χρέη και με αδυναμία στον τζόγο.

Αυτή είναι περίπου όλη η ιστορία που γεμίζει το τρίωρο φιλμ και η οποία αναπτύσσεται μέσα από μακροσκελείς συνομιλίες μεταξύ του ήρωα και των ατόμων που απαρτίζουν τον στενότερο περίγυρό του, με θέματα που ξεκινούν από το ασήμαντο και το καθημερινό για να αγγίξουν ευρύτερα φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα. Παρακολουθώντας με ευλαβική προσήλωση και υπομονή τους χαρακτήρες του να μιλούν, καδράροντας τις συναντήσεις τους σε πανέμορφα φωτογραφημένα πλάνα, ο Τζεϊλάν προεκτείνει το σκεπτικό προηγούμενων ταινιών του πάνω στον αρσενικό ψυχισμό, την αθέατη ζωή μακριά από τα αστικά κέντρα της σημερινής Τουρκίας, την πολυπλοκότητα των οικογενειακών δεσμών και την αδυναμία των νεώτερων γενεών να συμβαδίσουν και να επικοινωνήσουν με τις νεώτερες. 

Όπως και οι προηγούμενες δημιουργίες του Τζεϊλάν, έτσι και το «Wild Pear Tree» επιστρέφει συνεχώς σε ένα χαμηλόφωνο και μινιμαλιστικό σινεμά στον οποίο οι ερμηνείες έχουν τον πρώτο λόγο, τα πρόσωπα μοιάζουν με ανεξερεύνητα τοπία και κάθε σκηνή μεταμορφώνεται σε ψυχολογική κατάδυση. Και παρ' όλο που η μεγάλη διάρκεια γίνεται σε κάποια σημεία αισθητή, το φιλμ πετυχαίνει κάτι από την ηδονή που προσφέρει η ανάγνωση των κλασικών μυθιστορημάτων. 

Διαβάστε ακόμη:
Το σωτήριο έτος 2018 οι Κάννες παθαίνουν παροξυσμό, ανακαλύπτοντας τη φτώχεια στο «Καπερναούμ»
O «Άνθρωπος που Σκότωσε τον Δον Κιχώτη» ήταν τελικά ο Τέρι Γκίλιαμ
Το καλτ «Border», ένα διαφορετικό «Girl» και ο νέος Λοζνίτσα στα βραβεία του «Un Certain Regard»
Το κορεάτικο «Burning» αξίζει (και οφείλει) να είναι ο φετινός Χρυσός Φοίνικας
Σλάσερ, γκέι πορνό, Ντε Πάλμα & M83! Καλώς ήλθατε στο «Knife + Heart»
Ο Ματέο Γκαρόνε επιστρέφει στον κόσμο του εγκλήματος με έναν ταπεινό θρίαμβο
Το «Under the Silver Lake» είναι μια υπέροχη αποτυχία, βγαλμένη από τα πιο νουάρ όνειρα της Πόλης των Αγγέλων
Ο Τρίερ βυθίζεται στον ωκεανό της αλαζονείας του με το «The House That Jack Built»
«Solo: A Star Wars Story»: Ο Ρον Χάουαρντ ταξιδεύει με σχετική επιτυχία σε έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακρυά
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας μικρού μήκους για την Ζακλίν Λέντζου στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών!
Με το «BlacKkKlansman» ο Σπάικ Λι κάνει (ξανά) το σωστό!
Η «Σταχτή είναι το Καθαρότερο Λευκό» αλλά για να το δεις πρέπει πρώτα η φλόγα να σβήσει μόνη της
Για το «Shoplifters» του Κόρε Έντα, σημασία έχει να αγαπάς
Το «Happy as Lazzaro» θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κάποιο από τα μεγάλα βραβεία του φετινού φεστιβάλ
«Τρία Πρόσωπα»: Καινούρια ταινία απ’ τον Παναχί, κακά μαντάτα για την πατριαρχία
Χορός μέχρι θανάτου και ομαδικά freak out στο «Climax» του Γκασπάρ Νοέ
Ο Γιώργος Ζώης μας προσκαλεί σε στενές επαφές «Tρίτου Eίδους»
Το καθηλωτικό «Girl» είναι η ταινία-έκπληξη του φετινού φεστιβάλ
Ο Γκοντάρ επιμένει, επανάσταση τώρα!
Ο Μαντς Μίκελσεν δίνει αγώνα ζωής στην «Αρκτική»
Σοκ στις Κάννες: 10 αμφιλεγόμενες ταινίες στην ιστορία του Φεστιβάλ [photos]
Με το «Sorry Angel» ο Κριστόφ Ονορέ υπογράφει την πιο αυτοβιογραφική- και καλύτερη- ταινία του
Ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Παβλικόφσκι είναι ένα αθεράπευτα ρομαντικό οδοιπορικό στα χαρακώματα του έρωτα
Ο Σερεμπρένικοφ με το γλυκόπικρο «Leto» μας υπενθυμίζει ότι κάθε καλοκαίρι κάποια στιγμή τελειώνει
Το «Birds of Passage» είναι η πιο ασυνήθιστη γκανγκστερική ταινία που έγινε ποτέ
«Wildlife» και Κάρεϊ Μάλιγκαν δικαιώνουν απόλυτα το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πολ Ντέινο 
Λευτεριά στον Κίριλ Σερεμπρένικοφ
Το «Everybody Knows» είναι ένας διεκπεραιωτικός Φαρχαντί που λειτουργεί με άνεση στο ρελαντί
Κάννες 2018: Κέιτ, Πενέλοπε και Τζούλιαν στο λαμπερό κόκκινο χαλί της πρεμιέρας
Κάννες 2018: Αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε στο φεστιβάλ