Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει

«Αυτό θα επαναφέρει τα πράγματα» («This will begin to make things right»). Αυτή είναι η πρώτη ατάκα που ακούγεται στο «Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει». Είναι τυχαία; Είναι μία άμεση και σχετικά άκομψη αναφορά στα προσβλητικά πρίκουελ; Οπως κι αν ερμηνευτεί, μετά από 136 λεπτά, όλοι θα συμφωνήσουν. Ο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς ανέλαβε ένα δύσκολο έργο και τελικά παρέδωσε την ταινία που όφειλε στα εκατομμύρια των φανατικών, στο στούντιο, στο είδος, στον εαυτό του. Η Δύναμη ξυπνάει και το «Star Wars» επιστρέφει στις κινηματογραφικές του ρίζες.

Το επεισόδιο 7 τοποθετείται 30 χρόνια μετά την «Επιστροφή των Τζεντάι», με την Αυτοκρατορία να έχει μεταμορφωθεί σε μια χούντα με το όνομα Πρώτο Τάγμα, και τη Στρατηγό (κι όχι Πριγκίπισσα) Λέια Οργκάνα (Κάρι Φίσερ) να ηγείται της ομάδας αποστατών γνωστή ως Αντίσταση. Ο καλύτερος πιλότος της Πο Ντάμερον (Οσκαρ Άιζακ), θα κρύψει σημαντικά, μυστικά σχέδια που αφορούν την Αντίσταση στο ρομπότ BB-8, το οποίο θα συναντήσει τυχαία την Ρέι (Ντέιζι Ρίντλεϊ), μία ατίθαση, μοναχική κοπέλα στον πλανήτη Τζάκου και τον αποστάτη stormtrooper Φιν (Τζον Μποϊέγκα). Παράλληλα το Πρώτο Τάγμα με τον μυστηριώδη μασκοφόρο Κάιλο Ρεν (Ανταμ Ντράιβερ), τον Στρατηγό Χαξ (Ντόμναλ Γκλίσον) και την αξιωματικό Κάπτεν Φάσμα (η θεόρατη Μπρίεν του «Game of Thrones», Γκουέντολιν Κρίστι), θα προσπαθήσουν να ανακτήσουν τα σχέδια.

Με σεβασμό στη μυθολογία της σειράς και με αφηγηματική συνέπεια,ο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς στήνει μία παλιομοδίτικη περιπέτεια φαντασίας και μετά τα «Mission Impossible» και «Star Trek» αναβιώνει άλλο ένα franchise που είχε παραστρατήσει δημιουργικά. Ο Εϊμπραμς τιμά την κουλτούρα της γενιάς που πρωταντίκρυσε το «Star Wars», αφήνει πίσω του τα ψηφιακά παραστρατήματα των τριών επεισοδίων του 1999-2005 και υποδέχεται μία νέα γενιά θεατών. Το μόνο αρνητικό που μπορεί να προσάψεις στο «Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει» είναι πως πατά πιστά στο αφηγηματικό σχήμα της πρωτότυπης ταινίας του 1977. Ο Εϊμπραμς μπορεί να στάθηκε πιο δημιουργικός στο «Star Trek» του 2009, αλλά αυτή τη φορά έχει να κάνει με μία πολύ διαφορετική «αστρική» παρακαταθήκη.

Η φράση «Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά» εμφανίζεται ξανά στη μεγάλη οθόνη και μαζί κουβαλά την πιο αθώα και ουσιαστική κινηματογραφική πρόσκληση για μία συλλογική απόδραση. Αυτό ήταν τα πρώτα «Star Wars». Ενα ταξίδι σε μία αχρονική μυθολογία που παρέσυρε τους θεατές. Το 1977 η Δύναμη της φαντασίας ξεπέρασε το κινηματογραφικό κάδρο και πέτυχε να οπτικοποιήσει ένα διαπολιτισμικό σύμπαν παγκόσμιας ταύτισης. Ο Εϊμπραμς ανασυντάσσει τη Δύναμη και εμποτίζει γνήσια συγκίνηση στα κάδρα αυτής της αφύπνισης. Συγκίνηση που ξεσπά όταν ο Χάρισον Φορντ, η Κάρι Φίσερ και ο Μαρκ Χάμιλ κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτά τα πρόσωπα, οι χαρακτήρες και οι δεδομένες σχέσεις τους γεφυρώνουν το χάσμα με την κλασική τριλογία, επικυρώνουν τη νέα σειρά ταινιών και ξυπνούν τη Δύναμη της μνήμης.

Μαζί τους και μέσα από τα πανταχού παρόντα σύμβολα των παλιών ταινιών, σε έναν πλανήτη-σκουπιδότοπο η ταινία βρίσκει το άδολο, θελκτικό, δυναμικό και αθώο πρόσωπο της Ρέι (θαυμάσια η πρωτοεμφανιζόμενη Ντέιζι Ρίντλεϊ) και κοινωνεί άμεσα έναν χαρακτήρα που είναι ικανός να παρασύρει το κοινό στο νέο ταξίδι. Οι νέοι χαρακτήρες, ο Φιν (Τζον Μποϊέγκα) και ο Πο (Οσκαρ Αιζακ) θα συνδράμουν με χιούμορ και άνεση στην εξέλιξη της πλοκής, ενώ ο Ανταμ Ντράιβερ, ο αινιγματικός Κάιλο Ρεν, αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες και περίπλοκες “κατασκευές” κακών του σύμπαντος του «Star Wars», και είναι υπεύθυνος για τις σκοτεινές στιγμές, αλλά και για την πιο τολμηρή σκηνή της ταινίας.

Ενας άλλος Τζ. λοιπόν, ο Εϊμπραμς και όχι ο Τζ(ορτζ) Λούκας, στάθηκε ρομαντικά απέναντι σε ένα κινηματογραφικό φαινόμενο και συνειδητοποίησε πως μοναδικός του στόχος είναι να ξαναβρεί στο νέο «Star Wars» τη «χαμένη» σύνδεση. Αυτό που κατέληξε σε ένα μη-διαδραστικό βιντεο-παιχνίδι, με το ψηφιακό όργιο να καταπίνει οτιδήποτε οργανικό, γίνεται και πάλι μία ιστορία που σε αφορά. Ο Μάστερ Εϊμπραμς τιθάσευσε τη Δύναμη και σε προσκαλεί να χαθείς μαζί με τα γράμματα του προλόγου στο άπειρο, την ώρα που ακούς το χαρακτηριστικό εμβατήριο του Τζον Γουίλιαμς. Δεν έχει σημασία ποια πλευρά της Δύναμης θα διαλέξεις. Αυτή η ταινία είναι φωτεινή. Αυτή η ταινία είναι σκοτεινή. Πάνω απ’ όλα: αυτή η ταινία είναι «Star Wars».