Αστείρευτα σχέδια για τον Κουέντιν Ταραντίνο - όμως αναποφάσιστος για την επόμενή του ταινία

Ο Κουέντιν Ταραντίνο είναι τιμώμενο πρόσωπο στο φεστιβάλ της Ρώμης και παραλαμβάνει βραβείο συνεισφοράς για την συνδρομή του στο σινεμά από τα χέρια του Ιταλού maestro giallo, Ντάριο Αρτζέντο. 

Φυσικά είναι κάπως πρόωρο, ο άνθρωπος είναι ακόμα στα 58 του, όμως καθώς έχει επιβάλλει από την αρχή στον εαυτό του το όριο των 10 ταινιών, βρίσκεται εκ των πραγμάτων στην αυτοσχέδια δύση του. Βέβαια εδώ που τα λέμε, η ενεργητικότητα και το πλήθος των σχεδίων του δείχνουν ότι έχει μετανοιώσει την απόφασή του αυτή, και ψάχνει τρόπους να διοχετεύσει προς πάμπολλες κατευθύνσεις την δημιουργικότητά του αναβάλλοντας διαρκώς την κουβέντα για τον επίλογο της δεκάδας του.

«Δεν έχει ιδέα», λοιπόν ποια θα είναι η Ταραντίνο 10. Θα μπορούσε να είναι το «Kill Bill 3»; Ίσως γιατί όχι απαντά. Αλλά υπάρχει ένα βιβλίο κριτικής που εκκρεμεί, πιθανά μια τηλεοπτική σειρά και, «πρώτα απ' όλα θα ήθελα να κάνω μια κωμωδία».

«Δεν είναι η επόμενη ταινία μου, είναι ένα κομμάτι άλλου πράγματος που σκέφτομαι να κάνω και δεν θα περιγράψω τι είναι», λέει ο Κουέντιν. «Αλλά μέρος αυτού είναι ένα σπαγγέτι γουέστερν, που θέλω πολύ να κάνω γιατί θα έχει πολλή πλάκα. Όλοι θα μιλούν διαφορετική γλώσσα. Ο Μεξικανός Ληστής είναι Ιταλός, ο ήρωας Αμερικάνος, ο κακός σερίφης Γερμανός, η Mεξικανή κοπέλα στο σαλούν Ισραηλίτισσα. Και όλοι μιλούν διαφορετικές γλώσσες», λέει γελώντας ο Ταραντίνο.

Στην εκτενή κουβέντα με τον Φάμπιο Φάζιο του ιταλικού φεστιβάλ, ο Κουέντιν θυμήθηκε πολλά και διάφορα. Όπως την πρώτη ταινία που θυμάται, το «Deadlier than the Male» του Ραλφ Τόμας. «Αυτό είναι το παλαιότερο που ανακαλώ. Ήμουν κάπου 5 και θυμάμαι μια σκηνή με την Έλκε Σόμερ και την Σίλβα Κοσίνα. Απαγάγουν κάποιον και τον έχουν κάπως σαν φυλακισμένο και θυμάμαι ότι είχα τρελαθεί με το πώς πήγαινε. Δεν κατάλαβα στα 5 μου τα sexual politics αυτού που έβλεπα. Χρόνια μετά, χωρίς να ξέρω, το αγόρασα για την συλλογή μου και καθώς το έβλεπα λέω 'Ω Θεέ μου! Αυτή είναι η γ@αμημένη ταινία, αυτή είναι η πρώτη ταινία που είδα ποτέ!'», λέει ενθουσιωδώς.

Σε άλλα αποφθέγματα της συνέντευξης ο Ταραντίνο λέει ένα ωραίο ότι «όσο με θυμάμαι νοιαζόμουν για τις ταινίες πάρα πολύ για να θέλω να γίνω ηθοποιός. Δεν ήθελα απλά να παίζω σε αυτές, ήθελα να φτιάξω δικές μου». Προς το τέλος της κουβέντας ο Κουέντιν θυμήθηκε τον Ένιο Μορικόνε και την πρόσκληση που του είχε κάνει να γράψει το πρωτότυπο score των «Hateful Eight» - που τελικά χάρισε και στον Ένιο το μοναδικό του Όσκαρ.

«Ήταν κλεισμένος σε άλλη ταινία και μου είπε ότι 'έχω ένα θέμα στο κεφάλι μου, μπορώ να σου δώσω τρεις ενορχηστρώσεις του και μετά πάρε αχρησιμοποίητα tracks για την Απειλή του Κάρπεντερ. Θα έχεις 20-25 λεπτά πρωτότυπης μουσικής που θα μπορείς να τεντώσεις στα 40 λεπτά με τις ενορχηστρώσεις», θυμάται ο Ταραντίνο. «Ήταν αληθινός γίγαντας».

Ω ναι.