Αλλάζουν το παιχνίδι; Ματ Ντέιμον και Μπεν Άφλεκ συστήνουν εταιρεία παραγωγής «υπέρ του καλλιτέχνη»

Συχνά-πυκνά γράφουμε στο cinemagazine για την ελπίδα ότι κάποια στιγμή οι άνθρωποι που κάνουν κινηματογράφο, όχι αυτοί που (κυρίως) τον πληρώνουν παραγωγικά δηλαδή, θα πρέπει να απαντήσουν στην σημερινή κατάσταση φτιάχοντας έναν οργανισμό, που θα περιλαμβάνει και αλυσίδα αιθουσών, και θα φτιάχνουν τις ταινίες που θα τους ανταμείβουν. Θα τις παράγουν, θα τις παρασκευάζουν, θα τις διανέμουν - και, το κυριότερο, θα παίζουν μόνο στην αίθουσα για ένα σοβαρό διάστημα προτού περάσουν στην οικιακή εκμετάλλευση.

Μπεν Άφλεκ και Ματ Ντέιμον, δεν κάνουν ακριβώς αυτό, αλλά φτιάχνουν ένα καινούργιο στούντιο που θα δυναμώσει τους δημιουργούς. Όχι μόνο τους ηθοποιούς, αλλά και τους φωτογράφους, τους μουσικούς, του σκηνογράσφους, του μοντέρ, όλους. Κι αυτό θα γίνει μέσω της επαναφοράς της δυνατότητας συμμετοχής του καλλιτέχνη στα κέρδη της ταινίας.

Η εταιρεία, της οποίας CEO είναι ο Άφλεκ και κύριος του δημιουργικού είναι ο Ντέιμον, έχει ήδη μαζέψει 100 εκατομμύρια χρηματοδότησης, με τον Ντέιμον να έχει «υπογράψει» ότι θα πρωταγωνιστήσει σε (άγνωστο) αριθμό ταινιών του στούντιο, ενώ θα παράγει στο μέλλον πάντοτε υπό την αιγίδα της εταιρείας.

Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Στα χαρτιά η εταιρεία θα επαναφέρει τρόπον τινά αυτό που το streaming εξανέμισε, την δυνατότητα του καλλιτέχνη να ζητήσει ποσοστό από τα κέρδη της παραγωγής αντί χαμηλότερης αρχικής αμοιβής. Τίποτε από αυτά δεν είναι εύκολο βέβαια, στον ωκεανό που μπλέκουν τα «παιδιά μας» κολυμπούν καρχαρίες κι αυτά είναι πέρκες, ωστόσο -αν δεν βυθιστεί πρόωρα το εγχείρημα- αυτό που θα καταφέρει είναι, τηρουμένων των αναλογιών, δυνάμει επαναστατικό αφού θα ισχυροποιήσει τους εργάτες της βιομηχανίας καθιστώντας τους με την πάροδο του χρόνου οικονομικά ισχυρότερους για να μπορούν με τη σειρά τους να παράγουν - κάτι που ήδη συμβαίνει, αλλά μόνο εν μέρει και δη στους σταρ. Συν τω χρόνω αυτό μπορεί να ωριμάσει και τις συνθήκες για δημιουργία μιας νέου τύπου οργάνωσης της βιομηχανίας, μιας πολυπληθέστερης δομής και εν τέλει (εκεί το πάμε) της δημιουργίας στούντιο στα οποία «τα μέσα της παραγωγής θα ανήκουν στους εργαζόμενους».

Η United Artists κάποτε, στην αρχαιότητα της βιομηχανίας, φτιάχτηκε με αυτή τη λογική. Ο Τομ Κρουζ καταφέρνει, επειδή είναι ο Τομ Κρουζ βέβαια, να κάνει την Paramount να χορεύει στον ρυθμό του - και έχει δίκιο, ωφελεί το σινεμά και την αίθουσα μέσα από αυτό. Δεν αποκλείεται Άφλεκ και Ντέιμον να έχουν ξεκινήσει κάτι σημαντικό λοιπόν.