Ο Μπαζ Λούρμαν και η φιλοδοξία του «Elvis»: «Μια pop culture όπερα σε τρεις πράξεις»

Δεν θα συμφωνήσουν όλοι, αλλά ο Μπαζ Λούρμαν δικαιούται μεν «δια να ομιλεί», επειδή έκανε το «Moulin Rouge!», αλλά οτιδήποτε έκτοτε είναι πλησίον του μαρτυρίου στην παρακολούθηση. Δεν είναι βέβαια πολλά, αλλά «Αυστραλία» και «Μεγάλος Γκάτσμπι», ειδικά το πρώτο, θέλουν υπομονή και καρτερία. Ο πληθωρικότατος, σε βαθμό υπερβατικής υστερίας, Αυστραλός πρέπει να κάνει κάτι να ξανακερδίσει εκείνους που λύγισε με την ταινία του 2001 - ναι και το «Strictly Ballroom». Μια καλά υπολογσμένη ταινία, όχι εγκαταλειμμένη στην σκηνογραφική λόξα και το ντελίριο. Χρειάζεται και μια ιστορία, χρειάζεται και χώρος να αναπνεύσουν τα πρόσωπά του.

Έχοντας πει αυτά, οι δηλώσεις του Λούρμαν είναι πέρα για πέρα λουρμανικές. Βλέπει το έργο σαν υπερηρωική ταινία αντί biopic, δεν θέλει να κάνει ταινία νοσταλγίας αλλά ωδή (λογικό, δεν ζει σχεδόν κανείς από αυτούς που θυμούνται τον Έλβις των μέσων του '50) και, εδώ χοντραίνει, βλέπει το έργο σαν «το «Αποκάλυψη Τώρα» των μιούζικαλς, μια όπερα για την ποπ κουλτούρα σε τρεις πράξεις».

Φεύγοντας από τον θόρυβο τέτοιων δηλώσεων, μεταμορφώνεται κάπως ώστε να μπορείς να τον πάρεις λίγο πιο σοβαρά, αφού βλέπει στον Έλβις τον επαναστάτη του '50, τον πρώτο πανκ ρόκερ αλήθεια στην εποχή του Μπράντο και του Ντιν, παρακολουθεί εξ αποστάσεως τις μετέπειτα κινηματογραφικές παραγωγές που έθαψαν το ταλέντο και την αισιοδοξία του και καταφθάνει βέβαια στα by all means «επικά» '70ς, που πράγματι προσδοκούμε πώς θα μας τα δείξει ο Λούρμαν.

Ειδική μνεία βέβαια στον Συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ, τον μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ, που θα υποδύεται ο Τομ Χανκς. Έναν τύπο που ήταν (κάτι σαν) ένας κράχτης για τα καρναβάλια αλήθεια, που είδε τον Βασιλιά και στο πρόσωπό του δεν αντιλήφθηκε παρά ένα «τέλειο νούμερο» για το καρναβάλι. «Αυτή είναι η ομορφιά και η τραγικότητα της ταινίας, βλέπεις την άνοδο και την πτώση», λέει ο Λούρμαν. Δεν είναι να το περηφανεύεσαι αυτό Μπαζ, η λογική της βιογράφησης αστέρων - και της ζωής, συχνά - είναι αυτή, 10 χιλιάδες έργα αυτό προσπαθούν να κάνουν.

Στον ρόλο του Πρίσλεϊ θα είναι ο Όστιν Μπάτλερ, η Ολίβια ΝτεΤζόντζι παίζει την Πρισίλα, ο Κόντι Σμιτ-ΜακΦι παίζει τον Τζίμι Ρότζερς, η Γιόλα Κουόρτι την Ροζέτα Θαρπ και ο Κέλβιν Χάρισον τον B.B. King. Η ταινία αναμένεται πρώτα σε μεγάλη πρεμιέρα στις Κάννες, θυμίζουμε 9 ολόκληρα χρόνια μετά τον «Γκάτσμπι» στην 66η έκδοση του φεστιβάλ, και στις 24 Ιουνίου θα βομβαρδίσει ή θα καταποντιστεί στα κρίσιμα ταμεία των κινηματογράφων που παίζουν φέτος τη ζωή τους στην post (λέμε τώρα) covid εποχή.