Obscuro Barroco
Τιμημένη με το βραβείο Teddy του πρόσφατου Φεστιβάλ Βερολίνου, η οπτικοακουστική και ονειρική φαντασμαγορία της Κρανιώτη πάνω στις μεταμορφώσεις και τις χίμαιρες μιας πόλης και μιας γυναίκας αποτελεί ένα εντυπωσιακό σκηνοθετικό εγχείρημα το οποίο αξίζει να ιδωθεί σε μεγάλη οθόνη.
Τρία χρόνια αφότου συστήθηκε κινηματογραφικά με το ντοκιμαντέρ «Erotica, Exotica, Etc.», η Ευαγγελία Κρανιώτη δίνει εξαιρετικές υποσχέσεις για το μέλλον της πίσω από την κάμερα χάρη σε ένα ονειρικό, σχεδόν παραισθησιογόνο ταξίδι στη νυχτερινή πραγματικότητα μιας πόλης και μιας εμβληματικής κατοίκου της. Η πόλη στο «Obscuro Barroco» είναι το Ρίο ντε Τζανέιρο, έτσι όπως παραδίδεται στα ξέφρενα καλέσματα, την παραζάλη και τις πρόσκαιρες ηδονές του ετήσιου καρναβαλιού. Η γυναίκα είναι η Λουάνα Μουνίζ, τρανσέξουαλ σύμβολο της βραζιλιάνικης γκέι ζωής και ακτιβίστρια, η οποία αναχώρησε αιφνίδια από τη ζωή λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του φιλμ.
Γύρω από τους δυο αυτούς πρωταγωνιστές, οι οποίοι αντανακλώνται ο ένας στον άλλο, η Κρανιώτη εμπνέεται λιγότερο ένα παραδοσιακό ντοκιμαντέρ και περισσότερο μια γνήσια οπτικοακουστική εμπειρία: μια παράδοξη τελετουργία εικόνων, ήχων, όψεων και σωμάτων η οποία απλώνεται στην οθόνη σαν τις σκόρπιες αναμνήσεις ενός ονείρου, σαν εξωτική περιπλάνηση, σαν γοητευτική οφθαλμαπάτη και σαν στοχασμός πάνω στις σημασίες της μεταμφίεσης, της υπόδυσης ρόλων και της μεταμόρφωσης για έναν άνθρωπο και για έναν ολόκληρο τόπο.