9:56
31/12

Ανασκόπηση 2020: Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς και τα TOP-10 των συντακτών

Ποιος να μας το έλεγε; Από εδώ και στο εξής, κάθε φορά που ο εκάστοτε ιστορικός του μέλλοντος θα μνημονεύει τις άφθονες περιπτώσεις κατά τις οποίες το σινεμά φάνηκε να απειλείται με αφανισμό, δεν θα χρειάζεται πλέον να ανατρέχει στις συνέπειες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην επέλαση της μικρής οθόνης, στον ερχομό του βίντεο, στην εφεύρεση του streaming και στο παράνομο «αντάρτικο» του downloading. Θα μπορεί, πολύ απλά, να αναφέρεται στο 2020 και στην παγωμένη εκείνη στιγμή όπου η πραγματοποίηση, η κυκλοφορία και η εμπειρία παρακολούθησης μιας ταινίας έπαψαν ξαφνικά να υφίστανται. 

Κανείς μας δεν λέει ότι από τη λαίλαπα της χρονιάς αυτής έχει νόημα να εστιάσουμε σε οτιδήποτε διαφορετικό από τους ανθρώπους που χάθηκαν. Ανάμεσα σε τόσα πράγματα, ωστόσο, το σινεμά ήταν κι αυτό ένα κομμάτι της ζωής και της κανονικότητας που στερηθήκαμε, ενώ μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένα. Όμως το 2020 δεν είχε πλέον να κάνει με δεδομένα, αλλά με ζητούμενα. Δεν είχε να κάνει με το τι είδαμε, αλλά με το πώς το είδαμε. Δεν είχε να κάνει με ταινίες σε αίθουσες, είχε να κάνει με οικιακές προβολές, σε σαλόνια και κρεβατοκάμαρες σπιτιών, σε κινητά και οθόνες υπολογιστών. 

Θα γίνει η νέα αυτή συνήθεια θέασης πραγματικότητά μας; Θα πάψει το σινεμά να υφίσταται ως πολιτισμός, ως παγκόσμια κοινότητα, ως μαζική εκδήλωση, ως υψηλού επιπέδου ψυχαγωγία; Οι απαντήσεις βρίσκονται σε ένα εμβόλιο, όσο και στο χέρι καθενός μας. Ας διακινδυνέψουμε όμως μια πρόβλεψη: όταν το χρονικό της πανδημίας γίνει επιτέλους παρελθόν, το άμεσο μέλλον θα μας βρει περισσότερους από ποτέ σε μια κινηματογραφική σάλα.

Μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, και για τις ανάγκες αυτής εδώ της ανασκόπησης, οι κανόνες χρειάστηκε να αλλάξουν: για πρώτη φορά δεν υπολογίζουμε στα καλύτερα της χρονιάς μόνο τις ταινίες που είδαμε αποκλειστικά στις ελληνικές αίθουσες, αλλά όλες εκείνες τις δημιουργίες του 2020 που βρήκαν τον δρόμο τους σε εμάς μέσα από πλατφόρμες, προβολές σε φεστιβάλ και ψηφιακές κυκλοφορίες. Το είπαμε και πριν: σημασία φέτος είχε το πώς. 

Δύο μικρές και ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις: τη χρονιά που βιώσαμε το πιο ξέφρενο σενάριο φαντασίας ως καθημερινότητά μας, το cinemagazine.gr ανταποκρίθηκε αγκαλιάζοντας με περισσότερη θέρμη από ποτέ το είδος του ντοκιμαντέρ. Και τη χρονιά που τα περισσότερα φεστιβάλ στον κόσμο στερήθηκαν την κανονική λειτουργία και το κοινό τους, η κορυφαία δημιουργία της παρακάτω λίστας έτυχε να είναι η ταινία έναρξης των 26ων Νυχτών Πρεμιέρας, μιας από τις λίγες κινηματογραφικές εκδηλώσεις παγκοσμίως που κατέστη εφικτό να πραγματοποιηθούν στον φυσικό τους χώρο. Ακόμα και μέσα στο 2020, βλέπετε, ταινίες υπήρξαν άφθονες και καλές, όπως και πολυάριθμοι θεατές που έσπευσαν να τις δουν. Και όσο θα υπάρχουν ταινίες, θα υπάρχει και σινεμά. Λουκάς Κατσίκας

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

01. «Nomadland» της Κλόι Ζαό

Το «Nomadland» έχει ισχυρό μέσα του γονίδιο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά στα καλύτερά του, με το πυρηνικό όπλο της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στον πρωταγωνιστικό ρόλο να το απογειώνει αποφασιστικά. Η κουβέντα για τα Όσκαρ μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει, όμως η ουσία παραμένει ότι η Κλόι Ζάο παραδίδει εδώ ένα σπουδαίο δείγμα ανθρωποκεντρικού σινεμά, επίκαιρου και αναγκαίου. (Νεκτάριος Σάκκας)

02. «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν

Καθώς διανύουμε σκοτεινούς καιρούς η ταινία της Χίτμαν -ιδιαίτερα για τις Η.Π.Α.- συνιστά μια ξεκάθαρη πολιτική δήλωση υπέρ του αναφαίρετου δικαιωματος στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος. Είναι ένα σινεμα ουμανιστικό, φτιαγμένο για να συγκινήσει χωρίς να εκβιάσει, δύσκολο να το παρακολουθήσεις ανά στιγμές καθώς σου σπαράζει την καρδιά αλλά συγχρόνως τόσο απαραίτητο. (Κωστής Θεοδοσόπουλος)

03. «1917» του Σαμ Μέντες

Όταν πέσει το σκοτάδι στο έργο και ο συνδημιουργός Ρότζερ Ντίκινς αρχίσει να ανταυγάζει τα περίφημα απόκοσμα πορτοκαλιά του, τότε ξέρεις (όπως ήξερες στο «Skyfall» ή και το «Blade Runner 2049») πως ο Άνθρωπος αγγίζει το μεθόριο σημείο, το ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των ζωντανών νεκρών, το τέλος του πολιτισμού όπως θελήσαμε να το φανταστούμε. Οι επιλογές, οι συνδέσεις και η σχεδόν τέλεια υλοποίηση της μεγαλεπήβολης αυτής παραγωγής συμφωνούν στην ψυχωμένη, επαναστατική ιστορική και πολιτική παρατήρηση του δημιουργού Μέντες. Και συνιστούν ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα. (Ηλίας Δημόπουλος)

04. «Lovers Rock» του Στιβ ΜακΚουίν

Ο σκηνοθέτης των «Hunger» και «12 Χρόνια Σκλάβος» αναλαμβάνει να μας φέρει σε επαφή με την κουλτούρα της κοινότητας στην οποία μεγάλωσε, μέσα από τις πιο ανέμελες στιγμές της, με κύριο όχημα τους ήχους της. Και το κάνει απολαυστικά. (Νεκτάριος Σάκκας)

05. «Σκέφτομαι Να Βάλω Ένα Τέλος» (I'm Thinking of Ending Things) του Τσάρλι Κάουφμαν

Ο τετραπέρατος Τσάρλι Κάουφμαν («Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης», «Anomalisa») διασκευάζει ελεύθερα το πρόσφατο εκδοτικό χιτ του Καναδού Ίαν Ριντ παραδίδοντας ένα καθαρόαιμο φιλμικό mindfuck, υπό τη μορφή ενός σουρεαλιστικού road trip που κολυμπάει στα θολά νερά του υπαρξιακού θρίλερ.  (Νεκτάριος Σάκκας)

06. «Ο Φάρος» (The Lighthouse) του Ρόμπερτ Έγκερς

Τέσσερα χρόνια αφότου προκάλεσε μεγάλη αίσθηση με το «Witch», ο Ρόμπερτ Έγκερς μετατρέπει μια ακόμη ιστορία γοτθικού τρόμου σε μια ατμοσφαιρική άσκηση σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας. Ο «Φάρος» προσφέρει κινηματογραφική εμπειρία αντίστοιχη με τον αντίκτυπο ενός αλλόκοτου ονείρου. Ή κάποιου τρομακτικού εφιάλτη. (Λουκάς Κατσίκας)

07. «Κατηγορώ…!» (J’ Accuse) του Ρομάν Πολάνσκι

Σε μια καμπή ποικιλόμορφης ιστορικής βαρύτητας, στη μέγγενη του υγειονομικού τρόμου και του ολοκληρωτικά αναθεωρητικού (κουλτούρα ακύρωσης, #DisruptTexts), ο 86χρονος, από πολλούς αγρίως διωκόμενος, Πολάνσκι εξακολουθεί να επιστρέφει. Κι αυτή τη φορά με την θρυλική «Υπόθεση Ντρέιφους», την ιστορία ενός τυφλού καθεστώτος και μιας πεπλανημένης δίκης. Την ιστορία μιας ακριβής αθωότητας (οπότε πολλοί εξαγριώθηκαν διαβάζοντας το έργο βιογραφικά) που ο Πολάνσκι υπέγραψε σαν ένα πανάκριβο αφηγηματικά whodunit και μια ιστορία προκατειλημμένου, μα ηθικού, «ενός» που αναλαμβάνει το χρέος της Ιστορίας απέναντι στον Άνθρωπο. (Ηλίας Δημόπουλος)

08. «Time» της Γκάρετ Μπράντλεϊ

Ξεκίνησε με δύναμη από το Φεστιβάλ του Σάντανς και θα φτάσει, πιθανόν νικηφόρο, μέχρι τα επερχόμενα Όσκαρ. Προς το παρόν, το καλύτερο ίσως ντοκιμαντέρ της χρονιάς, για τον εικοσαετή αγώνα μιας γυναίκας να βγάλει τον άντρα της από τη φυλακή, την ώρα που η ίδια προσπαθεί να επιβιώσει μαζί με τα έξι της παιδιά, υπάρχει στο Amazon Prime. Και παραδίδει από εκεί ένα ήρεμα συγκλονιστικό μάθημα αγάπης, καρτερικότητας και προσμονής. Ένα μήνυμα ανθρωπιάς και ελπίδας στο τέλος μιας χρονιάς που τόσο επείγουσα ανάγκη τα είχε. (Λουκάς Κατσίκας)

09. «Στη Γη του Άγριου Μελιού» (Honeyland) των Ταμάρα Κοτέβσκα και Λούμπομιρ Στεφάνοφ

Με δημιουργική «γύρη», μία μοναχική, φτωχή γυναίκα που ζει με την ηλικιωμένη μητέρα της στα βουνά της Βόρειας Μακεδονίας, το ντοκιμαντέρ των Λιούμπομιρ Στεφάνοφ και Τάμαρα Κοτέφσκα είναι μία συγκινητική παρατήρηση ενός οικολογικού και βαθιά ανθρώπινου τρόπου ζωής, μιας κατάστασης που βρίσκεται σε απόλυτη συμβιωτική σχέση με το περιβάλλον και ορίζει ιδεατά την προσωπική ηθική. (Πάνος Γκένας)

10. «First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ

Tο «First Cow» δεν είναι απλά κάποιο μανιφέστο υπό μορφή προσωποκεντρικού δράματος που μας υπενθυμίζει πως ανέκαθεν το χρήμα μετανάστευε ευκολότερα από τον άνθρωπο. Πάνω από όλα μιλάμε για ένα θαυμάσια μινιμαλιστικό φιλμ που φροντίζει να μας εμπλέξει αθόρυβα και σε βάθος με τους ήρωες του. (Νεκτάριος Σάκκας)

ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

01. «Κατηγορώ» (J’ Accuse) του Ρόμαν Πολάνσκι 
02. «1917» του Σαμ Μέντες 
03. «Lovers Rock» του Στιβ ΜακΚουίν
04. «Μανκ» (Mank) του Ντέιβιντ Φίντσερ
05. «Σκοτεινά Νερά» (Dark Waters) του Τοντ Χέινς 
06. «Ένστικτο» (Instinct) της Χαλίνα Ρέιν 
07. «Γιοσέπ» (Josep) του Ορέλ 
08. «Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» (Richard Jewell) του Κλιντ Ίστγουντ 
09. «Άκοπο Διαμάντι» (Uncut Gems) των Τζος και Μπένι Σάφντι 
10. «Φύγαμε» (Onward) του Νταν Σκάνλον

Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες («1917»)
Ανδρική Ερμηνεία: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ («Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Όμπρεϊ Πλάζα («Black Bear»)

ΠΑΝΟΣ ΓΚΕΝΑΣ

01. «Nomadland» της Κλόι Ζάο
02. «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν
03. «Στη Γη του Άγριου Μελιού» (Honeyland) των Ταμάρα Κοτέβσκα και Λούμπομιρ Στεφάνοφ
04. «Shirley» της Τζόζεφιν Ντέκερ
05. «Δεν Υπάρχει Κακό» (There Is No Evil) του Μοχάμαντ Ρασούλοφ
06. «Μικρές Κυρίες» (Little Women) της Γκρέτα Γκέργουιγκ
07. «Άκοπο Διαμάντι» (Uncut Gems) των Τζος και Μπένι Σάφντι
08. «Γιοσέπ» (Josep) του Ορέλ
09. «Ο Ντικ Τζόνσον Είναι Νεκρός» (Dick Johnson is Dead) της Κρίστεν Τζόνσον
10. «Σκέφτομαι Να Βάλω Ένα Τέλος» (I'm Thinking of Ending Things) του Τσάρλι Κάουφμαν

Σκηνοθεσία: Κλόι Ζάο («Nomadland»)
Ανδρική Ερμηνεία: Γκάρι Όλντμαν («Μανκ»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Σίρσα Ρόναν («Μικρές Κυρίες»)

ΗΛΙΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

01. «Lovers Rock» του Στιβ ΜακΚουίν
02. «Αντρέι Ταρκόφσκι. Σινεμά σαν Προσευχή» (Andrey Tarkovsky. A Cinema Prayer) του Αντρέι Α. Ταρκόφσκι
03. «1917» του Σαμ Μέντες
04. «Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» (Richard Jewell) του Κλιντ Ίστγουντ
05. «Κατηγορώ…!» (J’ Accuse) του Ρομάν Πολάνσκι
06. «One of These Days» του Μπάστιαν Γκάντερ
07. «Undine» του Κρίστιαν Πέτζολντ
08. «Η Φωλιά» (The Nest) του Σον Ντέρκιν
09. «Tenet» του Κρίστοφερ Νόλαν 
10. «Το Κοινωνικό Δίλημμα» (The Social Dilemma) του Τζεφ Ορλόφσκι

Σκηνοθεσία: Στιβ ΜακΚουίν ( «Lovers Rock»)
Ανδρική Ερμηνεία: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ («Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Κατρίν Ντενέβ («Η Αλήθεια»)

ΚΩΣΤΗΣ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΣ

01. «Ο Φάρος» (The Lighthouse) του Ρόμπερτ Έγκερς 
02. «Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος» (I’m Thinking of Ending Things) του Τσάρλι Κάουφμαν
03. «Bloody Nose, Empty Pockets» των Μπιλ Ρος IV και Τέρνερ Ρος
04. «Nomadland» της Κλόι Ζάο
05. «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν
06. «First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ
07. «Ο Ντικ Τζόνσον Είναι Νεκρός» (Dick Johnson is Dead) της Κρίστεν Τζόνσον
08. «Μικρές Κυρίες» (Little Women) της Γκρέτα Γκέργουικ
09. «Γιοσέπ» (Josep) του Ορέλ
10. «Shirley» της Τζόζεφιν Ντέκερ

Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες (1917)
Ανδρική Ερμηνεία: Γκάρι Όλντμαν («Μανκ») 
Γυναικεία Ερμηνεία: Τζέσι Μπάκλεϊ (Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος)

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗΣ

01. «IWOW: I Walk On Water» του Καλίκ Αλλάχ
02. «Nomadland» της Κλόε Ζαό
03. «Οι Μεταμορφώσεις Των Πουλιών» (Οι Μεταμορφώσεις Των Πουλιών) της Καταρίνα Βασκονσέλος
04. «Ο Φάρος» (The Lighthouse) του Ρόμπερτ Έγκερς 
05. «Το πρόβλημα του να έρχεσαι στον κόσμo» (The Trouble With Being Born) της Σάντρα Βόλνερ
06. «Το Βαμμένο Πουλί» (The Painted Bird) του Βάκλαβ Μαρχού
07. «Ο Ντικ Τζόνσον Είναι Νεκρός» (Dick Johnson is Dead) της Κρίστεν Τζόνσον
08. «Φτερά στον Άνεμο» (Ye Ma Fen Zong) του Γουέι Σουτζούν
09. «Ένα Ψηλό Κορίτσι» (Dylda) του Καντεμίρ Μπαλάγκοφ
10. «Προετοιμασίες για να είμαστε μαζί, άγνωστο για πόσο» (Felkészülés meghatározatlan ideig tartó együttlétre) της Λίλι Χόρβατ             

Σκηνοθεσία: Κέλι Ράιχαρντ («First Cow») 
Ανδρική Ερμηνεία: Ριζ Άχμεντ («Ήχος Από Μέταλλο»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Μαρία Μπακάλοβα («Borat Subsequent Moviefilm»)

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

01. «Nomadland» της Κλόι Ζάο
02. «Time» της Γκάρετ Μπράντλεϊ
03. «Στη Γη του Άγριου Μελιού» (Honeyland) των Ταμάρα Κοτέβσκα και Λούμπομιρ Στεφάνοφ
04. «Bloody Nose, Empty Pockets» των Μπιλ Ρος IV και Τέρνερ Ρος
05. «American Utopia» του Σπάικ Λι
06. «First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ
07. «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν
08. «Γιοσέπ» (Josep) του Ορέλ
09. «Ενα Ψηλό Κορίτσι» (Beanpole) του Καντεμίρ Μπαλάγκοφ
10. «Εξαφανισμένος» (Madre) του Ροντρίγκο Σορογκογιέν

Σκηνοθεσία: Κλόι Ζάο («Nomadland»)
Ανδρική Ερμηνεία: Ντέλροϊ Λίντο («Da 5 Bloods») 
Γυναικεία Ερμηνεία: Τζέσι Μπάκλεϊ (Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος)

ΤΑΣΟΣ ΜΕΛΕΜΕΝΙΔΗΣ

01. «The Vast of Night» του Άντριου Πάτερσον
02. «Ο Ζωγράφος και ο Κλέφτης» (The Painter and the Thief) του Μπέντζαμιν Ρι
03. «Η Παρθένος του Αυγούστου» (La Virgen de Agosto) του Χόνας Τρουέμπα
04. «O Αόρατος Ανθρωπος» (The Invisible Man) του Λι Γουανέλ  
05. «Time» της Γκάρετ Μπράντλεϊ  
06. «Οι Σφυριχτές» (La Gomera) του Κορνέλιου Πορομπόιου  
07. «Κατάποση» (Swallow) του Κάρλο Μιραμπέλα-Ντέιβις
08. «Ενα Ψηλό Κορίτσι» (Beanpole) του Καντεμίρ Μπαλάγκοφ 
09. «Οι Μητέρες Μας» (Nuestras Madres) του Σεζάρ Ντίαζ
10. «Η Αόρατη Ζωή της Ευριδίκης Γκουσμάο» (A Vida Invisível) του Καρίμ Αϊνούζ

Σκηνοθεσία: Άντριου Πάτερσον («The Vast of Night»)
Ανδρική Ερμηνεία: Γκάρι Όλντμαν («Μανκ»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Ιτσάσο Αράνα («Η Παρθένος του Αυγούστου»)

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΑΚΚΑΣ

01. «Nomadland» της Κλόι Ζάο
02. «Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος» (I’m Thinking of Ending Things) του Τσάρλι Κάουφμαν
03. «Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν
04. «1917» του Σαμ Μέντες
05. «First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ
06. «Μανκ» (Mank) του Ντέιβιντ Φίντσερ
07. «Lovers Rock» του Στιβ ΜακΚουίν
08. «The Trouble With Being Born» της Σάντρα Βόλνερ
09. «Μικρές Κυρίες» (Little Women) της Γκρέτα Γκέργουικ
10. «Γιοσέπ» (Josep) του Ορέλ

Σκηνοθεσία: Κλόι Ζάο («Nomadland»)
Ανδρική Ερμηνεία: Γκάρι Όλντμαν («Μανκ»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Τζέσι Μπάκλεϊ (Σκέφτομαι Να Βάλω Τέλος)

Διαβάστε ακόμη:

Ανασκόπηση 2020: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δώρα από το ΣΙΝΕΜΑ
Η ώρα για να ψηφίσετε τις ταινίες που ξεχωρίσατε το 2020 έφτασε! Δηλώστε συμμετοχή στη μεγάλη ψηφοφορία του cinemagazine.gr και μπείτε στην κλήρωση για συνδρομές Cinobo και πακέτα κινηματογραφικών βιβλίων από τις Εκδόσεις Πατάκη!

Ανασκόπηση 2020: Οι ταινίες της καραντίνας
Το 2020 ήταν μία χρονιά ανατροπών. Γι' αυτό το λόγο αποφασίσαμε πως ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να «θυσιάσουμε» μερικά από τα αναμενόμενα, παραδοσιακά θέματα ανασκοπήσεων της χρονιάς (αφίσες, ατάκες, σκηνές κ.α.) για κάτι πιο προσωπικό. Πώς μας βοήθησε το σινεμά να παλέψουμε τις δυο καραντίνες; Aπάντηση και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, ακολουθούν.

Ανασκόπηση 2020: Τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς
Τραγουδιστική μέθεξη και τζαζ αυτοσχεδιασμοί, βετεράνοι συνθέτες και ρομαντικές μελωδίες, η μελαγχολία των ουρανών και η ευφορία των νιάτων, ήχοι από έναν μακρινό γαλαξία και ένα μερακλίδικο «trash» euro-party! Αυτές είναι οι μουσικές που ξεχωρίσαμε στις εικόνες του 2020.

Ανασκόπηση 2020: Τα πρόσωπα της χρονιάς
Αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους που έκαναν την διαφορά προσφέροντας ταινίες, ερμηνείες, δηλώσεις και έμπνευση σε μία τόσο ιδιαίτερη χρονιά. Τους ανθρώπους που οι δημιουργίες τους συζητήθηκαν έντονα και έγιναν στιγμές «απόδρασης» την στιγμή που το είχαμε ανάγκη.