Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #22: Ο φανταστικός θρίαμβος του Μάικ Μπάσετ - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:07
13/7

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #22: Ο φανταστικός θρίαμβος του Μάικ Μπάσετ

Μικρές και μεγάλες ιστορίες που ενώνουν τον θρύλο με την πραγματικότητα, ντοκιμαντέρ που βλέπουν πέρα από τις γραμμές του γηπέδου, ποδοσφαιριστές-ηθοποιοί και η αθέατη σχέση του αθλήματος με την πολιτική. Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου μέσα από ένα κινηματογραφικό πρίσμα. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Για τα Μουντιάλ της Ρωσίας και του Κατάρ, το σινεμά υποθέτουμε πως θα ασχοληθεί μελλοντικά, και το αφιέρωμα κλείνει με μια ταινία που πέρα του ότι είναι μια από τις καλύτερες που έχουν γίνει ποτέ με θέμα το ποδόσφαιρο, μας έχει δώσει και το γνωστότερο Μουντιάλ που σκέφτηκε σεναριογράφος, καθώς όσα συμβαίνουν εντός γηπέδου αφορούν μια εντελώς φανταστική διοργάνωση. 

Το «Mike Bassett: England Manager» του Στιβ Μπάρον, γυρισμένο με τη λογική του ψευδοντοκιμαντέρ, τεχνική που αγάπησαν οι Βρετανοί για ένα διάστημα με εξαιρετικά αποτελέσματα όπως το τηλεοπτικό «The Office», ξεκινά με την ανάγκη της βρετανικής ομοσπονδίας να βρει καινούριο προπονητή, μια θέση που θεωρείται πλέον ως ηλεκτρική καρέκλα και κανείς δεν θέλει να την αναλάβει. Κανείς, εκτός του γενναίου Μπάσετ, ήρωα μικρότερων κατηγοριών της Αγγλικής λίγκας που μέσα στην απλότητα και την αφέλειά του θεωρεί πως η ομάδα πρέπει να γυρίσει στις παραδοσιακές αξίες, να διώξει τους νεόπλουτους σταρ και να στηριχθεί στο four-four-fucking two. 

Η κορύφωση των προσπαθειών είναι το Μουντιάλ της Βραζιλίας, που γίνεται θεωρητικά το 2002, στο οποίο η Αγγλία προκρίνεται γιατί της κάνει χάρη το Λουξεμβούργο. Οι παίκτες της, πριν φτάσουν εκεί, πλακώνονται στο αεροδρόμιο με Σκωτσέζους και Ιρλανδούς, την ώρα που ο Πελέ μιλά στην κάμερα αναφέροντας ως φαβορί σχεδόν όλο τον κόσμο πλην του νησιού – το άκουσμα της Αγγλίας του προκαλεί γέλιο. Αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει από τις αντίστοιχες όπου το αουτσάιντερ ξεπερνά τον εαυτό του και φτάνει ψηλά είναι πως η βασικότερη στόχευσή του είναι η σάτιρα προς τις παθογένειες του βρετανικού ποδοσφαίρου αλλά και ένας μικρός φόρος τιμής για το πως βλέπουν ακόμη το άθλημα οι Βρετανοί σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η επιτυχία ή μη της ομάδας έχει μικρή σημασία, άλλωστε η ταινία κορυφώνεται σε ένα ματς ομίλου και όχι παρακάτω, στη μεγάλη μάχη με την Αργεντινή την οποία η Αγγλία κερδίζει με γκολ από καθαρό χέρι του Τόνκινσον (παίκτη κομμένου και ραμμένου στα πρότυπα του Γκασκόιν), ο οποίος λίγο πριν έχει ντριπλάρει τον Μπαστάρντο – το μοναδικό όνομα Αργεντινού που ακούμε στον αγώνα, δείγμα της χρόνιας κόντρας των 2 χωρών εντός και εκτός γηπέδου.

Πριν τη μεγάλη νίκη, ο Μπάσετ έχει εμπνεύσει εχθρούς και φίλους με στίχους του Κίπλινγκ, έχει γράψει την αρχική ενδεκάδα σε ένα πακέτο τσιγάρων όπως έκαναν οι παλιοί μεγάλοι προπονητές, έχει δεχτεί (μαζί με την οικογένειά του) εξωφρενικό bullying πληρώνοντας μια ενδεχόμενη αποτυχία, έχει κυνηγηθεί από τα tabloids, έχει τραγουδήσει μαζί με τις Atomic Kitten το τραγούδι που θα συνοδεύει την ομάδα – συνήθεια που οι Βρετανοί έκοψαν τα τελευταία χρόνια διατηρώντας πλέον ως μόνιμο το Three Lions των Lightning Seeds από το Euro του 1996.

Η ταινία αν και δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη στην εποχή της, απέκτησε cult status με τα χρόνια και είναι μια συγγενική περίπτωση, σε μικρότερη κλίμακα βέβαια, του «Big Lebowski», έχοντας έναν ήρωα που με τα χρόνια αποκτά φανατικότερους οπαδούς. Πέρα από τη σουρεαλιστική μορφή του Μπάσετ, το όλο φιλμ μοιάζει να έχει φτιαχτεί από ανθρώπους που δεν αγαπούν απλά, αλλά γνωρίζουν και πολλά για το βρετανικό ποδόσφαιρο, καταφέρνοντας έτσι να το σατιρίσουν εύστοχα. Μια αποτυχημένη τηλεοπτική σειρά και μια επίσης αποτυχημένη απόπειρα για σίκουελ ολοκλήρωσε τον μύθο του Μπάσετ, προσωποποιημένου από τον Ρίκι Τόμλινσον, έναν ακούραστο εργάτη της βρετανικής τηλεόρασης και του κινηματογράφου. 

Διαβάστε ακόμη: 
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #21: Βραζιλία 2014, οι ήρωες από τη Σαμόα​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #20: Ν. Αφρική 2010, ο πλαστός κόσμος της FIFA​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #19: Γερμανία 2006, η μάχη της κερκίδας

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #18: Ν. Κορέα/Ιαπωνία 2002, ο τελικός των φτωχών​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #17: Γαλλία 1998, ένα απλό παιχνίδι
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #16: ΗΠΑ 1994, η μοίρα των Εσκομπάρ
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #15: Ιταλία 1990, βρετανική επανάσταση​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #14: Μεξικό 1986, ο Μαραντόνα και οι άλλοι

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #13: Ισπανία 1982, το άθλημα που χωρίζει και ενώνει
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #12: Αργεντινή 1978, οι εξαφανισμένοι​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #11: Δ.Γερμανία 1974, εθνικός διχασμός

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #10: Μεξικό 1970, διακοπές διαρκείας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #9: Αγγλία 1966, παιδιά και ηγέτες​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #8: Χιλή 1962, η χαρά του κόσμου​

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #7: Σουηδία 1958, η απόλυτη θεωρία συνωμοσίας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #6: Ελβετία 1954, το θαύμα της Βέρνης 
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #5: Βραζιλία 1950, το έγκλημα του Μπαρμπόζα​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #4: Παταγονία 1942, το Μουντιάλ που δεν έγινε ποτέ. Ή μήπως έγινε; 

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #3: Γαλλία 1938, το χαμένο φιλμ και η ντροπή της FIFA
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #2: Ιταλία 1934, η ομάδα-θαύμα που αγάπησαν οι διανοούμενοι​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #1: Ουρουγουάη 1930, ταξίδι στο Νέο Κόσμο