Ο Ταραντίνο χάνει την ψυχραιμία του

Το να ρωτήσεις τον Κουέντιν Ταραντίνο για την σύνδεση μεταξύ πραγματικής και κινηματογραφικής βίας δεν είναι άστοχο – είναι εξάλλου ο πιο απενεχοποιημένος οπαδός της τελευταίας – αλλά σίγουρα είναι ένα θέμα τόσο κουρασμένο πια που απαιτεί τουλάχιστον μια πρωτότυπη προσέγγιση και όχι απλή αναφορά. Από το 1992 και το «Reservoir Dogs» απαντά σε παραλλαγές της ίδιας ερώτησης, που συχνά δεν είναι καν αυτό αλλά μια άχαρα συγκεκαλυμμένη απαίτηση να απολογηθεί για το προσωπικό του ύφος.

Ο Ταραντίνο, όμως, μοιάζει να έχει τελειώσει μια και καλή με αυτήν την ερώτηση, τουλάχιστον αν κρίνουμε από το ξέσπασμά του κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης στο βρετανικό Channel 4 και τον δημοσιογράφο Κρίσναν Γκούρου-Μέρθι, τις ερωτήσεις του οποίου αρνήθηκε να απαντήσει, υποστηρίζοντας ότι «η συνέντευξη δεν είναι παρά διαφήμιση για την ταινία» και ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον ρωτά την προσωπική του άποψη σχετικά με αυτό.

Οι ερωτήσεις του Γκούρου-Μέρθι δεν ήταν ακριβώς εμπνευσμένες ή ψαγμένες, αλλά και ο συνήθως εύγλωττος Ταραντίνο χάνει τη ψυχραιμία του (λόγω ίσως κούρασης;) και βγαίνει μάλλον χαμένος και ο ίδιος, προδίδοντας τον εκνευρισμό του και την ταραχή του με γελοίες απόπειρες να υπερασπιστεί τη θέση του («Δεν είσαι ο αφέντης μου και εγώ δεν είμαι ο σκλάβος σου. Δεν θα με κάνεις ό,τι θέλεις, δεν είμαι η μαϊμού σου») και μια γενικότερη άρνηση που μοιάζει παιδιάστικη και μάλλον απωθητική.

Δείτε τη συνέντευξη (το επίμαχο κομμάτι ξεκινά περίπου στο 4:36) και πείτε μας – συμφωνείτε με τη στάση του Κουέντιν Ταραντίνο ή με εκείνη του δημοσιογράφου;