57ο ΦΚΘ: «Η Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις» ήταν πράγματι...ατέλειωτη

Έπειτα από την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Ένα Κάποιο Βλέμμα των Καννών και φυσικά τα βραβεία που σάρωσε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μπουένος Άιρες, η «Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις» των Αντρέα Τέστα και Φρανσίσκο Μάρκες είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη ομολογουμένως με αρκετές προσδοκίες. Η φιλόδοξη αργεντίνικη παραγωγή, ωστόσο, που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ εκτός διαγωνιστικού προγράμματος, φρόντισε να τις διαψεύσει, προσφέροντας πενιχρή ανταμοιβή στο κοινό.

Η ταινία μας γυρίζει στο Μπουένος Άιρες του 1977, τον καιρό της δικτατορίας του Βιντέλα. Εκεί, ένας ήσυχος οικογενειάρχης ονόματι Φρανσίσκο Σάνκτις, μαθαίνει για μια απαγωγή που ετοιμάζουν οι στρατιώτες του καθεστώτος και έχει μόνο μια νύχτα προκειμένου να αποφασίσει αν θα προσπαθήσει να σώσει τις ζωές ορισμένων αθώων, ρισκάροντας τη δική του.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Μάρκες και του Τέστα επιδιώκει να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο ενός αφανούς ήρωα, με υλικά τις μακρόσυρτες νυχτερινές λήψεις που υποδηλώνουν αιωρούμενη απειλή καθώς επίσης αδιάκοπα, σιωπηρά, γεμάτα ένταση βλέμματα του πρωταγωνιστή Ντιέγκο Βελάσκες. Σε κάθε σφιχτό πλάνο που του επιφυλάσσουν οι δύο σκηνοθέτες, αποζητούν να αιχμαλωτίσουν την άγρια εσωτερική πάλη ενός καθημερινού ανθρώπου, ο οποίος διαπραγματεύεται λεπτό το λεπτό τον κίνδυνο να μπλέξει θανάσιμα προκειμένου να σώσει κάποιους άλλους, και μάλιστα αγνώστους προς αυτόν.

Οι δύο πρωτοεμφανιζόμενοι δημιουργοί επιχειρούν να καταγράψουν τον ήπιο θρίαμβο του εμείς έναντι του εγώ, το κάνουν όμως με μία επιδεικτικού τύπου λιτότητα όπου η μεταστροφή ενός οικογενειάρχη (ο οποίος μάλιστα υπήρξε ιδεαλιστής ποιητής στα νιάτα του) σε ήρωα της διπλανής πόρτας αρκεί τάχα για να στηρίξει δραματουργικά το εγχείρημά τους. Έντονα πολιτικοποιημένοι οι ίδιοι, «βλέπουν» μέσα από τη νυχτερινή περιπέτεια του Φρανσίσκο Σάνκτις να κατατροπώνεται το σαράκι του «κοιτάζω τη δουλίτσα μου», το οποίο αποτελεί επάρατο δέλεαρ ασφαλείας, ιδίως σε περιόδους βάναυσης καταστρατήγησης πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Έτσι, στους σκοτεινούς δρόμους όπου θα βρεθεί προκειμένου να εντοπίσει τα υποψήφια θύματα του καθεστώτος Βιντέλα, ο Σάνκτις δε θα βρει τίποτε πέρα από το καθρέφτισμα των ίδιων του των φόβων. Το ίδιο όμως θα βρει και ο θεατής στα 78 λεπτά διάρκειας της «Μεγάλης Νύχτας», η οποία φαντάζει ατέλειωτη, ακριβώς επειδή δεν επιφυλάσσει τελικά κανενός είδους κλιμάκωση, τη στιγμή που υποτίθεται πως έχει δομηθεί πάνω σε ακριβώς αυτή την υποσχετική.