12:20
9/11

57o ΦΚΘ: Τι απομένει μετά τη «μπόχα» του «Swiss Army Man»;

Ήδη από το φεστιβάλ του Σάντανς είναι γνωστός ο ντόρος γύρω από το «Swiss Army Man», το μεγάλου μήκους ντεμπούτο των Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ που έχει τον Ντάνιελ Ράντκλιφ να πρωταγωνιστεί στο ρόλο ενός πτώματος που πέρδεται ασυστόλως. Και ομολογουμένως, ο τόσο ακραίος διχασμός των απόψεων μαζί με το ασυνήθιστο θέμα αρκούν για να δουλέψουν καλύτερα και από το πιο καλοσχεδιασμένο πλάνο μάρκετινγκ για λογαριασμό τούτου του αλλόκοτου φιλμ, στο οποίο ένας απελπισμένος ναυαγός και επίδοξος αυτόχειρας (ο Πολ Ντέινο στο ρόλο) γίνεται κολλητάρι με τον Μάνι (Ράντκλιφ), ένα πτώμα που τελικά δεν αποδεικνύεται και τόσο πεθαμένο.

Ο Φρόιντ είχε παραφράσει κάποτε το παλιό λατινικό γνωμικό «si vis pacem, para bellum» («αν θέλεις την ειρήνη, προετοιμάσου για τον πόλεμο») στο «si vis vitam, para mortem» («αν θέλεις τη ζωή, προετοιμάσου για τον θάνατο). Μήπως λοιπόν ο θάνατος (ή έστω η θέα του θανάτου) είναι ικανός να σώσει απ’ τον ίδιο το θάνατο; Τι σημαίνει να είναι κανείς νεκρός; Τελειώνουν η φιλία και η αγάπη με το βιολογικό τέλος, ή μήπως γίνεται και να αρχίζουν; Και μαζί και μόνος ίδιος είναι ο πόνος; Και το κυριότερο: τέτοιου είδους ερωτήματα - σοβαρά ή ασόβαρα - γύρω από τη σωτήρια (προ- ή μέτα-)θανάτια γνωριμία δύο ανδρών στο «Swiss Army Man», πώς ακριβώς συνυπάρχουν με σωρεία τολμηρών ή και χοντροκομμένων αστείων και σκατολογικού χιούμορ;

Το νεκρό σώμα του Ράντκλιφ γίνεται για τον Ντέινο σανίδα σωτηρίας (κυριολεκτικά, αφού τον καβαλάει ως αεριωθούμενη σανίδα - ένεκα των αερίων της σήψης). Κάτι όμως που ισχύει και απ’ την ανάποδη, από τη στιγμή που ο πρώτος αρχίζει να ζωντανεύει λίγο-λίγο, παρουσία του νέου του φίλου. Τέτοιου είδους γκαγκ γίνονται κανόνας για την ταινία, επαναλαμβανόμενος ωστόσο και μάλιστα σε σημείο εξαντλητικής ανακύκλωσης. Βλέποντας το «Swiss Army Man», σου προκύπτει η βεβαιότητα πως οι Κουάν και Σάινερτ σκοπεύουν να προβοκάρουν, απλώς και μόνο για τη χαρά του να το κάνουν. Το ύφος και η εξέλιξη της ιστορίας τους διαθέτει μια επιτηδευμένη κυριολεξία πρώτου επιπέδου που σχεδόν απαιτεί, αντανακλαστικά θα λέγαμε, το να υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο - ή έστω να επινοηθεί από το θεατή. Σε αυτό το αλισβερίσι με το κοινό, οι δύο πρωτοεμφανιζόμενοι Αμερικανοί έχουν τον πρώτο λόγο, μόνο που δεν τον κάνουν τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από το να εκπλήσσουν πότε-πότε με καταστάσεις που πάνε τη σλάπστικ ψυχή του «Σαββατοκύριακου στου Μπέρνι» ένα βήμα παρακάτω.

Οι σταθερά τίμιοι Ράντκλιφ και Ντέινο αποτελούν πράγματι δύο επιλογές που αναβαθμίζουν τον μακάβριο (και ευτυχώς καθόλου σοβαροφανή) κόσμο του «Swiss Army Man», ο οποίος κινείται μελετημένα προς μια καλοδεχούμενα αλλόκοτη ντραμεντί με βιντεοκλιπίστικη ελαφρότητα και queer νύξεις. Όσα όμως ετερόκλητα στοιχεία κι αν προσπαθήσουν να ενσωματώσουν οι δύο σκηνοθέτες στο πρώτο τους μεγάλου μήκους πόνημα, η ταινία τους εξακολουθεί να κινείται με εκείνα τα ακανόνιστα αντανακλαστικά ενός νεκρού σώματος: παράδοξα μεν, άνευ ουσίας δε.

Διαβάστε ακόμη:
57ο ΦΚΘ: Μια άγρια βόλτα στο «Park» της Σοφίας Εξάρχου
57ο ΦΚΘ: Ο ανατρεπτικά υπέροχος «Εμποράκος» του Ασγκάρ Φαραντί
57ο ΦΚΘ: ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί! Δηλώνουμε συνεπαρμένοι με την τελευταία ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη
57ο ΦΚΘ: Ο Τζιμ Τζάρμους, ο Ίγκι Ποπ και η αυθάδικη μουσική επανάσταση των Stooges
57ο ΦΚΘ: Η κλινική «Παρηγοριά του Τζο Τσίνκουε» του Σωτήρη Δουνούκου
57ο ΦΚΘ: «Η Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις» ήταν πράγματι...ατέλειωτη
57ο ΦΚΘ: Ο ΠΑΟΚ στις «κερκίδες» του Ολύμπιον
Ο «Πάτερσον» και ο Τζάρμους άνοιξαν το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης!
57ο ΦΚΘ: Το πλήρες πρόγραμμα
«Αυτή η Νύχτα Μένει» στα...μπουζούκια της Θεσσαλονίκης!
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι υπόθεση... θηλυκή
Αφιερώματα σε Φιλίπ Γκραντριέ και Λεονάρντο Φάβιο στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ματιές στα Βαλκάνια και αφιέρωμα στον Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης