15:37
5/11

«End of the Century» και «Moffie» : Δύο λαμπερά queer διαμάντια στο 60ό ΦΚΘ

Σε περισσότερες της μίας περιπτώσεις το μοντέρνο σινεμά έχει αποδείξει ότι εξακολουθεί να εφευρίσκει πρωτότυπους και συναισθηματικά γενναιόδωρους τρόπους προκειμένου να διηγείται την πιο αρχετυπική ερωτική ιστορία στον κόσμο. Είτε πρόκειται για ένα αγόρι που συναντά ένα κορίτσι είτε για ένα αγόρι που συναντά ένα άλλο αγόρι (όπως συμβαίνει εδώ), σκηνοθέτες όπως ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (με το «Πριν το Ξημέρωμα» και τις συνέχειές του) ή ο Άντριου Χέιγκ (με το «Weekend») ανακάλυψαν με τις ταινίες τους ότι μπορούσαν να μεταχειρίζονται εκ νέου την ίδια πολυιδωμένη ιστορία και να την κάνουν ξανά συναρπαστική, σαν να τη συναντά κανείς για πρώτη φορά.

Αυτό ακριβώς κατορθώνει με το πανέμορφο σκηνοθετικό ντεμπούτο του και ο Λούσιο Κάστρο από την Αργεντινή. Το «End of the Century» θα μπορούσε να αποτελεί μια ακόμη παραλλαγή στο γνώριμο ρομαντικό μοτίβο που θέλει δυο ανθρώπους να συναντιούνται, να συνευρίσκονται ερωτικά και να διαπιστώνουν μετά ότι υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο στην γνωριμία τους πέρα από σεξ. Στην πραγματικότητα, όμως, η ταινία του Κάστρο παίρνει το γνώριμο ρομαντικό σενάριο, του προσδίδει ονειρικές προεκτάσεις, το μετακινεί απρόσμενα μεταξύ παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος και καλύπτει μέσω αυτού μια χρονική απόσταση αρκετών ετών. Όλα αυτά τοποθετούνται στην υπηρεσία ενός ιδιαίτερα τρυφερού και γλυκόπικρου στοχασμού πάνω στις πιθανότητες, τις αναπάντεχες συγκυρίες και τους ευσεβείς πόθους που αφήνουν μικρά (αλλά μπορεί και ανεξίτηλα) σημάδια στις ζωές δυο αντρών, από διαφορετικά μέρη του πλανήτη, οι οποίοι γνωρίζονται τυχαία στη διάρκεια ενός καλοκαιρινού απογεύματος στη Βαρκελώνη. 

Το «End of the Century» είναι οι αναπάντεχες συγκυρίες και οι ευσεβείς πόθοι που αφήνουν μικρά, αλλά ανεξίτηλα σημάδια στις ζωές δυο αντρών

Δυο απολύτως συγχρονισμένες κεντρικές ερμηνείες, η ευτυχής χημεία που επιτυγχάνουν μεταξύ τους οι πρωταγωνιστές, η χρωματισμένη στις φιλόξενες αποχρώσεις του καλοκαιριού φωτογραφία, ένα αφηγηματικά παιχνιδιάρικο σενάριο και μια σκηνοθεσία συγκεντρωμένη στα απαραίτητα κάνουν αφοπλιστικό το φιλμ του Λούσιο Κάστρο και πολλά υποσχόμενο το κινηματογραφικό του ξεκίνημα.

Μακριά από το ελεγειακό ύφος του «End of the Century», ο γεννημένος στο Κέιπ Τάουν Όλιβερ Χερμάνους επιβεβαιώνει τις υποσχέσεις που έδωσε το 2012 με το πανίσχυρο δράμα «Beauty» (στην Ελλάδα προβλήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας), δουλεύοντας τώρα με περισσότερη φιλοδοξία και σε ένα ευρύτερο θεματικό καμβά. Το «Moffie» (μια άκρως ομοφοβική προσφώνηση στη γλώσσα των Αφρικάανς) εκτυλίσσεται στη Νότια Αφρική του 1981 μέσα από την περίπτωση ενός δεκαεξάχρονου νεαρού ο οποίος είναι υποχρεωμένος, όπως κάθε άλλο αγόρι της ηλικίας του εκεί, να περάσει δύο χρόνια σκληρής στρατιωτικής εκπαίδευσης προκειμένου να υπερασπιστεί το ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ ενάντια στον μαύρο πληθυσμό.

Το «Moffie» αποτελεί ένα απρόσμενο πάντρεμα του «Full Metal Jacket» με το «Beau Travail» της Κλερ Ντενί

Στη διάρκειας μιας απάνθρωπης θητείας, η οποία καταλήγει στις εμπόλεμες ζώνες των συνόρων με την Ανγκόλα, ο συνεσταλμένος και λιγομίλητος Νίκολας θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την έννοια του θανάτου αλλά και του έρωτα, όταν ανταποκριθεί σταδιακά στο διακριτικό κάλεσμα ενός στρατιώτη από τη μονάδα του. Ο Χερμάνους παρακολουθεί τη βίαιη διαδικασία που θα μετατρέψει τον ήρωα από αγόρι σε άντρα, θα σημάνει την σεξουαλική του συνειδητοποίηση και θα του ανοίξει δρόμο προς την αυτογνωσία μέσα από ένα κόσμο τοξικής αρρενωπότητας και λυσσαλέων κοινωνικών διακρίσεων. Αυτή την αντίξοη πορεία ελευθερίας το «Moffie» την αναπαριστά ως μια διαρκή σύγκρουση της αθωότητας με τη βαρβαρότητα και της ομορφιάς με την ασχήμια, αντιπαραβάλλοντας ταυτόχρονα το καταλυτικό βίωμα ενός αθώου νεαρού με τη σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας.

Σκηνοθέτης σε απόλυτο έλεγχο του υλικού του και των όσων (υποβλητικά) εικονογραφεί, ο Χερμάνους δημιουργεί ένα κλίμα συνεχούς έντασης και μέσα σε αυτό τρυπώνει σύντομες λυρικές ανάσες, οι οποίες λειτουργούν σαν πρόσκαιρες αποδράσεις στο όνειρο πριν ο σκηνοθέτης επαναφέρει το κοινό του πίσω στον ρεαλιστικό εφιάλτη που περιγράφει. Μπορεί η εντυπωσιακή αφηγηματική πειθαρχία να υποχωρεί στο τελευταίο μέρος, και η δράση να οδεύει κάπως βιαστικά προς το φινάλε, το «Moffie» είναι, παρ' όλα αυτά, φτιαγμένο από τα πολύτιμα συστατικά των έντονων κινηματογραφικών εμπειριών και αποτελεί ένα απρόσμενο πάντρεμα του «Full Metal Jacket» με το «Beau Travail» της Κλερ Ντενί. 

Διαβάστε ακόμη:
60ό ΦΚΘ: «Η Ανθολογία μιας Πόλης-Φάντασμα» του Ντενί Κοτέ είναι μία πένθιμη, ατμοσφαιρική αλληγορία
60ό ΦΚΘ: Το «Όσο Κρατά ο Πόλεμος» σηματοδοτεί την (αναιμική) επιστροφή του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ
60ό ΦΚΘ: «O Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή είναι ένα ευπρόσδεκτο, απαραίτητο ελληνικό σινεμά
60ό ΦΚΘ: Το «Winona» δεν είναι η νέα μεγάλου μήκους ταινία του The Boy, αλλά πολλές μικρές
60ό ΦΚΘ: Το «Souvenir» είναι ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά ενθύμια της φετινής διοργάνωσης
60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης! Ενημερωθείτε για το πλήρες πρόγραμμα
Το ελληνικό σινεμά στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Το 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει θέμα το Overview Effect, μια διαπλανητική εμπειρία ολότητας
Ο Τζον Γουότερς στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Άλμπερτ Σέρα & Τζοάνα Χογκ: Δύο μοναδικές φωνές του σύγχρονου σινεμά στο 60ό Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης σε έαν αφιέρωμα «Μεγαλώνοντας στα ’80s»
60ό ΦΚΘ: Αφιέρωμα στον μεγάλο αναρχικό του γιουγκοσλαβικού σινεμά Ντούσαν Μακαβέγιεφ
Μεγάλη έκθεση του Νίκου Κούνδουρου στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Κατεβάστε εδώ την αναλυτική λιστα με όλες τις ταινίες του 60ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης