The Fabelmans - ταινιες || cinemagazine.gr

The Fabelmans

The Fabelmans

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2022
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Σπίλμπεργκ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Στίβεν Σπίλμπεργκ, Τόνι Κούσνερ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μισέλ Γουίλιαμς, Πολ Ντάνο, Σεθ Ρόγκεν, Γκάμπριελ ΛαΜπέλ, Τζίνι Μπερλίν, Τζούλια Μπάτερς
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Γιάνους Καμίνσκι
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Τζον Γουίλιαμς
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 151'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Odeon
    The Fabelmans

Η αυτοβιογραφική καινούργια δημιουργία την οποία ο Στίβεν Σπίλμπεργκ προετοίμαζε από καιρό (και μόλις τώρα αισθάνθηκε έτοιμος να διηγηθεί) αιφνιδιάζει με το πόσο συναισθηματικά εγκρατής επιλέγει να είναι ο δημοφιλής σκηνοθέτης με μια συγκινησιακά φορτισμένη ιστορία που δεν είναι άλλη από τη δική του.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Ολόκληρη η καριέρα του Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν υπήρξε παρά το μαγικό καταφύγιο που εφηύρε ένα μικρό παιδί για τον εαυτό του προκειμένου εκεί να κρυφτεί από τις σκληρές αλήθειες της ενήλικης ζωής. Ένα αγόρι που αγκιστρώθηκε στο σινεμά την ίδια περίπου στιγμή που η αγάπη των γονιών του και η ευτυχία της οικογένειάς του άρχισαν να ξεθωριάζουν. Η στιγμή στάθηκε καθοριστική και τον άλλαξε για πάντα: αντιμέτωπος με το οριστικό τέλος της αθωότητάς του, ο Σπίλμπεργκ ανακάλυψε ότι μπορούσε να την ανακαλέσει ξανά και ξανά μέσα από το φιλμ. Παίρνοντας στα χέρια του μια κάμερα, ξαναγράφει με αυτή τον κόσμο του πιο θεαματικό και φαντασμαγορικό από άλλοτε, θέλοντας η ζωή να μοιάζει σαν τον τίτλο της πρώτης ταινίας που είδε ποτέ του: «The Greatest Show on Earth».

Ο Σπίλμπεργκ δίνει κινηματογραφικά στον έφηβο εαυτό του το ευτυχισμένο φινάλε που δεν κατάφερε να έχει στην αληθινή ζωή

Από αυτό ακριβώς το περιστατικό ξεκινά και το ξεκάθαρα αυτοβιογραφικό «The Fabelmans»: Έξω από μια αίθουσα στο Νιού Τζέρσεϊ, ένα κρύο βράδυ του 1952, όταν ο μικρός Στίβεν (στην ταινία ονομάζεται Σάμι) περιμένει να δει με τους γονείς του την υπερπαραγωγή του Σέσιλ Μπ. ΝτεΜιλ και εντός ολίγου θα αντικρίσει άφωνος για πρώτη φορά τη μεγάλη οθόνη. Από αυτή τη νύχτα, και το συγκλονιστικό αποτύπωμα που αφήνει η παρακολούθηση μιας ταινίας στον ψυχισμό ενός συνεσταλμένου αγοριού, ξεκινά μια γλυκόπικρη διαδρομή που ακολουθεί εκείνο και την οικογένειά του στο Φίνιξ της Αριζόνα και μετά στη Βόρεια Καλιφόρνια, με τελικό προορισμό το Χόλιγουντ. Στο ενδιάμεσο, η ταινία απλώνει με επεισοδιακό, γραμμικό (αν και τυπικά σπιλμπεργκικό, άρα και αχρείαστα προφανή σε σημεία) τρόπο τα αποφασιστικά περιστατικά της παιδικής και εφηβικής ηλικίας που τον γαλούχησαν ως άνθρωπο και αργότερα ως καλλιτέχνη: το αιφνίδιο διαζύγιο των δικών του, την απουσία του πατέρα που άφησε βαριά σκιά στην ενηλικίωσή του, τις απογοητεύσεις μιας πιανίστριας μητέρας παγιδευμένης στην καθημερινότητα μιας νοικοκυράς των προαστείων (εξαιρετική η Μισέλ Γουίλιαμς), τη δυσκολία του αγοριού να συμφιλιωθεί με την εβραϊκή του ταυτότητα, τους εκφοβισμούς που υπέστη στο σχολείο εξαιτίας αυτής και βέβαια τον σεισμικό αντίκτυπο που προκαλεί μέσα του ο κινηματογράφος. 

Όσα θαύματα πραγματοποίησε με την κάμερά του ο Σπίλμπεργκ, το έκανε προετοιμάζοντας υποσυνείδητα το έδαφος για τη στιγμή που θα μπορούσε μέσω αυτής να ενωθεί ξανά τους γονείς του

Ταινία-εξομολόγηση και θεραπευτική συνεδρία μαζί, άρα απολύτως ειλικρινής από μέρους του δημιουργού της χωρίς να γίνεται συναισθηματικά εκβιαστική, το «The Fabelmans» επιστρέφει νοσταλγικά τον σκηνοθέτη στο παρελθόν του και τον φέρνει ανοιχτά πλέον αντιμέτωπο με εκείνα τα προσωπικά ζητήματα που με ταινίες όπως το «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου», τον «Εξωγήινο» και το «Πιάσε με αν Μπορείς» ο Σπίλμπεργκ υπονοούσε ή υπόγεια επικοινωνούσε για τον εαυτό του: την αθεράπευτη νοσταλγία των παλιών χρόνων, τη χαμένη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας, τον ίδιο ως πληγωμένο αγόρι στο οποίο έλειπε πάντα ο πατέρας του και το σινεμά ως μοναδικό τρόπο για να συμφιλιώνεται μαζί του. Όπως θα διαπιστώσει ωστόσο, σε μια θαυμάσια σκηνή του φιλμ όπου ο ανήλικος ήρωας ανακαλύπτει την «προδοσία» της μητέρας του καθώς τακτοποιεί τα πλάνα μιας οικογενειακής εκδρομής, ο κινηματογράφος είναι ένας εκπληκτικός τρόπος να ανακατασκευάζεις την πραγματικότητα, όχι όμως και να την αποκαθιστάς στην αρχική, ιδανική της θέση. Γιατί μπορείς να επινοείς πάντοτε τα πιο σαγηνευτικά κινηματογραφικά ψέματα, αλλά δεν μπορείς να αποφύγεις ποτέ την αλήθεια. 

Η ταινία αποτελεί τη λυτρωτική παραδοχή ενός σκηνοθέτη ο οποίος όσα θαύματα πραγματοποίησε με τις δυνατότητες της κάμεράς του, το έκανε προετοιμάζοντας υποσυνείδητα το έδαφος για τη στιγμή που θα μπορούσε μέσω αυτής να ενωθεί ξανά τους γονείς του. Και να που, στα 76 του χρόνια, ο Σπίλμπεργκ το καταφέρνει: σμίγει επί οθόνης ολόκληρη την οικογένειά του, όπως την είχε αποτυπώσει ευλαβικά τόσες δεκαετίες στη μνήμη του και χωρίς να στερεί από τον παραμυθά εαυτό του τη δυνατότητα ενός χάπι εντ. Γιατί μέσα από τις στάχτες ενός γάμου κι ενός διαλυμένου σπιτιού, το «The Fabelmans» μας δείχνει πώς ένα αγόρι βρήκε το δρόμο του για τα αστέρια. Και πώς ο Σπίλμπεργκ έδωσε κινηματογραφικά στον έφηβο εαυτό του το ευτυχισμένο φινάλε που δεν κατάφερε να έχει στην αληθινή ζωή. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • The Fabelmans
  • The Fabelmans