11:14
10/11

62ο ΦΚΘ: Το «She Will» είναι ένα υπέροχο φιλμ τρόμου που θα μπορούσε να έχει σκηνοθετήσει ο Στρίκλαντ

To εκπληκτικό σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σαρλότ Κόλμπερτ είναι ένα σκοτεινό παραμύθι για το διαφορετικό που ακομα και σήμερα οδηγείται στην πυρά.

Από τον Χρήστο Πολίτη

Διαθέτοντας την Άλις Κρίγκ, τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ και τον Ρούπερτ Έβερετ στο καστ, τον Κλιντ Μανσέλ στη μουσική, τον Ντάριο Αρτζέντο στην (συμ)παραγωγή και τον Ματίας Φεκέτε και τον Γιώργο Μαυροψαρίδη στο μοντάζ, το «She Will» («Θα το Κάνει») έχει όλα εκείνα τα «σωστά» υλικά για ένα τίμιο ντεμπούτο, που μοιάζει με μια «σοβαρή» ταινία τρόμου στην ανεξάρτητη κινηματογραφική σκηνή του σήμερα.

Μετά από μια εγχείρηση διπλής μαστεκτομής, η Βερόνικα, μια διάσημη, μα παρηκμασμένη πια ηθοποιός, βρίσκει καταφύγιο σε ένα κέντρο αποθεραπείας με την νοσοκόμα της. Ταξιδεύοντας στην «άβατη» ενδοχώρα της Σκωτίας, οι δυο τους θα συναντήσουν τους πιο μοίχειους φόβους τους, που «ξυπνούν» με ιδιαίτερη άνεση, αποδρώντας από τα σκοτεινά όνειρα της Βερόνικα, παίρνοντας εκδίκηση από όσους θα τις αμφισβητήσουν.

Το «She Will» θα μπορούσε να είναι πολλά περισσότερα από μια τρομακτική ονειρική -ή καλύτερα εφιαλτική- αφήγηση για το ανοίκειο που φέρνει αμφισβητήσεις, μα είναι φανερό πως δεν θέλει. Ξέρει τα όριά του και αυτό από μόνο του είναι μια καλοδεχούμενη αρετή, όταν το κάνει υπέροχα για να καταλήξει ως ένα φεμινιστικό μανιφέστο για τις φωνές εκείνες που θέλουν να ακουστούν όταν το «Κακό» εμφανίζεται απρόσμενα από μέσα μας.

Η Κόλμπερτ φυλακίζει -γιατί περί φυλακής πρόκειται- τις δυο ηρωίδες της, την Βερόνικα και την Ντέσι σε έναν κόσμο πολύ μακριά από αυτόν που ξέρουμε, εκεί όπου κυνηγήθηκαν οι τελευταίες μάγισσες της πρόσφατης ιστορίας. Σαν μάγισσα θα ξεκινήσει η Βερόνικα να ψαχουλεύει μέσα στους εφιάλτες της, τον δρόμο που θα της φέρει την λύτρωση από μυστικά κατάλοιπα του παρελθόντος της και θα έρθει κοντά με την Ντέσι, δημιουργώντας μαζί της μια ιδιαίτερη σχέση μητέρας και κόρης, προστατεύοντάς την από τα «κακά» πνεύματα του δάσους.

Οι δυο γυναίκες περικυκλωμένες από ένα σκοτεινό δάσος και από μια παρέα περιοίκων που θα τις δουν με καχυποψία, θα υποδυθούν τη γάτα και το ποντίκι, όταν την επόμενη στιγμή θα γίνουν η μητέρα και η κόρη, η μία για την άλλη.

Υπάρχουν σκηνές ανθολογίας, εκεί που τα όνειρα της Βερόνικα ζωντανεύουν και μπλέκουν τόσο το δικό της παρελθόν με τις τελευταίες μέρες μια μάγισσας που κάηκε, όσο και μιας πραγματικότητας που επιβιώνει δίπλα τους. Είναι τόσο έντονο το υλικό των από αλλού φερμένων εφιαλτών, που μοιάζουν τόσο ελκυστικοί σαν μικρού μήκους έργα Τέχνης, όσο η ίδια αναμετράται με το ανοιχτές πληγές της εφηβείας της.

Κοφτό και γρήγορο μοντάζ, ανατριχιαστικά απόκοσμη μουσική, μια φωτογραφία που λιώνει το κάδρο με ονειρικά κρεσέντα, και το «She Will» αποκτά την ταμπέλα του instant classic σε ένα είδος που συνεχίζει να δεινοπαθεί από «επίδοξες» φωνές που κανείς δεν μπορεί να ακούσει πια, εκεί έξω, πιο επιτακτικό και αναγκαίο από ποτέ.