Oscars 2021: Η γνώμη του ΣΙΝΕΜΑ για τις υποψήφιες ταινίες για Όσκαρ Καλύτερης ταινίας - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
11:56
23/4

Oscars 2021: Η γνώμη του ΣΙΝΕΜΑ για τις υποψήφιες ταινίες για Όσκαρ Καλύτερης ταινίας

8 είναι οι ταινίες που έφτασαν αυτή τη χρονιά στην μεγάλη κατηγορία του Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, μια χρονιά ιδιαίτερη μα με ανεξάρτητα, δυνατά χαρτιά να ανοίγονται στο τραπέζι. Το ΣΙΝΕΜΑ συγκεντρώσει τις κριτικές των συντακτών του γι' αυτές.

«Nomadland» της Κλόι Τζάο
Από τον Νεκτάριο Σάκκα
 ★★★★1/2

Παρότι ταινία της Fox, το «Nomadland» έχει ισχυρό μέσα του γονίδιο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά στα καλύτερά του, με το πυρηνικό όπλο της ΜακΝτόρμαντ στον πρωταγωνιστικό να το απογειώνει αποφασιστικά. Η κουβέντα για τα Όσκαρ μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει, όμως η ουσία παραμένει ότι η Κλόι Τζάο παραδίδει εδώ ένα σπουδαίο δείγμα ανθρωποκεντρικού σινεμά, επίκαιρου και αναγκαίου.

Περισσότερα εδώ.

«Μανκ» του Ντέιβιντ Φίντσερ
Από τον Λουκά Κατσίκα ★★1/2

Λατρευτική αποκατάσταση ενός αθέατου δευτεραγωνιστή της κινηματογραφικής ιστορίας, ζηλευτή αναβίωση μιας χρυσής εποχής για το σινεμά, μέγιστη ερμηνεία από τον Γκάρι Όλντμαν, μαεστρική σκηνοθεσία, αλλά και ένα φλύαρο σενάριο-δηλητηριώδες γράμμα με παραλήπτη το Χόλιγουντ και (δυστυχώς) τον Όρσον Γουέλς. Αυτή είναι συνοπτικά η καινούργια ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ.

Περισσότερα εδώ.

«Ήχος από Μέταλλο» του Ντάριους Μάρντερ
Από τον Νεκτάριο Σάκκα
★★★1/2

Ως κατασκευή, το «Sound of Metal» βρίσκεται πολύ κοντά στη χρυσή τομή που όλο και πιο σπάνια συναντάμε πλέον στο αμερικανικό σινεμά. Θυμίζει κάτι από το ευρισκόμενο σε έλλειψη πια αμερικανικό φιλμ μεσαίου μεγέθους, το οποίο διατηρεί τις επιρροές και τον αέρα του ανεξάρτητου.

Περισσότερα εδώ.

«Minari» του Λι Άιζακ Τσανγκ
Από τον Θοδωρή Καραμανώλη 
★★★1/2

Ένα έργο λιτό κι ανάλαφρο, με συναίσθημα, αλλά χωρίς υπερβολές, ονειρικά κινηματογραφημένο στο ύψος του ματιού ή της ματιάς των πρωταγωνιστών, γιατί δεν έχει τίποτα να σου κρύψει. Μια μικρή ήπια και γλυκόπικρη ελεγεία, που παίζει πάντα τη σωστή νότα.

Περισσότερα εδώ.

 

 

«Η Δίκη των 7 του Σικάγου» του Άαρον Σόρκιν
Από τον Τασο Μελεμενίδη 
★★1/2

Πλούσιο σε περιεχόμενο αλλά ελλιπές στη διαχείρισή του, το δικαστικό δράμα της χρονιάς φανερώνει την ανεπάρκεια του σκηνοθέτη Άαρον Σόρκιν σε σχέση με τον σεναριογράφο Άαρον Σόρκιν και την προσπάθεια μιας παραγωγής να συνδέσει σχεδόν με το ζόρι το 1969 με το 2020. 

Περισσότερα εδώ.

«Judas and the Black Messiah» του Σάκα Κινγκ
Από τον Θοδωρή Καραμανώλη
★★1/2

Το «Jesus and the Black Messiah» ξεκινάει σαν μάθημα ιστορίας, αλλά τρέχει γρήγορα τις σελίδες για να συναντήσει τη γένεση ενός μάρτυρα, που το έργο και ο σύντομος βίος του τον έφεραν ένα σκαλί κάτω απ’ τα είδωλά του (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Mάλκολμ X και Μοχάμεντ Άλι με τη σειρά που αναφέρονται στην ταινία)

Περισσότερα εδώ.

«Promising Young Woman» της Έμεραλντ Φενέλ
Από τον Νεκτάριο Σάκκα ★★★1/2

Η Κάρεϊ Μάλιγκαν υποδύεται μια νεαρή η οποία στήνει παγίδες σε επίδοξους εκμεταλλευτές της αναζητώντας εξιλέωση από το τραυματικό παρελθόν, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Έμεραλντ Φένελ που στρέφει πανέξυπνα και ανατρεπτικά τα όπλα της πατριαρχίας εναντίον της. Το «Promising Young Woman» που αρνείται να δηλώσει πίστη σε συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, είναι το φεμινιστικό revenge movie που έχουμε ανάγκη.

Περισσότερα εδώ.

«Ο Πατέρας» του Φλόριαν Ζέλερ

Ο Άντονι είναι ένας 80χρονος, ελαφρώς στριμμένος, γέροντας που ζει στο διαμέρισμά του απορρίπτοντας περιφρονητικά την φροντίδα που διασφαλίζει γι' αυτόν η κόρη του. Φροντίδα όμως απαραίτητη, μιας και τόσο εκείνη δεν μπορεί να τον προσέχει καθημερινά, όσο κι εκείνος εμφανίζει τα πρώτα σημάδια άνοιας. Η παλίρροια και η άμπωτη της μνήμης, η ταυτότητα, η σχέση πατέρα-κόρης, το φάσμα της απώλειας, συνιστούν ένα κρούσμα ανθρώπινου σινεμά προορισμένου, επιτέλους, για την μεγάλη οθόνη.

Σε αυτό το φαινομενικά περπατημένο έδαφος κινείται θεματικά η ιστορία του «The Father» του Φλοριάν Ζελέρ. Και τα εχέγγυά του είναι διπλά: Αφ' ενός μπροστά από την κάμερα ο Άντονι Χόπκινς συναντα την Ολίβια Κόλμαν (αλλά και την Ολίβια Γουίλιαμς και τον Ρούφους Σίγουελ και τον Μάρκ Γκάτις- όλοι τους σε απρόσμενους ρόλους όπως θα καταλάβετε από το τρέιλερ). Αφ' ετέρου στην συγγραφή του σεναρίου, δύο μεγάλοι, καθένας της γενιάς του, στην θεατρική γραφή ενώνονται - ο Ζελέρ με τον πολύπειρο Κρίστοφερ («Επικίνδυνες Σχέσεις») Χάμπτον - με στόχο, αν μη τι άλλο, μια ταινία που θα μπορείς με πριγκιπική άνεση να αφεθείς στον λόγο της και τις έγνοιες της.

Σημείωση: Η ταινία δεν προβάλλεται ακόμα σε VOD ή πλατφόρμα στην Ελλάδα. Επιφυλασσόμαστε για κριτική όταν θα είναι διαθέσιμη.