11:06
18/2

Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...

Μια τσάντα γεμάτη χρήματα πυροδοτεί μια σειρά από απρόσμενες συναντήσεις μεταξύ ετερόκλητων χαρακτήρων, στο πρώτο κινέζικο animation στην ιστορία της Μπερλινάλε που παίρνει μέρος στο Διεθνές Διαγωνιστικό της τμήμα. Ένας στερεοτυπικός γκάνγκστερ με τους απαραίτητους λιγομίλητους εκτελεστές του, ένας νεαρός οδηγός που θέλει να ικανοποιήσει τα ματαιόδοξα όνειρα της κοπέλας του, ένα λούμπεν ζευγάρι που ονειρεύεται στιγμές σοσιαλιστικής ευτυχίας και ένας μεσήλικας με σουρεάλ τεχνολογικά γκάτζετς, στροβιλίζονται γύρω από τη φαντασίωση μιας οικονομικής ουτοπίας, οξύμωρα  επιβεβλημένης από τα παρηκμασμένα καπιταλιστικά σύμβολα που παρουσιάζονται σχεδόν σε κάθε σκηνή αυτού του πανέξυπνου μικρού φιλμ.

Ο λιτός σχεδιασμός των χαρακτήρων, πλαισιωμένος από ζοφερά αστικά ταμπλό που θαρρείς ότι έχουν ένα μόνιμο πρόβλημα ρυθμού καρέ («frame rate»), ισορροπεί ανάμεσα στην δυστοπική επιστημονική φαντασία και την αδιέξοδη κοινωνική πραγματικότητα, ασκώντας παράλληλα οξεία κριτική στο παρελθόν μιας χώρας, που μοιάζει απλά να έχει αντικαταστήσει το παλιό και προπαγανδιστικά καταπιεστικό της  καθεστώς με ένα νέο μοντέλο αντίστοιχης κοινωνικής ισοπέδωσης.

Πάντως, και ίσως πάνω απ’ όλα, το animation του Λιού Ζιάν αντιμετωπίζεται ως μια προκλητική μαύρη κωμωδία. Το αμοραλιστικό χιούμορ παρουσιάζεται επιδέξια επίκαιρο, περνώντας από το μικροσκόπιο συμπεριφορές, στάσεις ζωής και πρότυπα της βιομηχανίας της κουλτούρας, προσκρούοντας πάνω στους ανήμπορους να αντιδράσουν χαρακτήρες που μοιάζουν πιο γκρίζοι από το τσιμεντένιο και έρημο μπαγκράουντ, πιο άδειοι κι από τις μόνιμα αναμμένες τηλεοράσεις που εκπέμπουν απλά ηλεκτρικό φως χωρίς να δείχνουν τίποτε. 

Το εγχείρημα μπορεί και στέκεται ικανοποιητικά, αφενός λόγω της μικρής του διάρκειας (μόλις 75 λεπτά), και αφετέρου εξ αιτίας της εύστοχης μουσικής του επένδυσης που συγχρονίζει σε στιγμές την εναλλαγή των εικόνων με τον μινιμαλιστικό ηλεκτρονικό ρυθμό της. Συνεπώς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το «Have a Nice Day» συνιστά ένα ενδιαφέρον και αρκετά πετυχήμενο πείραμα, δομημένο πάνω στην  σημασία της ανθρώπινης απληστίας, που κάνει τον αισιόδοξο τίτλο του -όπως και το εισαγωγικό απόφθεγμα του Τολστόι- να μοιάζουν περισσότερο ως σαρκαστικά σχόλια (όμοια με την εξαίσια ονειρική σεκάνς που παραπέμπει σε μαοϊκή προπαγανδιστική διαφήμιση) παρά ως βαθιές και ειλικρινείς επιθυμίες.

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2017: Φαίνεται ότι ο «Λόγκαν» φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
Berlinale 2017: Στην «Άλλη Πλευρά της Ελπίδας», ο κόσμος μας χωράει όλους
Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...
Berlinale 2017: To «Bar» του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια είναι μια γκροτέσκα πρόποση
Berlinale 2017: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
Berlinale 2017: Η Κατρίν Ντενέβ σε ερμηνευτική φόρμα για το «Sage Femme»
Berlinale 2017: Και τι έγινε που βρέθηκες «On the Beach at Night Alone»;
Berlinale 2017: «Επιστροφή στο Μόντοκ» για τον Φόλκερ Σλέντορφ, αλλά όχι για το κοινό
Berlinale 2017: «Χοακίμ» ή αλλιώς ανιαρά μαθήματα λατινοαμερικάνικης ιστορίας 
Berlinale 2017: Καλωσήρθατε στον κόσμο του ιδιοφυή Άλεξ Μακντάουελ
Berlinale 2017: «Δεν θέλω πολλά, απλά να αλλάξω τον κόσμο»
Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο
Berlinale 2017: To «Lost City of Z» είναι μια θεαματική εξωτική περιπέτεια χωρίς... θέαμα
Berlinale 2017: «Wild Mouse», βόλτα σε λούνα παρκ με λίγο γέλιο
Berlinale 2017: Τραγουδώντας στα συντρίμμια και αναζητώντας την χαμένη «Ευτυχία»
Berlinale 2017: Τα σπάει το «Πάρτι» της Σάλι Πότερ
Berlinale 2017: «Θα πήγαινα στο κρεβάτι με όλους και όλες»
Berlinale 2017: «Call me by Your Name», το cinemag είδε πρώτο το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο
Berlinale 2017: (Απλά) χαζεύοντας την off ομορφιά του «Pokot»
Berlinale 2017: Η «Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο είναι μία φανταστική ταινία
Berlinale 2017: Ο Τζέφρι Ρας ζωγραφίζει στο «Final Portrait»
Berlinale 2017: Τζίλιαν Άντερσον και Χιου Μπόνβιλ φέρνουν το «Downton Abbey» στην Ινδία
Berlinale 2017: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «On Body and Soul»
Berlinale 2017: Choose a sequel? Είδαμε το «T2 Trainspotting»
Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει
Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»
Berlinale 2017: «Δεν θα χωρίζουν τους ανθρώπους τείχη»
Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο
Berlinale 2017: Για ποιες ταινίες ανυπομονούμε!
Ο Πολ (Βερχόφεν) και... εκείνοι! Ανακοινώθηκε η Κριτική Επιτροπή της Berlinale 2017
Το «Hiwa» της Ζακλίν Λέντζου στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale!
Η φετινή Berlinale ανοίγει μουσικά με «Django»