23:50
10/2

Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει

Ο μοναδικός αμερικανικός τίτλος του φετινού διαγωνιστικού και - θεωρητικά - ένα απ’ τα πιο δυνατά χαρτιά του, το «The Dinner» από τον Όρεν Μούβερμαν («The Messenger», «Rampart»), μας άφησε με την όρεξη. Κι ας είχε ένα υποσχόμενο premise, θελκτικό πρωταγωνιστικό καρέ (Γκιρ, Λίνεϊ, Χολ και Κούγκαν) και μια ντελικάτη φωτογραφία δια χειρός Μπόμπι Μπουκόφσκι («99 Σπίτια») να διατρέχει τα τιτλοφορημένα σε πιάτα κεφάλαιά του.

Ένα οικογενειακό τραπέζι ανάμεσα σε δύο αδέρφια (ο Κούγκαν καθηγητής, ο Γκιρ πολιτικός με μεγάλες βλέψεις) και τις γυναίκες τους, που εξ αρχής μας προϊδεάζει για τις εντάσεις που θα φέρει στην επιφάνεια, εξελίσεται ασφαλώς σε πολλά περισσότερα από ένα σμίξιμο μετά από καιρό. Στη σκιά ενός αδιανόητου εγκλήματος που διέπραξαν οι πιτσιρικάδες γιοι τους, τα δύο ζευγάρια πετούν πάνω στα γκουρμέ πιάτα ενός πανάκριβου ρεστοράν πάθη, εγωισμούς και οικογενειακά μυστικά.

Μέσα από εκτενή flashbacks που δε μας καθιστούν απλώς κοινωνούς του εγκλήματος αλλά και του ευρύτερου οικογενειακού πλαισίου, ο Μούβερμαν επιδιώκει να μιλήσει λίγο πολύ για τα πάντα και με διάφορους τρόπους: την ατομική και οικογενειακή ευθύνη, το ηθικό και το δίκαιο, την εξιλέωση και ποιον πραγματικά αφορά (τους σχεδόν αθέατους για εμάς νεαρούς δράστες ή τους γονείς;), την αρρώστια, το θάνατο, τα αδιέξοδα των σχέσεων, φτάνοντας ως την αμερικανική Ιστορία, τον εμφύλιο, ως και τη μάχη του Γκέτισμπεργκ.

Παρά τις επίμονες προσπάθειες των πρωταγωνιστών, την κωμική φλέβα του Κούγκαν που λειτουργεί εξίσου και σε σοβαρούς ρόλους ή το παροιμιώδες νεύρο της Λίνεϊ, η ταινία ανακυκλώνεται, φλυαρεί και τελικά πλατιάζει, περιστρεφόμενη γύρω από το εξατομικευμένο δράμα των ηρώων που περίπου ειρωνεύεται όταν το διανθίζει με προβοκατόρικες γκουρμέ φιοριτούρες, ως το γενικόλογο συλλογικό, το οποίο συνοψίζεται καλύτερα στους αφορισμούς του Κούγκαν κατά την εισαγωγική σκηνή της ταινίας.

Έτσι, αν στο απόγειο της κινηματογραφικής διαλεκτικής ενός φιλμ γύρω από ένα τραπέζι βρίσκεται π.χ. «Το Δείπνο μου με τον Αντρέ» του Λουί Μαλ, στο δρόμο για το άλλο άκρο θα βρίσκαμε κάπου χαμένο το δείπνο που προσφέρει ο Μούβερμαν. Ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει τον θεατή χωρίς επί της ουσίας να διαθέτει κάποιο κέντρο βάρους, πέραν μιας πρωταγωνιστικής τετράδας βυθισμένης πρώτα και κύρια στα αστικά της αδιέξοδα, διανθισμένα από κει και πέρα με το πιασάρικο αφηγηματικό στοιχείο ενός αδιανόητου εγκλήματος.

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2017: Φαίνεται ότι ο «Λόγκαν» φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
Berlinale 2017: Στην «Άλλη Πλευρά της Ελπίδας», ο κόσμος μας χωράει όλους
Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...
Berlinale 2017: To «Bar» του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια είναι μια γκροτέσκα πρόποση
Berlinale 2017: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
Berlinale 2017: Η Κατρίν Ντενέβ σε ερμηνευτική φόρμα για το «Sage Femme»
Berlinale 2017: Και τι έγινε που βρέθηκες «On the Beach at Night Alone»;
Berlinale 2017: «Επιστροφή στο Μόντοκ» για τον Φόλκερ Σλέντορφ, αλλά όχι για το κοινό
Berlinale 2017: «Χοακίμ» ή αλλιώς ανιαρά μαθήματα λατινοαμερικάνικης ιστορίας 
Berlinale 2017: Καλωσήρθατε στον κόσμο του ιδιοφυή Άλεξ Μακντάουελ
Berlinale 2017: «Δεν θέλω πολλά, απλά να αλλάξω τον κόσμο»
Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο
Berlinale 2017: To «Lost City of Z» είναι μια θεαματική εξωτική περιπέτεια χωρίς... θέαμα
Berlinale 2017: «Wild Mouse», βόλτα σε λούνα παρκ με λίγο γέλιο
Berlinale 2017: Τραγουδώντας στα συντρίμμια και αναζητώντας την χαμένη «Ευτυχία»
Berlinale 2017: Τα σπάει το «Πάρτι» της Σάλι Πότερ
Berlinale 2017: «Θα πήγαινα στο κρεβάτι με όλους και όλες»
Berlinale 2017: «Call me by Your Name», το cinemag είδε πρώτο το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο
Berlinale 2017: (Απλά) χαζεύοντας την off ομορφιά του «Pokot»
Berlinale 2017: Η «Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο είναι μία φανταστική ταινία
Berlinale 2017: Ο Τζέφρι Ρας ζωγραφίζει στο «Final Portrait»
Berlinale 2017: Τζίλιαν Άντερσον και Χιου Μπόνβιλ φέρνουν το «Downton Abbey» στην Ινδία
Berlinale 2017: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «On Body and Soul»
Berlinale 2017: Choose a sequel? Είδαμε το «T2 Trainspotting»
Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει
Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»
Berlinale 2017: «Δεν θα χωρίζουν τους ανθρώπους τείχη»
Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο
Berlinale 2017: Για ποιες ταινίες ανυπομονούμε!
Ο Πολ (Βερχόφεν) και... εκείνοι! Ανακοινώθηκε η Κριτική Επιτροπή της Berlinale 2017
Το «Hiwa» της Ζακλίν Λέντζου στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale!
Η φετινή Berlinale ανοίγει μουσικά με «Django»