16:53
9/2

Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο

Ιδιοφυής και ολίγον απρόβλεπτος, ο τσιγγάνος κιθαρίστας και συνθέτης Τζάνγκο Ράινχαρντ (Ρέντα Κατέμπ) δε σταματά να ξεσηκώνει τα πλήθη στο γερμανοκρατούμενο Παρίσι του 1943 με τους - «έκφυλους» για το ναζιστικό καθεστώς -swing ήχους του. Την ώρα που οι ψίθυροι για μαζικούς διωγμούς και εκκαθαρίσεις από μέρους των Ναζί εναντίον (και) των Ρομά πληθαίνουν, ο ταλαντούχος Τζάνγκο μοιάζει να κερδίζει την εκτίμηση των κατακτητών, μαζί και μια δελεαστική πρόταση απ’ τον Γκέμπελς να παίξει για χάρη της Βέρμαχτ στο Βερολίνο.

Θανάσιμη παγίδα ή απλή προπαγάνδα; Σε κάθε περίπτωση, ο Τζάνγκο ακούει μαζί με τους οικείους του το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και κινεί για ένα ασφαλές καταφύγιο, με την προϋπόθεση πως θα καταφέρει να περάσει τα γαλλοελβετικά σύνορα. Σας ακούγεται γνώριμο;

Ασφαλώς είναι, αφού το μεστό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γάλλου παραγωγού Ετιέν Κομάρ έχει πολλά να πει για το σήμερα και την τύχη των ανθρώπων που λυγίζουν καθημερινά υπό τον γενικόλογο τίτλο που λέγεται «προσφυγική κρίση». Ποτέ όμως δεν ξεχνά να υπηρετεί την αφήγηση που έχει αναλάβει, τοποθετημένη στο μέσο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, πριν στρέψει το σημασιολογικό του φορτίο στο παρόν.

Εκεί, στα χρόνια του πολέμου, ένας εξαιρετικός Ρέντα Κατέμπ που μοιάζει έτοιμος να εκραγεί σε κάθε σκηνή που πιάνει κιθάρα, ενσαρκώνει τον κάθε μάρτυρα που μπροστά στο ενδεχόμενο του αφανισμού έχει να αντιπαλέψει ανάμεσα στην αυτονόητη ελπίδα μήπως το κακό τον προσπεράσει και τις εσωτερικές σειρήνες να τραπεί σε φυγή. Στο «Django», η εισαγωγική σκηνή στο δάσος που καταλήγει σε ένα σοκαριστικό μακέλεμα, μαζί με εκείνη που την ακολουθεί με τον πρωταγωνιστή να μαγεύει τα πλήθη (ακόμα και τους ναζί αξιωματικούς), τοποθετεί εύγλωττα το εύρος αυτού του βαθιά βασανιστικού διλήμματος.

Η 67η Μπερλινάλε επιλέγει να ανοίξει με την ορμή των μπλουζ και τον αέρα μιας αντίστασης που ο καθένας αναλαμβάνει να σηκώσει στο ύψος του και με τον δικό του τρόπο. Και κατά τη γνώμη μου πάντα, κάνει πολύ καλά.

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2017: Φαίνεται ότι ο «Λόγκαν» φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
Berlinale 2017: Στην «Άλλη Πλευρά της Ελπίδας», ο κόσμος μας χωράει όλους
Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...
Berlinale 2017: To «Bar» του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια είναι μια γκροτέσκα πρόποση
Berlinale 2017: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
Berlinale 2017: Η Κατρίν Ντενέβ σε ερμηνευτική φόρμα για το «Sage Femme»
Berlinale 2017: Και τι έγινε που βρέθηκες «On the Beach at Night Alone»;
Berlinale 2017: «Επιστροφή στο Μόντοκ» για τον Φόλκερ Σλέντορφ, αλλά όχι για το κοινό
Berlinale 2017: «Χοακίμ» ή αλλιώς ανιαρά μαθήματα λατινοαμερικάνικης ιστορίας 
Berlinale 2017: Καλωσήρθατε στον κόσμο του ιδιοφυή Άλεξ Μακντάουελ
Berlinale 2017: «Δεν θέλω πολλά, απλά να αλλάξω τον κόσμο»
Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο
Berlinale 2017: To «Lost City of Z» είναι μια θεαματική εξωτική περιπέτεια χωρίς... θέαμα
Berlinale 2017: «Wild Mouse», βόλτα σε λούνα παρκ με λίγο γέλιο
Berlinale 2017: Τραγουδώντας στα συντρίμμια και αναζητώντας την χαμένη «Ευτυχία»
Berlinale 2017: Τα σπάει το «Πάρτι» της Σάλι Πότερ
Berlinale 2017: «Θα πήγαινα στο κρεβάτι με όλους και όλες»
Berlinale 2017: «Call me by Your Name», το cinemag είδε πρώτο το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο
Berlinale 2017: (Απλά) χαζεύοντας την off ομορφιά του «Pokot»
Berlinale 2017: Η «Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο είναι μία φανταστική ταινία
Berlinale 2017: Ο Τζέφρι Ρας ζωγραφίζει στο «Final Portrait»
Berlinale 2017: Τζίλιαν Άντερσον και Χιου Μπόνβιλ φέρνουν το «Downton Abbey» στην Ινδία
Berlinale 2017: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «On Body and Soul»
Berlinale 2017: Choose a sequel? Είδαμε το «T2 Trainspotting»
Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει
Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»
Berlinale 2017: «Δεν θα χωρίζουν τους ανθρώπους τείχη»
Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο
Berlinale 2017: Για ποιες ταινίες ανυπομονούμε!
Ο Πολ (Βερχόφεν) και... εκείνοι! Ανακοινώθηκε η Κριτική Επιτροπή της Berlinale 2017
Το «Hiwa» της Ζακλίν Λέντζου στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale!
Η φετινή Berlinale ανοίγει μουσικά με «Django»