20:09
10/2

Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»

Η ταινία «Το Δείπνο» (The Dinner) του Όρεν Μόβερμαν αποτελεί μία από τις ταινίες του επίσημου διαγωνιστικού του 67ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και βασίζεται στο πασίγνωστο ομώνυμο βιβλίο του Χέρμαν Κοχ.

Ο σκηνοθέτης Όρεν Μόβερμαν των «The Messenger» και «Rampart», ξανασυναντά τον Ρίτσαρντ Γκιρ και στήνει ένα παρατηρητικό μάτι ανάμεσα σε δύο παντρεμένα ζευγάρια σε κρίση, την ώρα που πρέπει να διαχειριστούν ένα έγκλημα που έχουν διαπράξει τα παιδιά τους. Τα όρια της ηθικής, αλλά και οι οικογενειακοί δεσμοί δοκιμάζονται με τις εναλλαγές των πιάτων να πορεύονται παράλληλα με εναλλαγές των αποφάσεων και τις αναπάντεχες ανατροπές.

Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε ο Ρίτσαρντ Γκιρ ρωτήθηκε ποιους θα καλούσε σε δείπνο που θα συνδιοργάνωνε με τον Ντόναλντ Τραμπ και η απάντηση του ηθοποιού, κόβοντας την ερώτηση του δημοσιογράφου, ήταν «Δεν θα ήμουν σ' αυτό το δείπνο».

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ, γνωστός για τη φιλανθρωπική του δράση, έχει ιδρύσει το «The Gere Foundation» για τη συγκέντρωση χρημάτων που αξιοποιούνται σε ανθρωπιστικά προγράμματα στην Ινδία, χρηματοδοτεί έρευνες για την καταπολέμηση του AIDS και αποτελεί μία δυνατή φωνή στη μάχη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Με αφορμή την κυβέρνηση Τραμπ, ο Γκιρ πρόσθεσε πως το μίσος στις ΗΠΑ μεγαλώνει, γιατί καλλιεργούνται έντονα ερεθίσματα φόβου. «Πρέπει να προσέχουμε πως μιλάμε μεταξύ μας. Το χειρότερο πράγμα που έχει κάνει ο Τραμπ είναι που έχει ταυτίσει την έννοια του πρόσφυγα με εκείνη του τρομοκράτη. Δυστυχώς σημαίνει το ίδιο στις ΗΠΑ. Ο κόσμος φοβάται πια να παρέχει βοήθεια. Αυτό είναι τρομερό έγκλημα. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι σε αυτό. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε την πραγματικότητα του διπλανού μας», συμπλήρωσε.

Λόρα Λίνεϊ

Σχετικά με την ταινία, ο σκηνοθέτης Όρεν Μόβερμαν έκανε λόγο για το πρωπατορικό αμάρτημα της Αμερικής. «Στο βιβλίο ο κεντρικός χαρακτήρας κάνει μια βόλτα στο Βερολίνο, βλέπει την ιστορία των μνημείων και αντιλαμβάνεται το νόημα της Ιστορίας. 'Οταν ετοίμαζα αρχικά το σενάριο για την Κέιτ Μπλάνσετ (σ.τ.σ. το «Δείπνο» φημολογούταν ως το σκηνοθετικό ντεμπούτο της) κάναμε μία κουβέντα και αποφασίσαμε να ενσωματώσουμε στην ταινία το μνημείο του Γκέτισμπουργκ. Αποτελεί το κομβικό σημείο της ιστορίας της Αμερικής και το πιο αιματηρό του Εμφυλίου. Δούλεψε ως μεταφορά στην ταινία γιατί ήθελα ένα μέρος όπου τα αδέρφια (Ρίτσαρντ Γκιρ και Στιβ Κούγκαν) θα συγκρούονταν».

Ο Στιβ Κούγκαν που υποδύεται τον αδερφό του Γκιρ, θεωρεί τον χαρακτήρα του πνευματικά ασταθή. «Μου φάνηκε όμως ρόλος πρόκληση. Όταν διαβάζεις το σενάριο, οι λέξεις είναι πυκνές. Θες να δοκιμάσεις και να το κάνεις να αποκτήσει δυναμική. Το υπόλοιπο καστ προφανώς αναβάθμισε το παιχνίδι και ο συνδυασμός των δυο, με έκανε να θέλω να συμμετέχω».

Η Λόρα Λίνεϊ, που υποδύεται την Κλερ, σύζυγο του Γκιρ, έκανε λόγο για την άκαμπτη ηθική του χαρακτήρα της και διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις μίλησε με θαυμασμό για τον συμπρωταγωνιστή της: «Έχουμε κάνει τρεις ταινίες μαζί, Τρεις ανα δεκαετία. Φαίνεται πως θέλω κατά καιρούς να κάνω check in στη ζωή του!»

Στην ερώτηση για τις διαφορές αυτής της διασκευής σε σχέση με την ταινία του Μένο Μέγιες που κυκλοφόρησε το 2013 ή το ιταλικό «I Νostri Ragazzi» (2015) του Ιβάνο Ντε Ματέο, ο Μόβερμαν δήλωσε πως η δική του ταινία δεν αναφέρεται στις προηγούμενες, αλλά αποτελεί διασκευή του βιβλίου που έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό, ενώ η Λίνεϊ συμπλήρωσε (όπως και ο Γκιρ) πως δεν έχει δει τις ταινίες, αλλά σκοπεύει να το κάνει μιας και η δική της δουλειά τελείωσε.

photos Associated Press

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2017: Φαίνεται ότι ο «Λόγκαν» φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
Berlinale 2017: Στην «Άλλη Πλευρά της Ελπίδας», ο κόσμος μας χωράει όλους
Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...
Berlinale 2017: To «Bar» του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια είναι μια γκροτέσκα πρόποση
Berlinale 2017: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
Berlinale 2017: Η Κατρίν Ντενέβ σε ερμηνευτική φόρμα για το «Sage Femme»
Berlinale 2017: Και τι έγινε που βρέθηκες «On the Beach at Night Alone»;
Berlinale 2017: «Επιστροφή στο Μόντοκ» για τον Φόλκερ Σλέντορφ, αλλά όχι για το κοινό
Berlinale 2017: «Χοακίμ» ή αλλιώς ανιαρά μαθήματα λατινοαμερικάνικης ιστορίας 
Berlinale 2017: Καλωσήρθατε στον κόσμο του ιδιοφυή Άλεξ Μακντάουελ
Berlinale 2017: «Δεν θέλω πολλά, απλά να αλλάξω τον κόσμο»
Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο
Berlinale 2017: To «Lost City of Z» είναι μια θεαματική εξωτική περιπέτεια χωρίς... θέαμα
Berlinale 2017: «Wild Mouse», βόλτα σε λούνα παρκ με λίγο γέλιο
Berlinale 2017: Τραγουδώντας στα συντρίμμια και αναζητώντας την χαμένη «Ευτυχία»
Berlinale 2017: Τα σπάει το «Πάρτι» της Σάλι Πότερ
Berlinale 2017: «Θα πήγαινα στο κρεβάτι με όλους και όλες»
Berlinale 2017: «Call me by Your Name», το cinemag είδε πρώτο το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο
Berlinale 2017: (Απλά) χαζεύοντας την off ομορφιά του «Pokot»
Berlinale 2017: Η «Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο είναι μία φανταστική ταινία
Berlinale 2017: Ο Τζέφρι Ρας ζωγραφίζει στο «Final Portrait»
Berlinale 2017: Τζίλιαν Άντερσον και Χιου Μπόνβιλ φέρνουν το «Downton Abbey» στην Ινδία
Berlinale 2017: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «On Body and Soul»
Berlinale 2017: Choose a sequel? Είδαμε το «T2 Trainspotting»
Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει
Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»
Berlinale 2017: «Δεν θα χωρίζουν τους ανθρώπους τείχη»
Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο
Berlinale 2017: Για ποιες ταινίες ανυπομονούμε!
Ο Πολ (Βερχόφεν) και... εκείνοι! Ανακοινώθηκε η Κριτική Επιτροπή της Berlinale 2017
Το «Hiwa» της Ζακλίν Λέντζου στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale!
Η φετινή Berlinale ανοίγει μουσικά με «Django»