16:09
18/2

Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο

Τριανταένα χρόνια μετά το θάνατό του, η μορφή του «ανθρώπου με το καπέλο» φιγουράρει ως η πλέον ενδιαφέρουσα γερμανική συμμετοχή του φετινού διαγωνιστικού και μαζί το μοναδικό ντοκιμαντέρ του. Το «Beuys», το πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο Άντρες Βέτελ («If Not Us, Who») για τον Γιόζεφ Μπόις, ζωντανεύει επί της οθόνης τον κορυφαίο εικαστικό μέσα από ξεχασμένες συνεντεύξεις και άφθονο, αδημοσίευτο σε ορισμένες περιπτώσεις αρχειακό υλικό, σε ένα φιλμ που θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν απέχει απ’ τη οξύμωρη λογική μιας μεταθανάτιας αυτοβιογραφίας.

Άλλωστε πέραν των όλων των υπολοίπων μαρτυριών που παραθέτει το ντοκιμαντέρ, ποιος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα τον εμπνευστή της λεγόμενης «κοινωνικής γλυπτικής» (σύμφωνα με την οποία η τέχνη αναλαμβάνει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας) από τον ίδιο τον Μπόις; Την πρωτοπόρα αυτή μορφή της σύγχρονης τέχνης που όσο ριζοσπαστική και εμβληματική κι αν θεωρείται σήμερα, αμφισβητήθηκε έντονα στην εποχή της από τους συμπατριώτες του. Υπήρξε ο πρώτος Γερμανός καλλιτέχνης που εξέθεσε το έργο του σε ατομική έκθεση στο Γκούγκενχαϊμ, τη στιγμή που εντός των τειχών η δουλειά του συχνά κατακρινόταν ως «τα πιο ακριβά σκουπίδια όλων των εποχών».

Η δίχως άλλο συναρπαστική διαδρομή του, απ΄τον σοβαρό τραυματισμό του ως πιλότος της Βέρμαχτ στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τις επιβλητικές εγκαταστάσεις και τις περίφημες διαλέξεις του (ήθελε πάντα να προβοκάρει στην προσπάθεια να μετατοπίζει λίγο-λίγο την οπτική του κοινού) μέχρι φυσικά την υποψηφιότητά του με το κόμμα των Πρασίνων, ξετυλίγεται σ’ ένα ντοκιμαντέρ όπου και μόνο η μορφή και τα λεγόμενα του Μπόις αρκούν για να ερεθίσουν το ενδιαφέρον. Λογικό όσο να πεις, αφού το «Beuys» έχει την τύχη να διαθέτει στο επίκεντρο μια χαρισματική προσωπικότητα που επηρέασε όσο ελάχιστες τη μοντέρνα τέχνη.

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2017: Φαίνεται ότι ο «Λόγκαν» φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
Berlinale 2017: Στην «Άλλη Πλευρά της Ελπίδας», ο κόσμος μας χωράει όλους
Berlinale 2017: «Have a Nice Day» αν μπόρεις...
Berlinale 2017: To «Bar» του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια είναι μια γκροτέσκα πρόποση
Berlinale 2017: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
Berlinale 2017: Η Κατρίν Ντενέβ σε ερμηνευτική φόρμα για το «Sage Femme»
Berlinale 2017: Και τι έγινε που βρέθηκες «On the Beach at Night Alone»;
Berlinale 2017: «Επιστροφή στο Μόντοκ» για τον Φόλκερ Σλέντορφ, αλλά όχι για το κοινό
Berlinale 2017: «Χοακίμ» ή αλλιώς ανιαρά μαθήματα λατινοαμερικάνικης ιστορίας 
Berlinale 2017: Καλωσήρθατε στον κόσμο του ιδιοφυή Άλεξ Μακντάουελ
Berlinale 2017: «Δεν θέλω πολλά, απλά να αλλάξω τον κόσμο»
Berlinale 2017: Ο Γιόζεφ Μπόις μέσα απ’ τον ίδιο
Berlinale 2017: To «Lost City of Z» είναι μια θεαματική εξωτική περιπέτεια χωρίς... θέαμα
Berlinale 2017: «Wild Mouse», βόλτα σε λούνα παρκ με λίγο γέλιο
Berlinale 2017: Τραγουδώντας στα συντρίμμια και αναζητώντας την χαμένη «Ευτυχία»
Berlinale 2017: Τα σπάει το «Πάρτι» της Σάλι Πότερ
Berlinale 2017: «Θα πήγαινα στο κρεβάτι με όλους και όλες»
Berlinale 2017: «Call me by Your Name», το cinemag είδε πρώτο το μικρό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο
Berlinale 2017: (Απλά) χαζεύοντας την off ομορφιά του «Pokot»
Berlinale 2017: Η «Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο είναι μία φανταστική ταινία
Berlinale 2017: Ο Τζέφρι Ρας ζωγραφίζει στο «Final Portrait»
Berlinale 2017: Τζίλιαν Άντερσον και Χιου Μπόνβιλ φέρνουν το «Downton Abbey» στην Ινδία
Berlinale 2017: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «On Body and Soul»
Berlinale 2017: Choose a sequel? Είδαμε το «T2 Trainspotting»
Berlinale 2017: Προσκεκλημένοι σε ένα «Δείπνο» που μπουχτίζει
Berlinale 2017: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει ένα τρομερό έγκλημα»
Berlinale 2017: «Δεν θα χωρίζουν τους ανθρώπους τείχη»
Berlinale 2017: Τα άναρχα blues του «Django» έτοιμα να ξεσηκώσουν το Βερολίνο
Berlinale 2017: Για ποιες ταινίες ανυπομονούμε!
Ο Πολ (Βερχόφεν) και... εκείνοι! Ανακοινώθηκε η Κριτική Επιτροπή της Berlinale 2017
Το «Hiwa» της Ζακλίν Λέντζου στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Berlinale!
Η φετινή Berlinale ανοίγει μουσικά με «Django»