22:47
28/12

Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς και τα TOP-10 των συντακτών

Σε μια αντίστοιχη ανασκόπηση πέρσι, τέτοιες μέρες περίπου ήταν, επιχειρώντας να συνοψίσουμε κάτι από την τρικυμιώδη χρονιά που μόλις είχε περάσει, γράφαμε το εξής: «Το 2020 δεν είχε να κάνει με το τι είδαμε, αλλά με το πώς το είδαμε. Δεν είχε να κάνει με ταινίες σε αίθουσες, είχε να κάνει με οικιακές προβολές, σε σαλόνια και κρεβατοκάμαρες σπιτιών, σε κινητά και οθόνες υπολογιστών. Θα γίνει η νέα αυτή συνήθεια θέασης πραγματικότητά μας;», αναρωτιόμασταν. «Θα πάψει το σινεμά να υφίσταται ως πολιτισμός, ως παγκόσμια κοινότητα, ως μαζική εκδήλωση, ως υψηλού επιπέδου ψυχαγωγία;»

Ένα χρόνο μετά, απαντήσεις ενθαρρυντικές υπάρχουν, αν και με λόγια μετρημένα. Από τα μέσα του Μάη και έπειτα, το 2021 σηματοδότησε την επιστροφή του κόσμου στα σινεμά (αρχής γενομένης με τα θερινά), όχι όμως και τη μαζικότητα ή τα εισπρακτικά φαινόμενα των προ COVID εποχών. Είδε τις αίθουσες να γεμίζουν (πλέον κάποιες μόνο μέρες της εβδομάδας!), αυτό συνέβη ωστόσο μόνο για ελάχιστες, πολύ συγκεκριμένης δυναμικής mainstream ταινίες (όπως ο πρόσφατος «Spider-Man») και δίχως τη διάρκεια ή τις αστρονομικές επιδόσεις που κυκλοφορίες όπως ο καινούργιος «Τζέιμς Μποντ» θα εξασφάλιζαν παλαιότερα. Αντιθέτως, μπορεί οι καλές ταινίες φέτος να ήταν πολλές, όμως με τρανταχτή εξαίρεση τον «Πατέρα» του Φλοριάν Ζελέρ και τις εντυπωσιακές καλοκαιρινές του επιδόσεις, το καλλιτεχνικό σινεμά στάθηκε ο μεγάλος χαμένος των φετινών ταμείων.

Χαμένος στα εισιτήρια, ναι. Κερδισμένος όμως αλλού. Γιατί, παρά τις αποκαρδιωτικές εισπράξεις, το 2021 θα το θυμόμαστε ως τη χρονιά με τις πολλές και υψηλά προσδοκώμενες δημιουργίες φτασμένων σκηνοθετών (Πέδρο Αλμοδόβαρ, Τζέιν Κάμπιον, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Ντενί Βιλνέβ, Λεός Καράξ, Γουές Άντερσον, Ασγκάρ Φαρχαντί) που δεν απογοήτευσαν και ταυτόχρονα για αρκετές ηχηρές ανακαλύψεις (όπως ο Ριουσούκε Χαμαγκούτσι του «Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας» και του επερχόμενου «Drive my Car», ο Αλεξάντερ Νάναου του ντοκιμαντέρ «Κολέκτιβ» ή ο βραβευμένος με τη φετινή Χρυσή Άρκτο Ράντου Ζούντε που μόλις τώρα έγινε συνείδηση σε ένα ευρύτερο κοινό, χάρη στο «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό»). 

Κι, αν θέλουμε να μιλήσουμε λίγο και για την εγχώριά μας πραγματικότητα, το 2021 θα στέκει για καιρό σημείο αναφοράς ως η χρονιά όπου το ελληνικό σινεμά αγκαλιάστηκε και πάλι από αξιοσημείωτη μερίδα θεατών. Εκείνων που καλοδέχτηκαν το «Digger», το «Πρόστιμο» και τα «Μήλα» και των ακόμα περισσότερων (αρκετά περισσότερων) που υποκλίθηκαν στον «Άνθρωπο του Θεού», τρανότερο και πιο πετυχημένο εμπορικά παράδειγμα του τρίπτυχου «Πατρίς, Θρησκεία Οικογένεια» που φέτος έκαναν ξανά προσφιλές θεάματα όπως το «Σμύρνη μου Αγαπημένη» ή το «Καλάβρυτα 1943». 

Στο τέλος ενός χρόνου που είδε τις προσδοκίες πολλών αιθουσαρχών να διαψεύδονται δραματικά και το ενδιαφέρον του κοινού να συρρικνώνεται, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι τη μεγαλύτερη ελπίδα την βρήκα προσωπικά σε ένα φαινομενικά ασήμαντο συμβάν, που όμως εμένα δε με άφησε καθόλου ασυγκίνητο. Χάρη στην πρωτοβουλία ενός εγχώριου διανομέα, ο οποίος δεν δίστασε να ποντάρει τα χρήματά του σε έναν σκληροπυρηνικά arthouse τίτλο όπως η «Ανάμνηση» του Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουν, γνωρίζοντας φυσικά ότι δεν επρόκειτο να τα κερδίσει πίσω, ένα σπάνιο και πολύτιμο είδος σινεμά δεν χάθηκε. Κάποιος το προστάτευσε για λίγο ακόμη. Γιατί μπορεί πολλοί ντόπιοι κριτικοί να αντιμετώπισαν περιγελαστικά ένα φιλμ που σύσσωμοι οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό υποδέχτηκαν ενθουσιωδώς (απόδειξη το σε πόσες best of λίστες βρίσκεται αυτή τη στιγμή, και μάλιστα στις ψηλότερες θέσεις), όμως η μετεωρική πορεία της «Ανάμνησης» στις ελληνικές αίθουσες, έστω και για μία μόνο (άδοξη) εβδομάδα (συν μία αξέχαστη sold out προβολή στις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας), παραμένει στα δικά μου μάτια ένα μικρό θαύμα. Σας ευχόμαστε η χρονιά του 2022 να είναι γεμάτη θαύματα.  Λουκάς Κατσίκας 

Σημαντική επισήμανση:

Για τις ανάγκες της περσινής ανασκόπησης, για πρώτη (και μοναδική ως τώρα) φορά δεν υπολογίσαμε στα καλύτερα της χρονιάς μόνο τις ταινίες που είδαμε αποκλειστικά στις ελληνικές αίθουσες, αλλά κι εκείνες που βρήκαν τον δρόμο τους σε εμάς μέσα από πλατφόρμες, προβολές σε φεστιβάλ και ψηφιακές κυκλοφορίες. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ταινίες «Πρώτη Αγελάδα», «Δεν Υπάρχει Κακό», «Η Νύμφη του Νερού» και «Η Χώρα των Νομάδων», αν και φετινές κυκλοφορίες στη χώρα μας, καλύφθηκαν πέρσι από τις δικές μας λίστες (βρείτε την περσινή λίστα των καλύτερων της χρονιάς εδώ).

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

10. «The Velvet Underground» του Τοντ Χέινς

Όταν ο σπουδαίος Αμερικανός σκηνοθέτης του «Safe», του «Carol» και του «I'm Not There» αναλαμβάνει να διηγηθεί την ιστορία ενός από τα τρία πιο ριζοσπαστικά ροκ συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής (πλάι στους Beatles και τους Stones), το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος είναι μια αντισυμβατική μουσική ταινία. Αυτό τον τρόπο επιλέγει ο Τοντ Χέινς για να κλείσει μέσα σε ένα παλλόμενο και θεσπέσια πειραματικό κινηματογραφικό ντοκουμέντο το χρονικό μιας μυθικής πλέον εποχής και των υπέροχων καταραμένων που την έφτιαξαν και την κατοίκησαν: με εκπληκτικό αρχειακό υλικό, τον Τζον Κέιλ και τη Μο Τάκερ να μιλούν ως μοναδικοί πλέον επιζήσαντες της μπάντας, τη φωνή του Λου Ριντ να διηγείται και να σχολιάζει και ένα ασταμάτητο οπτικοακουστικό ψηφιδωτό να συντίθεται μαγευτικά επί οθόνης, προκαλώντας ανατριχίλες. Λουκάς Κατσίκας

Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη του Τοντ Χέινς για το «The Velvet Underground» στο cinemagazine.gr.

09. «West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ

Απέναντι στην αδυναμία συνύπαρξης και στην ασέβεια της ταυτότητας το «West Side Story» μαλώνει, χορεύει, μάχεται, διεκδικεί, αγριεύει, παίζει, ματώνει, ερωτεύεται με οίστρο, μεράκι κι έμπνευση. Εξήντα χρόνια μετά την κλασική ταινία επιστρέφει εύστοχο και δυστυχώς (πιο) επίκαιρο. Φανερώνει εγκάρδια τους κοινούς τόπους που γεφυρώνουν τις διαπολιτισμικές διαφορές, πυροδοτεί την οθόνη με έντονο χρώμα και μεγαλειώδη μουσική «όπως το έκαναν παλιά» (να, ακόμα το κάνουν κάποιοι), αποτυπώνει την εμπειρία της μετανάστευσης, τον τραχύ αγώνα για ζωή και καθαγιάζει τον έρωτα. Ακούραστος, αφοσιωμένος, γενναιόδωρος, πολύτιμος, ο Σπίλμπεργκ κάνει ένα μακροχρόνιο όνειρό του πραγματικότητα και παραδίδει μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Και της καριέρας του. Πάνος Γκένας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

08. «Λούκα» (Luca) του Ενρίκο Καζαρόσα

Σε μία στροφή στην παιδικότητα των παραμυθιών, το «Λούκα» είναι η πιο προσβάσιμη, «ανήλικη» ταινία του στούντιο εδώ και πολλά χρόνια. Δροσιστικό σαν καλοκαιρινή βουτιά, μεσογειακά «οικείο» και ζεστό σαν κάθε αλησμόνητη φιλική «καλοκαιρία», πρόκειται για μία αγαπησιάρικη παραβολή, αφιερωμένη σε εκείνους τους ανθρώπους που σε είδαν να «βαλτώνεις» και σου έδωσαν ώθηση για να ακολουθήσεις τους δρόμους της στεριάς. Πάνος Γκένας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

07. «Bacurau» (2019) των Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου και Τζουλιάνο Ντορνέλες

Ανάμεσα στα γουέστερν αιματοκυλίσματα του Σαμ Πέκινπα και τους απεγνωσμένους ήρωες του cinema novo, το «Bacurau» είναι ένα θηριώδες παραμύθι που παίρνει την αντι-αποικιοκρατική του κριτική και την αέναη ιστορία των εξεγερθέντων αδύναμων της ανθρωπότητας και τις προσαρμόζει στις ριψοκίνδυνες ευαισθησίες των b movies.  Μέσα από τον πυρετικό φακό των δυο σκηνοθετών, το μέλλον αντανακλά ουσιαστικά το παρόν, η αναχρονιστική Βραζιλία αντικατοπτρίζει τη διχασμένη σημερινή χώρα του Ζαΐχ Μπολσονάρου και η τραγωδία μετατρέπεται σε απελευθερωτική ουτοπία, μέσα από την αναπόφευκτη επέμβαση των όπλων. Άντε και κάποιων ευεργετικών ψυχοτροπικών ουσιών. Λουκάς Κατσίκας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

06. «Κολέκτιβ» (Colectiv) του Αλεξάντερ Νανάου

Ένα οξύ ντοκιμαντέρ πολιτικής βαρύτητας που διεξάγεται στην αρένα που δίνονται οι πραγματικές μάχες. Με το ένα πόδι στην ευθύνη και την δυνητική ισχύ της 4ης Εξουσίας και το άλλο στις αίθουσες των ενηλίκων της πολιτικής διοίκησης. Είναι μεγάλη η πίστη που δείχνει ο Νανάου στην επιμονή και το σθένος των πρώτων, είναι πολύς και ο σεβασμός του σε αυτούς που αποτολμούν ρηξικέλευθες πολιτικές στάσεις. Σεβασμός που εξουδετερώνεται ίσως μόνο από την πικρία του για την σημερινή κατάσταση της λαϊκής πολιτικής συνείδησης. Ηλίας Δημόπουλος

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

05. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλοριάν Ζελέρ

Μακριά από τον ακαδημαϊσμό που περιμένεις, ο «Πατέρας» μοιάζει με κινηματογραφικό, πιο προσβάσιμο ταίρι του «Amour», ένας πιο συμπονετικός Χάνεκε. Μία ταινία υψηλής αισθητικής με κορυφαίες ερμηνείες που εγγίζει την γεροντική άνοια και δεν ξεχνά ποτέ να συντρέχει τον άνθρωπο. Οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν την σχεδόν βιωματική ποιότητα που προσδίδει ο Χόπκινς στον χαρακτήρα του Άντονι (τι ειρωνεία!). Μία μεγαλειώδη ερμηνεία αναφοράς, που καταλύει το όριο ρόλου και ηθοποιού. Πάνος Γκένας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

04. «Άσπρο Πάτο» (Druk) του Τόμας Βίντερμπεργκ

Η αρχική πρόθεση του Βίντερμπεργκ ωστόσο δεν ήταν να κάνει μια ταινία για την κρίση μέσης ηλικίας, αλλά έναν ύμνο στο αλκοόλ με τον Μαντς Μίκελσεν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κι αν τελικά το πράγμα εξελίχθηκε στην πορεία σε κάτι ενδιάμεσο, σαφώς γλυκόπικρο, το «Another Round» παραμένει η πιο παράδοξα feelgood ταινία που έχουμε δει τελευταία. Ή για την ακρίβεια, το κινηματογραφικό ανάλογο ενός κοκτέιλ-δυναμίτη φτιαγμένου από τα χέρια ενός ικανότατου μπαρτέντερ, ο οποίος κατάφερε να μεθύσει την Ακαδημία και να κερδίσει με αυτό το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Νεκτάριος Σάκκας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

03. «Ανάμνηση» (Memoria) του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν

Παράδοξο αριστούργημα από άλλο-θαρρείς-πλανήτη, η συνεργασία κορυφής ανάμεσα στην έξοχη Τίλντα Σουίντον και τον τιμημένο με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη αποτελεί μια πρωτοποριακή ταινία-εμπειρία, γνήσιο δείγμα καλλιτεχνικού σινεμά που πρέπει να ιδωθεί αποκλειστικά σε σκοτεινή αίθουσα. Βραβείο της Επιτροπής στο φετινό Φεστιβάλ Καννών. Λουκάς Κατσίκας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

02. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Babardeala cu bucluc sau porno balamuc) του Ράντου Ζούντε

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Λουίς Μπουνιουέλ, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο Ντούσαν Μακαβέγιεφ και ο Τζον Γουότερς δίνουν ραντεβού σε μια από τις ταινίες της χρονιάς: μια κινηματογραφική πρόκληση φοβερά επείγουσα, εξόχως πολιτική, λυτρωτικά αθυρόστομη και διαβολικά ψυχαγωγική που κέρδισε επάξια τη φετινή Χρυσή Άρκτο και πραγματοποίησε την πανελλήνια πρώτη προβολή της στις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας. Λουκάς Κατσίκας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

01. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον

Ο καουμπόης με τα απωθημένα και τους προσωπικούς του εξορκισμούς, η ευάλωτη γυναίκα που καταρρέει μπροστά στις αποδοκιμασίες ενός αμετανόητου αγροίκου, ο πολυάσχολος σύζυγος που χάνεται σταδιακά στο παρασκήνιο, ο γιος με το σαρδόνιο κίνητρο. Ανάμεσά τους, ένα δηλητηριώδες παιχνίδι επικράτησης, εξουσίας και απατηλών ειδώλων, ο παραμορφωτικός καθρέφτης και η απομυθοποίηση ενός ευρύτερου αφηγήματος: εκείνου της τάχα ηρωικής, έντιμης και αυστηρά παντελονάτης Άγριας Δύσης που δεν χωρά μέσα της τους νωθρούς και τους «λοξούς» και δε συγχωρεί τους αδύναμους. Η Κάμπιον διαπερνά με ειρωνεία αυτό το αφήγημα για να διαπιστώσει πόσο διαβρωμένα και επικίνδυνα είναι τα θεμέλιά του. Γιατί οι ηλιοκαμμένες πεδιάδες και τα επιβλητικά βουνά κρύβουν υπόγεια και αθέατα ρεύματα. Που είναι τόσο δυνατά και τόσο ύπουλα, ώστε να απειλούν τις εύθραυστες ισορροπίες αυτού του κόσμου. Λουκάς Κατσίκας

Διαβάστε τη γνώμη μας για την ταινία.

ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

ΠΑΝΟΣ ΓΚΕΝΑΣ

01. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
02. «West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ
03. «Ο Πράσινος Ιππότης» (The Green Knight) του Ντέιβιντ Λόουερι
04. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Bad Luck Banging or Loony Porn) του Ράντου Ζούντε
05. «Ανάμνηση» (Memoria) του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν
06. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλόριαν Ζελέρ
07. «Dune» του Ντενί Βιλνέβ
08. «Κβο Βάντις, Αΐντα;» (Quo Vadis, Aida?) της Γιασμίλα Ζμπάνιτς
09. «Κολέκτιβ» (Collective) του Αλεξάντερ Ναναού
10. «Πού Κρύβεται η Άννα Φρανκ» (Where is Anne Frank) του Άρι Φόλμαν

Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον («Η Εξουσία του Σκύλου»)
Ανδρική Ερμηνεία: Άντονι Χόπκινς («Ο Πατέρας»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Γιάσνα Τζούρισιτς («Κβο Βάντις Αϊντα;»)

ΗΛΙΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

01. «Άσπρο Πάτο» (Druk) του Τόμας Βίντερμπεργκ
02. «Cry Macho» του Κλιντ Ίστγουντ
03. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
04. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλόριαν Ζελέρ
05. «Ζήτημα χρόνου» (Stillwater) του Τομ ΜακΚάρθι
06. «Tick, Tick… BOOM!» του Λιν Μανουέλ Μιράντα
07. «Κολέκτιβ» (Colectiv) του Αλεξάντερ Νανάου
08. «Ελπίδα» (Håp) της Μαρία Σόνταλ
09. «Μην Κοιτάτε Πάνω» (Don’t Look Up) του Άνταμ ΜακΚέι
10. «Προσοχή στις Λεπτομέρειες» (The Little Things) του Τζον Λι Χάνκοκ

Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον («Η Εξουσία του Σκύλου»)
Ανδρική Eρμηνεία: Άντονι Χόπκινς («Ο Πατέρας»)
Γυναικεία Eρμηνεία: Γιάσνα Τζούριτσιτς («Κβο Βάντις Άιντα;»)

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗΣ

01. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
02. «Bacurau» των Κλέμπερ Μεντόζα Φίλιου και Ζουλιάνο Ντορνέλες
03. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Bad Luck Banging or Loony Porn) του Ράντου Ζούντε
04. «Κολέκτιβ» (Collective) του Αλεξάντερ Ναναού
05. «Άσπρο Πάτο» (Druk) του Τόμας Βίντερμπεργκ
06. «Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα» (Identifying Features) της Φερνάντα Βαλαντές
07. «Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας» (Wheel of Fortune and Fantasy) του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
08. «The Velvet Underground» του Τοντ Χέινς
09. «Το Χέρι του Θεού» (The Hand of God) του Πάολο Σορεντίνο
10. «West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ

Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον («Η Εξουσία του Σκύλου»)
Ανδρική Ερμηνεία: Μαντς Μίκελσεν («Άσπρο Πάτο»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Γιάσνα Τζούρισιτς (Κβο Βάντις Αϊντα;)

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

01. «Ανάμνηση» (Memoria) του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν
02. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Babardeala cu bucluc sau porno balamuc) του Ράντου Ζούντε
03. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
04. «The Velvet Underground» του Τοντ Χέινς
05. «Κολέκτιβ» (Colectiv) του Αλεξάντερ Νάναου
06. «Bacurau» (2019) των Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου και Τζουλιάνο Ντορνέλες
07. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλοριάν Ζελέρ
08. «Πού Κρύβεται η Άννα Φρανκ» (Where is Anne Frank) του Άρι Φόλμαν
09. «Η Λίμνη με τις Αγριόχηνες» (The Wild Goose Lake) του Ντιάο Γινάν
10. «Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας» του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι

Σκηνοθεσία: Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν («Ανάμνηση»)
Ανδρική Ερμηνεία: Άντονι Χόπκινς («Ο Πατέρας»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Γιάσνα Τζούριτσιτς («Κβο Βάντις Αΐντα;»)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

01. «Λούκα» (Luca) του Ενρίκο Καζαρόσα
02. «Η Εξουσία του Σκύλου» (The Power of the Dog) της Τζέιν Κάμπιον
03. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Bad Luck Banging or Loony Porn) του Ράντου Ζούντε
04. «Ανάμνηση» (Memoria) του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν
05. «Αnnette» του Λεός Καράξ
06. «Το Χέρι του Θεού» (The Hand of God) του Πάολο Σορεντίνο
07. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλόριαν Ζελέρ
08. «Καλοκαίρι ’85» (Ete ’85) του Φρανσουά Οζόν
09. «Παράλληλες Μητέρες» (Madres Parallelas) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
10. «Που Κρύβεται η Άννα Φρανκ» (Where is Anne Frank) του Άρι Φόλμαν

Σκηνοθεσία: Λεός Καράξ («Annette»)
Γυναικεία Ερμηνεία: Λέα Σεϊντού («Η Γαλλική Αποστολή»)
Ανδρική Ερμηνεία: Άντριου Γκάρφιλντ («tick, tick…BOOM!»)

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΑΚΚΑΣ

01. «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» (Bad Luck Banging or Loony Porn) του Ράντου Ζούντε
02. «Η Τελευταία Μονομαχία» (The Last Duel) του Ρίντλεϊ Σκοτ
03. «Μικρή Μαμά» (Petite Maman) της Σελίν Σιαμά
04. «Άσπρο Πάτο» (Druk) του Τόμας Βίντερμπεργκ
05. «Κβο Βάντις Αϊντα;» (Quo Vadis, Aida?) της Τζασμίλα Ζμπάνιτς
06. «Η Γυναίκα των Δακρύων» (La Llorona) του Χάιρο Μπουσταμάντε
07. «Η Ζωή Συνεχίζεται» (C'mon C'mon) του Μάικ Μιλς
08. «Soul» του Πιτ Ντόκτερ
09. «Το Χέρι του Θεού» (The Hand of God) του Πάολο Σορεντίνο
10. «Ο Πατέρας» (The Father) του Φλόριαν Ζελέρ

Σκηνοθεσία: Ράντου Ζούντε (Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό)
Ανδρική Ερμηνεία: Άντονι Χόπκινς (Ο Πατέρας)
Γυναικεία Ερμηνεία: Γιάσνα Τζούρισιτς (Κβο Βάντις Αϊντα;)

Διαβάστε ακόμη:

Ανασκόπηση 2021: Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς και τα TOP-10 των συντακτών

Η ετήσια λίστα με τις καλύτερες ταινίες, σκηνοθέτες και ηθοποιούς της χρονιάς σύμφωνα με τους συντάκτες του ΣΙΝΕΜΑ cinemagazine.gr.

Ανασκόπηση 2021: Το κινηματογραφικό 2021 είναι γυναίκα

Η Αθηνά Καλκοπούλου, Διευθύντρια Προώθησης (Hellas Film) του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, γράφει για την κινηματογραφική χρονιά των γυναικών.

Ανασκόπηση 2021: Το ελληνικό box office της χρονιάς

Ο Χρήστος Μήτσης, κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό Αθηνόραμα και πρώην Διευθυντής του ΣΙΝΕΜΑ και των Νυχτών Πρεμιέρας, αναλύει το box office μιας κινηματογραφικής σεζόν εφτά μηνών που (σχεδόν) όλοι θέλουν να ξεχάσουν το γρηγορότερο.

Ανασκόπηση 2021: Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης γράφει για τα 40 περίεργα κύματα ενός σκαψίματος

Αναφορά στο «Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη, την ελληνική ταινία της χρονιάς που αγάπησε το κοινό, έκανε την έκπληξη στα ταμεία των θερινών κινηματογράφων και σάρωσε στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου με 10 Ίρις.

Ανασκόπηση 2021: Η κινηματογραφική αίθουσα σε κρίση

Ο Γιάννης Καλφακάκος, Πρόεδρος των Ελλήνων διανομέων (ΕΔΙΚΤΕ) και οι αιθουσάρχες των Άστορ (Μπάμπης Κονταράκης), Ιντεάλ (Γιώργος Σπέντζος) και Άστυ (Γιώργος Στεργιάκης), μας μιλούν για τον μεγάλο κινηματογραφικό ασθενή της πανδημίας, την αίθουσα.

Ανασκόπηση 2021: Το σινεμά και οι πλατφόρμες

Ο Τάσος Μελεμενίδης, Head of Curation & Acquisitions της ελληνικής πλατφόρμας Cinobo, γράφει για το σινεμά στη χρονιά (και στα χρόνια) του streaming.

Ανασκόπηση 2021: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δώρα από το ΣΙΝΕΜΑ

Η ώρα για να ψηφίσετε τις ταινίες που ξεχωρίσατε το 2021 έφτασε! Δηλώστε συμμετοχή στη μεγάλη ψηφοφορία του cinemagazine.gr και μπείτε στην κλήρωση για συνδρομές Cinobo, βιβλία που ενέπνευσαν ταινίες και σειρές, καθώς και πακέτα συλλεκτικών κινηματογραφικών δώρων.